Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

Κοράνιο, Αλλάχ, Μωάμεθ λέξεις ελληνικές !!!


Κοράνι» σημαίνει: διαβάζω, απαγγέλω, και είναι "ο λόγος του Θεού που παραδόθηκε στον τελευταίο του Προφήτη, το Μουχάμμαντ, μέσω του Αρχάγγελου Γαβριήλ"

Η Ελευθεροτυπία δημοσίευσε στις 9-6-09 ένα άρθρο του καθηγητή Σταύρου Θεοφανίδη με τίτλο «Κοράνι, Αλλάχ, Μωάμεθ, λέξεις ελληνικές», στο οποίο υποστηρίζει πως όλες οι προηγούμενες λέξεις είναι ελληνικές. Στη συνέχεια αναφέρει ένα κεφάλαιο του Κορανίου και το παρερμηνεύει στην ελληνική μετάφραση.
Ασχέτως από τις προθέσεις του καθενός και την έλλειψη ειδικότητας του κυρίου συγγραφέα (οικονομολόγος), θα θέλαμε να διορθώσουμε τις παραπάνω παρερμηνείες ώστε να μην μείνει αυτό το κενό και μας προβληματίσει πάλι με άλλες έννοιες και άλλες λέξεις.
Σύμφωνα με το Lissan Al Arab" 1* لسان العرب", το πλέον γνωστό και ακριβές λεξικό της Αραβικής γλώσσας, η λέξη Κοράνι "Qura,n" (قرآن) προέρχεται από το ρήμα "Qara,a" (قرأ) και σημαίνει μαζεύω ή ενώνω. Το Κοράνι λέγεται έτσι επειδή ενώνει και περιέχει τα κεφάλαια (σούρες) και τις έννοιες μέσα του.
Αλλη έννοια που αποδίδεται στη λέξη «Κοράνι» είναι η έννοια "διαβάζω, απαγγέλω" και σημαίνει για τους μουσουλμάνους "ο λόγος του Θεού που παραδόθηκε στον τελευταίο του Προφήτη, το Μουχάμμαντ, μέσω του Αρχάγγελου Γαβριήλ".2*
H λέξη «Κοράνι» είναι καθαρά αραβική λέξη και δεν είναι δανεισμένη από καμία άλλη γλώσσα, αν και βέβαια υπάρχουν αρκετές ανταλλαγές μεταξύ της Αραβικής και της Ελληνικής γλώσσας. Οι Πέρσες και οι Τούρκοι δανείστηκαν τη λέξη από την Αραβική γλώσσα χωρίς καμία αλλαγή.
Όσο αφορά τη λέξη Αλλάχ (Allah), ألله ή أله , αυτή αναφέρεται στον Θεό και σε ό,τι λατρεύεται -έστω και άδικα- από τους ανθρώπους.3 Η έννοια Αλλάχ (ألله) δεν έχει καμία σχέση με την έννοια ήλιος (شمس)
Σύμφωνα πάντα με την ίδια πηγή, η λέξη Μουχάμμαντ (محمد) σημαίνει "αινετός, αξιοΰμνητος, ενάρετος" και λέγεται για κάποιον που κατέχει πολλές αρετές. Το ρήμα από το οποίο προέρχεται η λέξη είναι حَمَدَ hamada και σημαίνει "εξυμνώ, δοξάζω, μνημονεύω κάποιον με σεβασμό και ευλογία". Το ρήμα έχει αραβική προέλευση.
Η πρώτη λέξη που διαβάζει κανείς ανοίγοντας το Κοράνι είναι Αλχάμντου λιλάχ الحمد لله = δόξα στο Θεό και έχει τη ίδια ρίζα με τη λέξη Μουχάμμαντ محمد. Οι δυο λέξεις έχουν την έννοια του επαινετού -όταν πρόκειται για μετοχή Mouhammad (مُحَمًّد)- και της ευχαρίστησης του Θεού για όσα αγαθά μας έχει χαρίσει -όταν πρόκειται για ρήμα hamada ( حَمَدَ). Καμία σχέση με την έννοια που ανέφερε ο καθηγητής στο άρθρο του.
