Ο εξτρεμισμός βρίσκεται στην ηπιότητα ακριβώς όπως βρίσκεται στην τραχύτητα
του sheikh Salih ibn Fawzan al-Fawzan.
Έχουν υπάρξει όλο και περισσότερο πολυάριθμες εκστρατείες και διαψεύσεις ενάντια στον εξτρεμισμό στη θρησκεία πρόσφατα, και είναι πολύ σωστό, επειδή ο εξτρεμισμός στη θρησκεία έχει απαγορευτεί στο Βιβλίο (Κοράνι), στη Σούννα (Παράδοση) του προφήτη και από τη συναίνεση των μελετητών - νομοθετών.
Ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα λέει στο Άγιο Κοράνι:
“Πες: «Ω άνθρωποι των Γραφών (Εβραίοι και Χριστιανοί)! Μην υπερβαίνετε τα όρια στη θρησκεία σας (με την πίστη σε κάτι) εκτός από την αλήθεια»” (Κοράνι, 5:77).
Σε ένα άλλο εδάφιο του Κορανίου λέγεται:
“Ω άνθρωποι των Γραφών (Χριστιανοί)! Μην υπερβαίνετε τα όρια στη θρησκεία σας, ούτε να πείτε για τον ΑΛΛΑΧ κάτι άλλο εκτός απ’ την αλήθεια” (Κοράνι).
Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) είπε: “Να αποφύγετε τον εξτρεμισμό στη θρησκεία γιατί πράγματι το μόνο πράγμα που έχει καταστρέψει εκείνους που ήρθαν πριν από σας ήταν ο εξτρεμισμός τους στη θρησκεία”
(Sunan an-Nasai, 5/268; Ibn Majah, #3029; Ahmed ibn Hanbal, Al-Musnad, 1/215, 347).
Ο εξτρεμισμός στη θρησκεία είναι κάτι που υπερβαίνει τα όρια των νομοθετημένων (από τον ΑΛΛΑΧ) ορίων. Θα μπορούσε να είναι εξτρεμισμός στη λατρεία, όπως τα τρία άτομα (που ζούσαν την εποχή του προφήτη), ένα από τα οποία είπε: “Θα σταθώ ολόκληρη τη νύχτα κάνοντας προσευχή και δε θα κοιμηθώ”. Ο δεύτερος είπε: “Θα νηστεύω συνέχεια χωρίς να χάσω ούτε μία ημέρα από τη νηστεία”. Ο τρίτος είπε: “Δεν θα παντρευτώ καθόλου”. Ο εξτρεμισμός μπορεί επίσης βρίσκεται στους κανόνες, όπως για παράδειγμα στο να δηλώνουμε ως υποχρεωτικό κάτι που είναι (σύμφωνα με το Ισλάμ) απλά συνιστώμενο ή στο να θεωρούμε κάποιον που έχει κάνει μια αμαρτία όχι χειρότερη από ειδωλολατρία, ως άπιστο που έχει βγει από το Ισλάμ.
Ο εξτρεμισμός μπορεί να βρίσκεται στην προτροπή προς το αγαθό και στην απαγόρευση του κακού, όπως ο εξτρεμισμός που ασκήθηκε από τους Mu’tazillah (ισλαμική αίρεση) υπό μορφή επανάστασης ενάντια στους κυβερνήτες με τη δικαιολογία της διαταγής του καλού και απαγόρευσης του κακού ως αιτιολόγηση.
Ο εξτρεμισμός επίσης βρίσκεται στο να δηλώνεις κάτι επιτρεπτό ως ανεπίτρεπτο και κάτι ανεπίτρεπτο ως επιτρεπτό. Ο εξτρεμισμός στη θρησκεία σε όλες τις μορφές του είναι απαγορευμένος, μπορεί να αναγκάσει το άτομο να βγει εκτός του Ισλάμ ή να προκαλέσει την καταστροφή, δεδομένου ότι κατάστρεψε εκείνους που ήρθαν πριν από μας και κανένας που του έχει δοθεί η κατανόηση από τον ΑΛΛΑΧ και θέση ισχύος να παίρνει αποφάσεις και να βάζει τα πράγματα στη σωστή θέση, δεν μπορεί να αμφιβάλει σ’ αυτό.
