Η χρονιά της θλίψης και το κάλεσμα του Προφήτη παρά τις δυσκολίες
Ο Αμπου Τάλιμπ πέθανε το δέκατο έτος μετά την προφητεία του Μουχάμμαντ, και πιο συγκεκριμένα μετά το τέλος της δοκιμασίας με το μποϊκοτάζ των Κουραϊσιτών.Ο Αμπου Τάλιμπ παρόλο που πέθανε χωρίς να ασπαστεί το Ισλάμ, ήταν πολύ σημαντικός υποστηρικτής του Προφήτη. Οι Κουραϊσίτες δε μπορούσαν να ξεπεράσουν τα όρια με την παρουσία του ηγέτη του. Η Χαντίζα, που ήταν ο δεύτερος υποστηρικτής του Προφήτη, θα πεθάνει την ίδια χρονιά. Έτσι ο Προφήτης θα χάσει τη γυναίκα που στάθηκε δίπλα του σε όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και που τον παρηγορούσε με την μεγάλη καρδιά που είχε.Με άλλα λόγια, πέθαναν και ο εξωτερικός και ο εσωτερικός υποστηρικτής του Προφήτη. Η θλίψη για τους δυο χαμούς ήταν αρκετά μεγάλη στην ευαίσθητη καρδιά του και τώρα είχε να αντιμετωπίσει περισσότερους πειρασμούς από τους Κουραϊσίτες χωρίς την παρηγοριά της Χαντίζας. Αυτό όμως δε θα τον εμποδίσει να συνεχίσει το κάλεσμα του. Η αποστολή του ήταν πολύ βαριά και οι πορείες των προηγουμένων Προφητών είχαν τέτοια εμπόδια και παρόμοιες δυσκολίες.Ο Προφήτης είχε διάφορους τρόπους στο κάλεσμα, ώστε να γίνει κατανοητός από τους Κουραϊσίτες. Καλούσε κρυφά και φανερά, ομαδικά και ατομικά, μιλούσε με λογική και αγάπη, αφηγούταν τα νέα των περασμένων εθνών, μιλούσε με τον καθένα με τον τρόπο που του ταίριαζε, ήταν σε συνεχή κίνηση και συνεχές κάλεσμα.
Ο Προφήτης έχοντας την αδιάλλακτη στάση των Κουραϊσιτών σαν δεδομένη σκέφτηκε μήπως το κάλεσμα του βρει έδαφος σε άλλη πόλη. Έτσι αποφάσισε να επισκεφτεί το Αλ-Τά’ιφ, που μένει η φυλή Θακίφ. Στο Αλ-Τά’ιφ όχι μόνο θα βρει την αδιαφορία των Θακίφ, αλλά οι κάτοικοι θα δασκαλέψουν τα παιδιά τους να τρέχουν πίσω του και να του ρίχνουν πέτρες, μέχρι που να ματώσουν το πόδια του.Ο Προφήτης έμεινε στο Αλ-Τά’ιφ δέκα μέρες, κυκλοφορούσε από σπίτι σε σπίτι, τους καλούσε στο Ισλάμ, αντιμετώπισε όμως την ίδια αρνητική και απότομη απάντηση.
Παράκληση προς τον Θεό:
Ο Προφήτης μέσα σε αυτήν την δυσκολία, απευθύνθηκε στον Αλλάχ με μια θέρμη λέγοντας:- Κύριε μου, σε σένα απευθύνω το παράπονό μου, για την αδυναμία μου, για την αδιαφορία του κόσμου, είσαι ο Κύριος των αδύναμων και ο Κύριός μου, για ποιον με αφήνεις; Σε ένα πλανεμένο που μου σκυθρωπιάζει ή για έναν εχθρό που του ανάθεσες την ζωή μου;Εάν δεν έχεις κανένα θύμο με μένα, δεν νοιάζομαι για τίποτα.Προσφεύγω στην ευλογία του Προσώπου για την οποία φώτισαν τα σκοτάδια και πλησίασε ο τωρινός κόσμος και η Έσχατη Μέρα, να μην πάθω το θύμο σου ή καμιά τιμωρία σου, ζητάω την συγχώρεση σου μέχρι να ικανοποιηθείς και καμιά δύναμη δεν υπάρχει εκτός από τη Δύναμή σου.
Κάλεσμα παρά τις δυσκολίες
Στο δρόμο, ο Προφήτης και ο συνοδός του ο Ζαϊντ μπιν Χάριθα, κατέφυγαν σε ένα περιβόλι. Οι ιδιοκτήτες του που είδαν πόσο υπόφερε ο Προφήτης και ζήτησαν από τον Ανττάς, τον σκλάβο τους, να τον κεράσει ένα σταφύλι. Ο Ανττάς ήταν χριστιανός από ένα χωριό «Ναϊναουα», ο Προφήτης προτού φάει, είπε: - Εν ονομάτι του Θεού- Εδώ δεν λένε αυτά το λόγια, είπε ο Ανττάς. - Από πού είσαι;- Είμαι χριστιανός από Ναϊναουα, λέει ο Ανττάς.- Από το πόλη του ευλαβή άνδρα Ιωνά μπιν Μάττα; - Και πως τον ξέρεις τον Ιωνά;- Είναι αδελφός μου, ήταν Προφήτης, είμαι κι εγώ Προφήτης.Ο Ανττάς αγκάλιασε τον Προφήτη και τον φιλούσε με πολλή αγάπη .Ύστερα οι κύριοι του του μίλησαν και τον απέτρεψαν να ασπαστεί το Ισλάμ.
Ο Προφήτης έχοντας την αδιάλλακτη στάση των Κουραϊσιτών σαν δεδομένη σκέφτηκε μήπως το κάλεσμα του βρει έδαφος σε άλλη πόλη. Έτσι αποφάσισε να επισκεφτεί το Αλ-Τά’ιφ, που μένει η φυλή Θακίφ. Στο Αλ-Τά’ιφ όχι μόνο θα βρει την αδιαφορία των Θακίφ, αλλά οι κάτοικοι θα δασκαλέψουν τα παιδιά τους να τρέχουν πίσω του και να του ρίχνουν πέτρες, μέχρι που να ματώσουν το πόδια του.Ο Προφήτης έμεινε στο Αλ-Τά’ιφ δέκα μέρες, κυκλοφορούσε από σπίτι σε σπίτι, τους καλούσε στο Ισλάμ, αντιμετώπισε όμως την ίδια αρνητική και απότομη απάντηση.
Παράκληση προς τον Θεό:
Ο Προφήτης μέσα σε αυτήν την δυσκολία, απευθύνθηκε στον Αλλάχ με μια θέρμη λέγοντας:- Κύριε μου, σε σένα απευθύνω το παράπονό μου, για την αδυναμία μου, για την αδιαφορία του κόσμου, είσαι ο Κύριος των αδύναμων και ο Κύριός μου, για ποιον με αφήνεις; Σε ένα πλανεμένο που μου σκυθρωπιάζει ή για έναν εχθρό που του ανάθεσες την ζωή μου;Εάν δεν έχεις κανένα θύμο με μένα, δεν νοιάζομαι για τίποτα.Προσφεύγω στην ευλογία του Προσώπου για την οποία φώτισαν τα σκοτάδια και πλησίασε ο τωρινός κόσμος και η Έσχατη Μέρα, να μην πάθω το θύμο σου ή καμιά τιμωρία σου, ζητάω την συγχώρεση σου μέχρι να ικανοποιηθείς και καμιά δύναμη δεν υπάρχει εκτός από τη Δύναμή σου.
Κάλεσμα παρά τις δυσκολίες
Στο δρόμο, ο Προφήτης και ο συνοδός του ο Ζαϊντ μπιν Χάριθα, κατέφυγαν σε ένα περιβόλι. Οι ιδιοκτήτες του που είδαν πόσο υπόφερε ο Προφήτης και ζήτησαν από τον Ανττάς, τον σκλάβο τους, να τον κεράσει ένα σταφύλι. Ο Ανττάς ήταν χριστιανός από ένα χωριό «Ναϊναουα», ο Προφήτης προτού φάει, είπε: - Εν ονομάτι του Θεού- Εδώ δεν λένε αυτά το λόγια, είπε ο Ανττάς. - Από πού είσαι;- Είμαι χριστιανός από Ναϊναουα, λέει ο Ανττάς.- Από το πόλη του ευλαβή άνδρα Ιωνά μπιν Μάττα; - Και πως τον ξέρεις τον Ιωνά;- Είναι αδελφός μου, ήταν Προφήτης, είμαι κι εγώ Προφήτης.Ο Ανττάς αγκάλιασε τον Προφήτη και τον φιλούσε με πολλή αγάπη .Ύστερα οι κύριοι του του μίλησαν και τον απέτρεψαν να ασπαστεί το Ισλάμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου