Καλώς ήρθατε στο Ισλαμ: Βιογραφία Του Προφήτη Μουχάμμαντ 1

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008

Βιογραφία Του Προφήτη Μουχάμμαντ 1

Η γενική κατάσταση της αραβικής χερσονήσου πριν την προφητεία του Μουχάμμαντ

Εισαγωγή Οι ʼραβες πριν την προφητεία του Μουχάμμαντ γνώριζαν μια κατάσταση οπισθοδρομική σχετικά με τη θρησκεία και την κοινωνία, είχαν φτάσει στο σημείο να λατρεύουν πολλούς θεούς(αγάλματα, ζωγραφιές) και να είναι πολιτικοί οπαδοί της μιας από τις δυο τότε γνωστές αυτοκρατορίες, τη ρωμαϊκή ή την Περσική. Αυτές οι λατρείες δε βασίζονταν σε καμιά λογική ή γνώση. Ο Μπουχάρι αναφέρει μια περιγραφή της θρησκευτικής κατάστασης από τον Αμπι Ραζ’α αλ Ουταριντί, που λέει: - Λατρεύαμε μια πέτρα, κι όταν βρίσκαμε μια άλλη καλύτερη πετάγαμε την πρώτη και την παίρναμε, κι εάν δεν βρίσκαμε άλλη πέτρα μαζεύαμε λίγο χώμα και χύναμε πάνω γάλα από μια κατσίκα και γυρίζαμε με αυτό(για λατρεία).
Οι ʼραβες γνώριζαν από παλιά την ορθή θρησκεία του Αβραάμ, αυτή όμως είχε αλλάξει ριζικά, έτσι το προσκύνημα από λατρεία και ταπεινότητα προς το Θεό, μετατράπηκε σε ευκαιρία για αλαζονεία και περηφάνεια.Μερικά άτομα διατηρούσαν τη θρησκεία του Αβραάμ, ήταν ωστόσο λίγα. Αυτά καλούσαν τους συμπολίτες τους να μην συνεχίσουν τις πλάνες τους, μερικοί τους μάλιστα ήξεραν πως θα ερχόταν ένας Προφήτης και καλούσαν τους άλλους να τον πιστέψουν και να τον ακολουθήσουν. Μια μειοψηφία των Αράβων είχε ασπαστεί το Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό, η πλειονότητα όμως πίστευε στον πολυθεϊσμό και στην ειδωλολατρεία.
Πολιτική κατάσταση
Οι κάτοικοι της αραβικής Χερσονήσου ήταν είτε νομάδες είτε αστοί, αλλά και στις δυο περιπτώσεις επικρατούσε το σύστημα της φυλής. Οι βασιλείες που συστήθηκαν κατά διάφορες περιόδους σε μέρη της Χερσονήσου δεν κατάφεραν να ενσωματώσουν τις φυλές σε ένα λαό ή ένα έθνος. Οι αραβικές φυλές δεν διατηρούσαν πάντα ειρηνικές σχέσεις μεταξύ τους, γνώριζαν τις απότομες επιδρομές που δεν είχαν κανέναν λόγο παρά μόνο την αρπαγή των αγαθών της άλλης φυλής και είχαν πολέμους διαρκείας, γνώριζαν όμως και τις συμμαχίες.
Οικονομική κατάσταση
Η αραβική Χερσόνησος είχε πολλές έρημους, έτσι δεν γνώρισε σημαντικές καλλιέργειες, εκτός από την Υεμένη και τη Συρία. Οι φυλές τριγυρνούσαν τη Χερσόνησο αναζητώντας χορτάρι και φυτά για τα κοπάδια τους.Όσον αφορά τη βιομηχανία, αυτοί όχι μόνο δεν την ήξεραν, αλλά και απομακρύνονταν από αυτήν αφήνοντάς τη σε άλλους λαούς. Το μόνο θετικό που είχαν οι ʼραβες τότε ήταν το εμπόριο και σε αυτό βοήθησε η γεωγραφική θέση της Χερσονήσου. Οι πιο γνωστοί έμποροι ήταν οι κάτοικοι των Μεγαλοπόλεων και κυρίως οι κάτοικοι της Μέκκας. Αυτοί είχαν μια καλή θέση ανάμεσα στις υπόλοιπες φυλές επειδή κατοικούσαν στη πόλη του Ιερού Τέμενος, έτσι δεν τους πείραζαν ούτε επιτίθενταν στα καραβάνια τους.Τα εμπορικά καραβάνια μετέφεραν τα αρώματα, τα μπαχαρικά, τα ξύλα, τα δέρματα, τα υφάσματα, τους χουρμάδες, και τα όπλα από τη Χερσόνησο προς τη Συρία από την οποία μετέφεραν σιτάρια, ελιές, και συριακά υφάσματα.