Εντούτοις, υπάρχουν άνθρωποι των οποίων το κράτος είναι το ακριβές αντίθετο του εξτρεμισμού στην υπέρβαση των ορίων στη θρησκεία, είναι εκείνοι που έφτασαν στα άκρα όσον αφορά την ηπιότητα και την ανοχή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η θρησκεία μας είναι η θρησκεία της ηπιότητας, της ευκολίας και της δικαιοσύνης, αλλά αυτή η ηπιότητα πρέπει να είναι μέσα στα νομοθετημένα όρια, ενεργώντας επάνω στις νομοθετημένες άδειες (συγχώρεση) όταν απαιτούνται, και όλη η θρησκεία (και στον ΑΛΛΑΧ ανήκει όλος ο έπαινος), είναι χωρίς δυσκολία και (άδικους) περιορισμούς.
Λέγεται στο Ιερό Κοράνι:
“Ο ΑΛΛΑΧ δεν φορτώνει σε ένα πρόσωπο κάτι πέρα από ότι μπορεί να αντέξει” (Κοράνι, 2:286),
“Και ο ΑΛΛΑΧ δεν έχει βάλει επάνω σε σας στη θρησκεία οποιαδήποτε δυσκολία” (Κοράνι, 22:78),
“Ο ΑΛΛΑΧ δεν θέλει να σας βάλει σε δυσκολία” (Κοράνι, 5:6).
Ο εξτρεμισμός στην ηπιότητα είναι με την υπέρβαση των ορίων που ο ΑΛΛΑΧ έχει θέσει, και αυτό δεν καλείται ηπιότητα, μάλλον αυτό είναι η ίδια δυσκολία. Ακυρώνοντας το Al-Walaa και το Al-Baraa στο Ισλάμ, που εξισώνει τους πιστούς με τους άπιστους με την αιτιολόγηση της ανοχής, που ακυρώνει την εφαρμογή των ποινών του Ισλάμ επάνω σε εκείνους που το έχουν νοθεύσει όλο ή μερικοί απ’ αυτούς, εξισώνοντας τις θρησκείες όπως εξισώνοντας το Ισλάμ με τον Ιουδαϊσμό ή με το Χριστιανισμό, εξισώνοντας μάλλον το Ισλάμ με όλες τις θρησκείες συμπεριλαμβανομένης της ειδωλολατρίας και του αθεϊσμού, τη στιγμή που (το Ισλάμ) υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει καμία θεότητα αντάξια της λατρείας εκτός από τον ΑΛΛΑΧ, ενώ (αυτοί που εξισώνουν τις θρησκείες) δεν απαιτούν τη δυσπιστία στον σατανά και δεν αρνούνται τις ψεύτικες θρησκείες εκτός από το Ισλάμ - όπως μερικοί αρθρογράφοι έχουν γράψει σε μερικές από τις τοπικές εφημερίδες μας. Όλα αυτά είναι παραδείγματα του εξτρεμισμού στην αμέλεια και στην ανοχή. Είναι μια υποχρέωση να αντικρουστεί, ακριβώς όπως είναι μια υποχρέωση να αντικρουστεί ο εξτρεμισμός της υπέρβασης των ορίων στη θρησκεία. Μάλλον, ο εξτρεμισμός στην αμέλεια και την ανοχή είναι πιο επικίνδυνος από τον εξτρεμισμό της υπέρβασης των ορίων στη θρησκεία, επειδή αυτός ο τύπος εξτρεμισμού φθάνει στο σημείο της εξίσωσης των θρησκειών των απίστων με τη θρησκεία της αλήθειας και αυτό είναι μια μορφή δυσπιστίας από τη συναίνεση των μουσουλμάνων νομοθετών, σε αντίθεση με τον εξτρεμισμό της υπέρβασης των ορίων, που πολλοί μελετητές τον θεωρήσανε ως λάθος δρόμο αλλά ωστόσο δεν φθάνει στο επίπεδο της απιστίας.
Οι μελετητές ανέφεραν ότι μεταξύ αυτών που βγάζουν κάποιον εκτός του Ισλάμ, είναι το να μη δηλώνει τους άπιστους ως άπιστους ή το να έχει αμφιβολία σε αυτό. Εκείνοι που έκαναν αυτά τα σοβαρά λάθη, πρέπει να εξετάσουν το κράτος τους και να επιστρέψουν στην αλήθεια, γιατί πράγματι η επιστροφή στην αλήθεια είναι μια αρετή και η επιστροφή στην αλήθεια είναι καλύτερη από το να παραμένεις στην αναλήθεια.