Αλλη λεπτομέρεια που έχει τη σημασία της είναι ότι η ελληνική απόδοση του ονόματος του Προφήτη «Μωάμεθ», στην οποία βασίστηκε το άρθρο προκειμένου να την ανάγει στο ουσιαστικό «μεγάθυμος», δεν είναι ακριβής. Η πιο κοντινή απόδοση στα Ελληνικά είναι Μουχάμμαντ (Mouhammad), που είναι ακόμα πιο μακριά από την ερμηνεία του άρθρου.
Το άρθρο αναφέρει επίσης πως η λέξη «Σούρα» είναι κι αυτή ελληνική και προέρχεται από τη λέξη "σειρά".
Η λέξη «Σούρα = سورة» έχει ως ρίζα τη λέξη «Σουρ = سور» και σημαίνει το υψηλό τείχος ή χώρισμα, επειδή οι σούρες του Κορανίου χωρίζονται μεταξύ τους. ʼλλη έννοια είναι «ύψιστη θέση» 4 * σε ένδειξη σεβασμού και ιερότητας του Κορανίου.
Κι εδώ πάλι βλέπουμε πως η έννοια που έχει αποδώσει ο κύριος Θεοφανίδης δεν σχετίζεται με τη πραγματική έννοια της λέξης.
Ο κύριος καθηγητής αναφέρει επίσης πως το Κοράνι αφιερώνει ένα κεφάλαιο στο Μέγα Αλέξανδρο. Αυτό είναι μια ανακρίβεια που θα έπρεπε να απόφευγε ένας συγγραφέας που υπογράφει με ιδιότητα του καθηγητή, μια και το Κοράνι διατίθεται παντού στην Ελλάδα και μάλιστα σε ελληνική μετάφραση.
Μπορεί ο καθένας μας με μια απλή ματιά στις σούρες του Κορανίου να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει κανένα κεφάλαιο για το Μέγα Αλέξανδρο, ούτε και αναφέρεται στο Κοράνι.
Το Κοράνι αναφέρει μια ενάρετη προσωπικότητα ονόματι Δουλ Καρναϊν (ο δικέρατος ذو القرنين ), που έχει βοηθήσει και σώσει κάποιους λαούς, μερικοί μεταγενέστεροι μπέρδεψαν αυτήν την προσωπικότητα με τον Μέγα Αλέξανδρο(الإسكندر الكبير) χωρίς κανένα τεκμήριο, αλλά οι δύο προσωπικότητες είναι τελείως διαφορετικές, και η πορεία της καθεμίας, όπως φαίνεται από την ιστορία, δεν ταυτίζεται πουθενά με την πορεία της άλλης.
Πουθενά στα βιβλία ερμηνείας του Κορανίου δεν αναφέρεται ο Μέγας Αλέξανδρος, γεγονός που αποδεικνύει τα όσα αναφέραμε.
Τέλος, ο κύριος Θεοφανίδης αναφέρει κι ένα εδάφιο του Κορανίου σε βαριά παραμορφωμένη μετάφραση στα Ελληνικά.
( Οι αναγνώστες μου να προσέξουν ιδιαίτερα τους πρώτους στίχους (1-5) του Κορανίου (Surah ΧΧΧ), που γράφουν:«Οι Ελληνες [πάντα] θα νικούν! Είναι θέλημα του Αλλάχ».
Φυσικά, με το ισχυρότερο όπλο στον κόσμο: τον πολιτισμό τους!Τα κανόνια σκουριάζουν. Ο πολιτισμός όμως διαιωνίζεται, όπως στο Κεφάλαιο ΧΧΧ του Κορανίου)
κι απαντάμε ως εξής:
Λέει η συγκεκριμένη σούρα:
( Ηττήθηκαν οι Ρουμ. Σε ένα κοντινό σημείο της γης 5* , αυτοί όμως μετά την ήττα τους θα νικήσουν (τους Πέρσες). Σε λίγα χρόνια, το Θέλημα του Αλλάχ ισχύει πάντα, και εκείνη την ημέρα οι Μουσουλμάνοι θα χαρούν για τη νίκη που θα τους χαρίσει ο Αλλάχ) 6*
Το Κοράνι εδώ μιλάει για ένα συγκεκριμένο γεγονός: την ήττα των Ρουμ από τους Πέρσες στη Συρία. Όταν αυτό το γεγονός έλαβε χώρα, ο Προφήτης Μουχάμμαντ και οι μουσουλμάνοι ήταν ακόμα στη Μέκκα και επειδή ένιωθαν ότι οι Ρουμ είναι πιο κοντινοί σε αυτούς από τους Πέρσες, γιατί ήταν πιστοί μια προηγούμενης μονοθεϊστικής αποκάλυψης ενώ οι Πέρσες ήταν Ζωροάστρες. Έτσι οι Μουσουλμάνοι δυσαρεστήθηκαν, ενώ οι ειδωλολάτρες της Μέκκας ευχαριστήθηκαν και είπαν στους Μουσουλμάνους:
Εσείς πιστεύετε σε μια αποκάλυψη, το ίδιο κι οι Ρουμ, οι δικοί μας οι Πέρσες νίκησαν τους δικούς σας, κι εμείς θα κάνουμε το ίδιο και θα σας νικήσουμε.
Εδώ το Κοράνιο παρεμβαίνει και μιλάει για μια σίγουρη νίκη των Ρουμ στους Πέρσες «σε λίγα χρόνια 7* », κάτι που έλαβε χώρα ακριβώς όπως το περίγραψε το Κοράνι, σε μια απόδειξη για την αυθεντικότητα και την εγκυρότητά του.
Εκείνη την ημέρα οι Μουσουλμάνοι είχαν την πρώτη μάχη τους εναντίον των ειδωλολατρών της Μέκκας 8*. Οι πρώτοι νίκησαν και η προφητεία του Κορανίου πραγματοποιήθηκε ύστερα από επτά χρονιά.
Οι μουσουλμάνοι βέβαια, από τη στιγμή που άκουσαν τη προφητεία, την πίστεψαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μάλιστα ο Αμπου Μπακρ, ο γνωστός συνοδός του Προφήτη, έβαλε στοίχημα με έναν ειδωλολάτρη για το συγκεκριμένο ζήτημα και το κέρδισε προφανώς, πριν απαγορευτεί το στοίχημα από το Ισλάμ.
Έτσι, είναι φανερό ότι το Κοράνι μιλάει για ένα συγκεκριμένο γεγονός και μια συγκεκριμένη νίκη. Η λέξη «πάντα» είναι πρόσθετη στη μετάφραση και βεβαίως δεν υπάρχει στο αρχικό κείμενο.9*
Αλλωστε η ροή των εδαφίων δεν αφήνει περιθώριο αμφισβήτησης ότι πρόκειται για συγκεκριμένο γεγονός κι όχι μια απόλυτη έννοια:
( ηττήθηκαν οι « Ρούμ». Σε ένα χαμηλό σημείο της γης, αυτοί όμως μετά την ήττα τους θα νικήσουν (τους Πέρσες). Σε λίγα χρόνια, το Θέλημα του Αλλάχ ισχύει πάντα και εκείνη την ημέρα οι Μουσουλμάνοι θα χαρούν Για τη νίκη που θα τους χαρίσει ο Αλλάχ).
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η ταύτιση της έννοιας «Ρουμ» που αναφέρει το Κοράνι, με την έννοια «Έλληνες» δεν είναι τελείως ασφαλής, καθώς οι Ρουμ για τους οποίους μιλάει το Κοράνι ήταν ένα μίγμα από διάφορους λαούς. Ο ίδιος ο Ηράκλειος ήταν Αρμένιος, ενώ η επικρατούσα γλώσσα για τους Ρουμ μέχρι τον έβδομο αιώνα ήταν τα Λατινικά. Ο στρατός των αρ-Ρουμ δεν αποτελούνταν αποκλειστικά από Έλληνες. Οι περισσότεροι ήταν Αρμένιοι και λοιποί λαοί. Στις αραβικές ιστορικές πηγές σπάνια αναφέρονται οι Έλληνες όταν πρόκειται για το στρατό των Ρουμ10*.
Ο Αλ Αζντι, γνωστός άραβας ιστορικός, αναφέρει σχετικά με το στρατό των αλ Ρουμ στη μάχη Γιαρμούκ (636 μ.χ.), πως αυτός αποτελούνταν από 400.000 οπλίτες, των οποίων οι 100.000 ήταν Αρμένιοι 11*.
===============================================
1] Το συγκεκριμένο λεξικό αναφέρει μόνο τις λέξεις που έχουν αραβική ρίζα, καμία λέξη-δάνειο δεν αναφέρεται μέσα.
[2] Lissan Al Arab, τόμος 12, σελ.50. Εκδόσεις Sader, Βυρηττός.
[3] Lissan al Arab, τόμος 1, σελ. 139.
[4] Το βιβλίο του Σιχάουι. 1/39.
[5] Το σημείο που αναφέρεται είναι η Νεκρά Θάλασσα.
[6] Το Κοράνι. Σούρα 30. Εδ. 2-5.
[7] Όταν στα Αραβικά λέμε "σε λίγα χρόνια", αυτό σημαίνει "σε 3 με 9 χρόνια".
[8] Η γνωστή ως μάχη Μπαντρ (Badr).
[9] Για την αρχική αραβική μετάφραση βλέπετε: http://www.islampedia.com/mie2/tafsir/30roum.html#tasmiah
[10] Αλ Τάμπαρι, Ταρίχ Αλ Τάμπαρι.
[11] Αλ Αζντι, ταρίχ φοτουχ Αλ Σαμ.

Πηγή: www.islam.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο Προφήτης Μουχάμμαντ

Το Ισλάμ όπως δεν έχεις διαβάσει ποτέ...Η σημασία που έδινε ο Προφήτης Μουχαμμαντ στην εξωτερική εμφάνιση και στην καθαριότητα. Ο Προφήτης και η Εξωτερική Εμφάνιση Ένα από τα θετικά στοιχεία του Ισλάμ και της νομοθεσίας του αποτελεί το ενδιαφέρον για την ομορφιά και την εξωτερική εμφάνιση, στο βαθμό που το προωθεί και το ενθαρρύνει η ισλαμική παράδοση. Ο προφήτης: Ο Θεός είναι όμορφος και αγαπά την ομορφιά. (προφητικός λόγος, βιβλίο του Μούσλεμ) Επίσης: Ο Θεός επιθυμεί να βλέπει τα ίχνη της χάρης του στον άνθρωπο (βιβλίο του Αλ-Τερμέδι) Ο προφήτης φημιζόταν για την ωραία φυσιογνωμία, την ομορφιά και το ενδιαφέρον για την εξωτερική εμφάνιση, συγκεντρώνοντας στο πρόσωπό του την καλοψυχία, την όμορφη ενδυμασία και την ωραία μυρωδιά. Ο προφήτης περιποιούταν τα μαλλιά του και χτένιζε τα γένια του. Είχε μακρά μαλλιά που κάλυπταν τα αυτιά του. Ο Αλ-Μπαρά’α Ιμπν ʼζεμπ αναφέρει: «Ο προφήτης είχε μακριά μαλλιά που έφταναν στην άκρη των αυτιών του». Όταν μεγάλωναν τα μαλλιά του τα έμπλεκε σε πλεξούδες» Η Όυμ Χάνι’ε αναφέρει: «Όταν έφτασε ο προφήτης στην Μέκκα είχε τέσσερις πλεξούδες» (βιβλίο του ʼμπου Νταούντ) Με το κατέβασμα των μαλλιών εννοείται να αφηθούν χωρίς να χωριστούν, και μετά τα χώρισε σε δυο μέρη, ξεκινώντας από τα δεξιά όπως συνήθιζε. ************************************** Ο προφήτης ξεκινούσε όλες τις κινήσεις του χρησιμοποιώντας το δεξί μέρος του σώματος. Η ʼϊσα αναφέρει: «ο προφήτης προτιμούσε να ξεκινήσει από δεξιά όταν πλενόταν, όταν χτενιζόταν και όταν φορούσε το υπόδημά του» (βιβλίο του Μούσλεμ) Σε όλες τις περιπτώσεις ο προφήτης δεν περιποιούταν υπερβολικά τα μαλλιά του, αλλά προειδοποιούσε για την υπερβολική περιποίηση. Ο Αμπντουλλάχ Ιμπν Μάγφαλ αναφέρει: «ο προφήτης απέτρεψε το συνεχές χτένισμα, εκτός αν το κάνει κανείς πότε-πότε» (βιβλίο του Αλ-Τερμέδι) Οι σύντροφοι του προφήτη διαφώνησαν μεταξύ τους σχετικά με το αν ο προφήτης χρησιμοποιούσε τη βαφή μαλλιών. Μερικοί ισχυρίζονται ότι τα ‘βαφε και άλλοι λένε όχι. Ο Ιμάμης Αλ-Νάουαουι υιοθετεί μια μεσαία στάση λέγοντας ότι ο προφήτης πότε-πότε έβαφε, αλλά το περισσότερο χρόνο δεν το