Κοινωνική κατάσταση
Οι παραδόσεις κυριαρχούσαν στην ζωή των Αράβων, είχαν και ιδιαίτερη περηφάνια για τις καταγωγές τους, έτσι δεν παντρεύονταν από άλλους λαούς, είχαν περηφάνια για την λογοτεχνία κυρίως το ποίημα, που κατείχε πολύ υψηλή θέση μεταξύ τους, μέχρι που ένας στίχος μπορούσε να υψώσει ή και να υποβαθμήσει μια ολόκληρη φυλή.
Η γυναίκα πριν το Ισλάμ
Η γυναίκα στις τότε κοινωνίες δεν είχε πολλή αξία, αυτή κληρονομιόταν μαζί με τα άλλα περιουσιακά στοιχεία, τα γυναικόπαιδα δεν κληρονομούσαν τίποτα καθώς οι περιουσίες ήταν αποκλειστικό δικαίωμα για πολεμιστές και ιππείς, αυτό το σύστημα έμεινε σε ισχύ μέχρι που το ακύρωσε ο ισλαμικός νόμος.Η γέννηση ενός κοριτσιού αποτελούσε ντροπή και αίσχος για τον πατέρα του, για αυτό και τα θάβανε αρκετές φορές ζωντανά.ʼλλοι γονείς σκότωναν τα παιδιά τους γιατί φοβόντουσαν τη φτώχεια και την ανέχεια.ʼλλες γυναίκες είχαν καλή κοινωνική θέση, είχαν και ιδιαίτερη τόλμη, σχεδόν συμμετείχαν σε όλες τις εργασίες με τους άνδρες τους.Το σύστημα του γάμου περιείχε πολλές απαράδεκτες μορφές που το Ισλάμ κατάργησε στο τέλος, όπως και το διαζύγιο που δεν είχε όρους ούτε μέτρα. Αναλφαβητισμός και άγνοια
Οι ʼραβες δεν είχαν καμία πρώην θεϊκή αποκάλυψη, σε αυτούς επικρατούσε ο αναλφαβητισμός, η στασιμότητα, και η διατήρηση του παλιού έστω και αν αυτή ήταν λάθος.Υπήρχαν μεταξύ τους και μερικοί που ήξεραν να γράφουν και να διαβάζουν, οι ʼραβες ήταν όμως σαν την εγκαταλειμμένη γη που λαχταρούσε για τη βροχή, ήταν ιδιαίτερα έξυπνοι, ευαίσθητοι, ιδιοφυείς, είχαν προσωπική ετοιμότητα να λάβουν τις γνώσεις, για αυτό με τον ερχομό του Ισλάμ απέκτησαν και μια ιδιαίτερη σοφία. Τα ηθικά
Οι τότε ʼραβες πολλές φορές δεν τηρούσαν τα χρηστά ήθη, επειδή είχαν καταφύγει στο τζόγο, στις επιδρομές, στις εκδικήσεις και στις παραβάσεις.Πολλοί τους όμως, ήταν σωστοί άνθρωποι, που απομακρύνονταν από όλα τα προαναφερόμενα αίσχη, και είχαν κάποιες αρετές σαν τις εξής:Η ιδιοφυία και η εξυπνάδαΟι πριν το Ισλάμ ʼραβες είχαν καθαρά μυαλά που δεν είχαν πειραχτεί από τους μύθους που ήταν γνωστοί στα τότε προχωρημένα έθνη, όπως οι Ινδοί, οι Ρωμαίοι, οι Πέρσες και έτσι ήταν έτοιμοι να λάβουν το τελευταίο μήνυμα που απευθύνθηκε προς την ανθρωπότητα. Όσον αφορά την γλώσσα τους, αυτοί είχαν ένα πολύ ευρύ λεξιλόγιο, που ήταν καθαρά προφορικό και δεν ήταν γραμμένο, π.χ. είχαν 80 ονομασίες για το μέλι, 200 για την αλεπού, 500 για το λιοντάρι, και 1000 για την καμήλα, αυτό μας δίνει ιδέα για το μέγεθος της μνήμης που διέθεταν τότε. Απλοχεριά και καλοσύνηΗ απλοχεριά ήταν από τους γνωστά στοιχεία του χαρακτήρα τους, ολόκληρες περιουσίες χάνονταν στις φιλοξενίες. Θα μπορούσε κανείς τους να σφάξει την μόνη καμήλα ή και το μόνο του άλογο προκειμένου να θρέψει το φιλοξενούμενο του. Η απλοχεριά τους δεν περιοριζόταν στο ανθρώπινο είδος, αλλά αρκετοί τους ταΐζανε και άγρια ζώα, και αρπαχτικά πουλιά…
Τόλμη και αρετή
Οι ʼραβες πριν το Ισλάμ είχαν ιδιαίτερη ευαισθησία για την τιμή, τους έχοντας ανάγκη για υποστήριξη και θεωρούσαν μεγάλη ανανδρία να μην βοηθηθεί ένας άνθρωπος που ζήτησε βοήθεια.Η ελευθερία ήταν μια αδιαπραγμάτευτη αξία, οι ʼραβες ζούσαν και πέθαιναν γι’ αυτήν και δεν άντεχαν καμία εξουσία να τους περιορίσει. Αγαπούσαν την ειλικρίνεια, θεωρούσαν το ψεύδος ως μεγάλο μειονέκτημα και τηρούσαν τους λόγους τους, έστω και αν τους κόστιζε την ίδια τους την ζωή. Θα μπορούσε κανείς να βρει στην ιστορία των Αράβων πολλά παραδείγματα όπου αυτοί βρέθηκαν σε πολύ επικίνδυνες θέσεις αποκλειστικά και μόνο για την τήρηση του λόγου τους.Οι ʼραβες μισούσαν την λεμουριά, και θεωρούσαν ότι είναι λόγος για την έλλειψη της καθαρής σκέψης, έλεγαν μάλιστα: ο κορεσμός διώχνει την ιδιοφυία.
Επίσης είχαν εξαιρετική αντοχή και υπομονή, αυτό ίσως οφείλεται στο περιβάλλον στο οποίο βρίσκονταν, με τις ελάχιστες ανέσεις που είχαν στα χέρια τους κι αυτό τους βοήθησε αργότερα στην εξάπλωση του μηνύματος του Ισλάμ. Αυτή ήταν μια σύντομη περιγραφή για τους ʼραβες στη Χερσόνησο, που η Θεϊκή θέληση ήθελε να είναι οι άνθρωποι που θα μεταφέρουν την τελευταία αποκάλυψη σε όλο τον κόσμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο Προφήτης Μουχάμμαντ

Το Ισλάμ όπως δεν έχεις διαβάσει ποτέ...Η σημασία που έδινε ο Προφήτης Μουχαμμαντ στην εξωτερική εμφάνιση και στην καθαριότητα. Ο Προφήτης και η Εξωτερική Εμφάνιση Ένα από τα θετικά στοιχεία του Ισλάμ και της νομοθεσίας του αποτελεί το ενδιαφέρον για την ομορφιά και την εξωτερική εμφάνιση, στο βαθμό που το προωθεί και το ενθαρρύνει η ισλαμική παράδοση. Ο προφήτης: Ο Θεός είναι όμορφος και αγαπά την ομορφιά. (προφητικός λόγος, βιβλίο του Μούσλεμ) Επίσης: Ο Θεός επιθυμεί να βλέπει τα ίχνη της χάρης του στον άνθρωπο (βιβλίο του Αλ-Τερμέδι) Ο προφήτης φημιζόταν για την ωραία φυσιογνωμία, την ομορφιά και το ενδιαφέρον για την εξωτερική εμφάνιση, συγκεντρώνοντας στο πρόσωπό του την καλοψυχία, την όμορφη ενδυμασία και την ωραία μυρωδιά. Ο προφήτης περιποιούταν τα μαλλιά του και χτένιζε τα γένια του. Είχε μακρά μαλλιά που κάλυπταν τα αυτιά του. Ο Αλ-Μπαρά’α Ιμπν ʼζεμπ αναφέρει: «Ο προφήτης είχε μακριά μαλλιά που έφταναν στην άκρη των αυτιών του». Όταν μεγάλωναν τα μαλλιά του τα έμπλεκε σε πλεξούδες» Η Όυμ Χάνι’ε αναφέρει: «Όταν έφτασε ο προφήτης στην Μέκκα είχε τέσσερις πλεξούδες» (βιβλίο του ʼμπου Νταούντ) Με το κατέβασμα των μαλλιών εννοείται να αφηθούν χωρίς να χωριστούν, και μετά τα χώρισε σε δυο μέρη, ξεκινώντας από τα δεξιά όπως συνήθιζε. ************************************** Ο προφήτης ξεκινούσε όλες τις κινήσεις του χρησιμοποιώντας το δεξί μέρος του σώματος. Η ʼϊσα αναφέρει: «ο προφήτης προτιμούσε να ξεκινήσει από δεξιά όταν πλενόταν, όταν χτενιζόταν και όταν φορούσε το υπόδημά του» (βιβλίο του Μούσλεμ) Σε όλες τις περιπτώσεις ο προφήτης δεν περιποιούταν υπερβολικά τα μαλλιά του, αλλά προειδοποιούσε για την υπερβολική περιποίηση. Ο Αμπντουλλάχ Ιμπν Μάγφαλ αναφέρει: «ο προφήτης απέτρεψε το συνεχές χτένισμα, εκτός αν το κάνει κανείς πότε-πότε» (βιβλίο του Αλ-Τερμέδι) Οι σύντροφοι του προφήτη διαφώνησαν μεταξύ τους σχετικά με το αν ο προφήτης χρησιμοποιούσε τη βαφή μαλλιών. Μερικοί ισχυρίζονται ότι τα ‘βαφε και άλλοι λένε όχι. Ο Ιμάμης Αλ-Νάουαουι υιοθετεί μια μεσαία στάση λέγοντας ότι ο προφήτης πότε-πότε έβαφε, αλλά το περισσότερο χρόνο δεν το έκαμε. Όταν έκοβε τα μαλλιά του δεν άφηνε τίποτε απ’ αυτά. Ο Ιμπν Αλ-Καΐέμ αναφέρει: «συνήθεια του στην κοπή μαλλιών ήταν να τα αφήνει όλα ή να τα πάρει όλα. Δεν έκοβε μερικά και άφηνε άλλα, και δεν αναφέρεται για αυτόν ότι έκοβε το μαλλί εκτός από την περίπτωση κάποιων θρησκευτικών τελετουργιών» (βιβλίο Αλ-Τερμέδι). ************************************** Από την παράδοση του προφήτη αναφέρεται και η χρήση του «κόχλ» (μαύρη βαφή τονισμού ματιών), και είχε ένα δοχείο από αυτό που χρησιμοποιούσε κάθε νύχτα». Λέει ο προφήτης: «Να χρησιμοποιείτε το κόχη, διότι δυναμώνει την όραση και φυτρώνει το μαλλί» (βιβλίο Αλ-Τερμέδι) Ο προφήτης έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη σωματική υγιεινή, π.χ. άφηνε τα γένια και τα περιποιούταν. Είπε: η πρωτόγονη φύση του ανθρώπου περιέχει πέντε πράγματα: την περιτομή, την αποτρίχωση του τριχώματος ήβης, το ξύρισμα μουστακιού, το απόκομμα των νυχιών, και αποτρίχωση (δια τραβήγματος) του τριχώματος της μασχάλης» Είπε (στους συντρόφους του): «προσέρχεστε στα αδέλφιά σας, χτενιστείτε και φτιάξτε τα ρούχα σας για να είστε σημείο αναφοράς ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Θεός δεν αγαπά την ασχήμια». Επίσης ο προφήτης πρόσεχε την καθαριότητα του στόματός του, και χρησιμοποιούσε συχνά το «σιουάκ» (καθαριστή δοντιών), όταν νήστευε, όταν δεν νήστευε, στη νίψη για την προσευχή, όταν ξυπνούσε, και όταν εισερχόταν στο σπίτι». Ακόμη και στις τελευταίες στιγμές της ζωής του ζήτησε από την γυναίκα του ʼϊσα να του φέρει το «σιουάκ» για να ανταμώσει τον Θεό με εύοσμο στόμα. ************************************** Όσον αφορά την ενδυμασία του φορούσε τα καλύτερα, από το τουρμπάνι, το πανωφόρι στο χιτώνα και το υπόδημά του. Φορούσε και ένα ασημένιο δαχτυλίδι, με ένα πετράδι από την Αιθιοπία, το οποίο γύριζε προς την παλάμη του. Το φορούσε στο μικρό δαχτυλάκι, και το χρησιμοποιούσε σαν σφραγίδα στις επιστολές προς τους βασιλιάδες και πρίγκιπες. Είπε: «από αυτόν τον κόσμο μου εμφυτεύτηκε η αγάπη για τις γυναίκες και το μύρο» (βιβλίο Αλ-Νισά’ιε). Γι’ αυτό δεν δίστασε να δεχτεί το μύρο από οποιονδήποτε άνθρωπο του το έδινε. Είχε και ένα μυροδοχείο, και το πιο αγαπημένο του άρωμα ήταν ο μόσχος. Η ʼϊσα αναφέρει πως αρωματιζόταν στο προσκύνημα λέγοντας «σαν να έβλεπα την λάμψη του μόσχου στην χωρίστρα του προφήτη» (βιβλίο του Μούσλεμ). ************************************** Έτσι, ο προφήτης μας δίνει το παράδειγμα, μέσα από την πρακτική παράδοσή του, για το πώς πρέπει να περιποιείται ο πιστός την εξωτερική του εμφάνιση, όπως την εσωτερική του καλλιέργεια, για να πραγματοποιηθεί η απαιτούμενη ισορροπία στον μουσουλμανικό χαρακτήρα, πράγμα που στερούνται οι ανθρώπινοι νόμοι και τα αλλοιωμένα δόγματα.