Μακάρι ο ΑΛΛΑΧ να χορηγήσει στον καθένα την επιτυχία στην επίτευξη της ευεργετικής γνώσης, δίκαιες ενέργειες και η ειρήνη και η ευλογία (του ΑΛΛΑΧ) να είναι επάνω στον προφήτη μας Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ), στην οικογένεια και στους συντρόφους του.
Μετάφραση από τα αραβικά στα αγγλικά:
Nadir Ahmad, Abu Abdul-Wahid.
Μετάφραση στα ελληνικά:
Αλή αλ-Γιουνάνι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο Προφήτης Μουχάμμαντ
Το Ισλάμ όπως δεν έχεις διαβάσει ποτέ...Η σημασία που έδινε ο Προφήτης Μουχαμμαντ στην εξωτερική εμφάνιση και στην καθαριότητα.
Ο Προφήτης και η Εξωτερική Εμφάνιση
Ένα από τα θετικά στοιχεία του Ισλάμ και της νομοθεσίας του αποτελεί το ενδιαφέρον για την ομορφιά και την εξωτερική εμφάνιση, στο βαθμό που το προωθεί και το ενθαρρύνει η ισλαμική παράδοση.
Ο προφήτης: Ο Θεός είναι όμορφος και αγαπά την ομορφιά. (προφητικός λόγος, βιβλίο του Μούσλεμ)
Επίσης: Ο Θεός επιθυμεί να βλέπει τα ίχνη της χάρης του στον άνθρωπο (βιβλίο του Αλ-Τερμέδι)
Ο προφήτης φημιζόταν για την ωραία φυσιογνωμία, την ομορφιά και το ενδιαφέρον για την εξωτερική εμφάνιση, συγκεντρώνοντας στο πρόσωπό του την καλοψυχία, την όμορφη ενδυμασία και την ωραία μυρωδιά.
Ο προφήτης περιποιούταν τα μαλλιά του και χτένιζε τα γένια του. Είχε μακρά μαλλιά που κάλυπταν τα αυτιά του.
Ο Αλ-Μπαρά’α Ιμπν ʼζεμπ αναφέρει: «Ο προφήτης είχε μακριά μαλλιά που έφταναν στην άκρη των αυτιών του». Όταν μεγάλωναν τα μαλλιά του τα έμπλεκε σε πλεξούδες»
Η Όυμ Χάνι’ε αναφέρει: «Όταν έφτασε ο προφήτης στην Μέκκα είχε τέσσερις πλεξούδες» (βιβλίο του ʼμπου Νταούντ)
Με το κατέβασμα των μαλλιών εννοείται να αφηθούν χωρίς να χωριστούν, και μετά τα χώρισε σε δυο μέρη, ξεκινώντας από τα δεξιά όπως συνήθιζε.
**************************************
Ο προφήτης ξεκινούσε όλες τις κινήσεις του χρησιμοποιώντας το δεξί μέρος του σώματος.
Η ʼϊσα αναφέρει: «ο προφήτης προτιμούσε να ξεκινήσει από δεξιά όταν πλενόταν, όταν χτενιζόταν και όταν φορούσε το υπόδημά του» (βιβλίο του Μούσλεμ)
Σε όλες τις περιπτώσεις ο προφήτης δεν περιποιούταν υπερβολικά τα μαλλιά του, αλλά προειδοποιούσε για την υπερβολική περιποίηση.
Ο Αμπντουλλάχ Ιμπν Μάγφαλ αναφέρει: «ο προφήτης απέτρεψε το συνεχές χτένισμα, εκτός αν το κάνει κανείς πότε-πότε» (βιβλίο του Αλ-Τερμέδι)
Οι σύντροφοι του προφήτη διαφώνησαν μεταξύ τους σχετικά με το αν ο προφήτης χρησιμοποιούσε τη βαφή μαλλιών. Μερικοί ισχυρίζονται ότι τα ‘βαφε και άλλοι λένε όχι. Ο Ιμάμης Αλ-Νάουαουι υιοθετεί μια μεσαία στάση λέγοντας ότι ο προφήτης πότε-πότε έβαφε, αλλά το περισσότερο χρόνο δεν το έκαμε.