έκαμε. Όταν έκοβε τα μαλλιά του δεν άφηνε τίποτε απ’ αυτά. Ο Ιμπν Αλ-Καΐέμ αναφέρει: «συνήθεια του στην κοπή μαλλιών ήταν να τα αφήνει όλα ή να τα πάρει όλα. Δεν έκοβε μερικά και άφηνε άλλα, και δεν αναφέρεται για αυτόν ότι έκοβε το μαλλί εκτός από την περίπτωση κάποιων θρησκευτικών τελετουργιών» (βιβλίο Αλ-Τερμέδι). ************************************** Από την παράδοση του προφήτη αναφέρεται και η χρήση του «κόχλ» (μαύρη βαφή τονισμού ματιών), και είχε ένα δοχείο από αυτό που χρησιμοποιούσε κάθε νύχτα». Λέει ο προφήτης: «Να χρησιμοποιείτε το κόχη, διότι δυναμώνει την όραση και φυτρώνει το μαλλί» (βιβλίο Αλ-Τερμέδι) Ο προφήτης έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη σωματική υγιεινή, π.χ. άφηνε τα γένια και τα περιποιούταν. Είπε: η πρωτόγονη φύση του ανθρώπου περιέχει πέντε πράγματα: την περιτομή, την αποτρίχωση του τριχώματος ήβης, το ξύρισμα μουστακιού, το απόκομμα των νυχιών, και αποτρίχωση (δια τραβήγματος) του τριχώματος της μασχάλης» Είπε (στους συντρόφους του): «προσέρχεστε στα αδέλφιά σας, χτενιστείτε και φτιάξτε τα ρούχα σας για να είστε σημείο αναφοράς ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Θεός δεν αγαπά την ασχήμια». Επίσης ο προφήτης πρόσεχε την καθαριότητα του στόματός του, και χρησιμοποιούσε συχνά το «σιουάκ» (καθαριστή δοντιών), όταν νήστευε, όταν δεν νήστευε, στη νίψη για την προσευχή, όταν ξυπνούσε, και όταν εισερχόταν στο σπίτι». Ακόμη και στις τελευταίες στιγμές της ζωής του ζήτησε από την γυναίκα του ʼϊσα να του φέρει το «σιουάκ» για να ανταμώσει τον Θεό με εύοσμο στόμα. ************************************** Όσον αφορά την ενδυμασία του φορούσε τα καλύτερα, από το τουρμπάνι, το πανωφόρι στο χιτώνα και το υπόδημά του. Φορούσε και ένα ασημένιο δαχτυλίδι, με ένα πετράδι από την Αιθιοπία, το οποίο γύριζε προς την παλάμη του. Το φορούσε στο μικρό δαχτυλάκι, και το χρησιμοποιούσε σαν σφραγίδα στις επιστολές προς τους βασιλιάδες και πρίγκιπες. Είπε: «από αυτόν τον κόσμο μου εμφυτεύτηκε η αγάπη για τις γυναίκες και το μύρο» (βιβλίο Αλ-Νισά’ιε). Γι’ αυτό δεν δίστασε να δεχτεί το μύρο από οποιονδήποτε άνθρωπο του το έδινε. Είχε και ένα μυροδοχείο, και το πιο αγαπημένο του άρωμα ήταν ο μόσχος. Η ʼϊσα αναφέρει πως αρωματιζόταν στο προσκύνημα λέγοντας «σαν να έβλεπα την λάμψη του μόσχου στην χωρίστρα του προφήτη» (βιβλίο του Μούσλεμ). ************************************** Έτσι, ο προφήτης μας δίνει το παράδειγμα, μέσα από την πρακτική παράδοσή του, για το πώς πρέπει να περιποιείται ο πιστός την εξωτερική του εμφάνιση, όπως την εσωτερική του καλλιέργεια, για να πραγματοποιηθεί η απαιτούμενη ισορροπία στον μουσουλμανικό χαρακτήρα, πράγμα που στερούνται οι ανθρώπινοι νόμοι και τα αλλοιωμένα δόγματα.