Όταν έκοβε τα μαλλιά του δεν άφηνε τίποτε απ’ αυτά.
Ο Ιμπν Αλ-Καΐέμ αναφέρει: «συνήθεια του στην κοπή μαλλιών ήταν να τα αφήνει όλα ή να τα πάρει όλα. Δεν έκοβε μερικά και άφηνε άλλα, και δεν αναφέρεται για αυτόν ότι έκοβε το μαλλί εκτός από την περίπτωση κάποιων θρησκευτικών τελετουργιών» (βιβλίο Αλ-Τερμέδι).
**************************************
Από την παράδοση του προφήτη αναφέρεται και η χρήση του «κόχλ» (μαύρη βαφή τονισμού ματιών), και είχε ένα δοχείο από αυτό που χρησιμοποιούσε κάθε νύχτα».
Λέει ο προφήτης: «Να χρησιμοποιείτε το κόχη, διότι δυναμώνει την όραση και φυτρώνει το μαλλί» (βιβλίο Αλ-Τερμέδι)
Ο προφήτης έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη σωματική υγιεινή, π.χ. άφηνε τα γένια και τα περιποιούταν. Είπε: η πρωτόγονη φύση του ανθρώπου περιέχει πέντε πράγματα: την περιτομή, την αποτρίχωση του τριχώματος ήβης, το ξύρισμα μουστακιού, το απόκομμα των νυχιών, και αποτρίχωση (δια τραβήγματος) του τριχώματος της μασχάλης»
Είπε (στους συντρόφους του): «προσέρχεστε στα αδέλφιά σας, χτενιστείτε και φτιάξτε τα ρούχα σας για να είστε σημείο αναφοράς ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Θεός δεν αγαπά την ασχήμια».
Επίσης ο προφήτης πρόσεχε την καθαριότητα του στόματός του, και χρησιμοποιούσε συχνά το «σιουάκ» (καθαριστή δοντιών), όταν νήστευε, όταν δεν νήστευε, στη νίψη για την προσευχή, όταν ξυπνούσε, και όταν εισερχόταν στο σπίτι». Ακόμη και στις τελευταίες στιγμές της ζωής του ζήτησε από την γυναίκα του ʼϊσα να του φέρει το «σιουάκ» για να ανταμώσει τον Θεό με εύοσμο στόμα.
**************************************
Όσον αφορά την ενδυμασία του φορούσε τα καλύτερα, από το τουρμπάνι, το πανωφόρι στο χιτώνα και το υπόδημά του.
Φορούσε και ένα ασημένιο δαχτυλίδι, με ένα πετράδι από την Αιθιοπία, το οποίο γύριζε προς την παλάμη του. Το φορούσε στο μικρό δαχτυλάκι, και το χρησιμοποιούσε σαν σφραγίδα στις επιστολές προς τους βασιλιάδες και πρίγκιπες.
Είπε: «από αυτόν τον κόσμο μου εμφυτεύτηκε η αγάπη για τις γυναίκες και το μύρο» (βιβλίο Αλ-Νισά’ιε). Γι’ αυτό δεν δίστασε να δεχτεί το μύρο από οποιονδήποτε άνθρωπο του το έδινε.
Είχε και ένα μυροδοχείο, και το πιο αγαπημένο του άρωμα ήταν ο μόσχος. Η ʼϊσα αναφέρει πως αρωματιζόταν στο προσκύνημα λέγοντας «σαν να έβλεπα την λάμψη του μόσχου στην χωρίστρα του προφήτη» (βιβλίο του Μούσλεμ).
**************************************
Έτσι, ο προφήτης μας δίνει το παράδειγμα, μέσα από την πρακτική παράδοσή του, για το πώς πρέπει να περιποιείται ο πιστός την εξωτερική του εμφάνιση, όπως την εσωτερική του καλλιέργεια, για να πραγματοποιηθεί η απαιτούμενη ισορροπία στον μουσουλμανικό χαρακτήρα, πράγμα που στερούνται οι ανθρώπινοι νόμοι και τα αλλοιωμένα δόγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου