Άμπου Δαρ αλ-Γκιφάρι (ραντιγιαλλάχου άνχου

Άμπου Δαρ αλ-Γκιφάρι (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) είπε ότι ο ΑΛΛΑΧ του Είπε:


“Ω υπηρέτες Μου! Έχω απαγορεύσει την καταπίεση στο όνομα Μου και την έχω απαγορεύσει ανάμεσα σας. Ποτέ λοιπόν να μην καταπιέζετε ο ένας τον άλλον.


Ω υπηρέτες Μου! Όλοι σας είστε παραπλανημένοι εκτός από αυτούς που έχω καθοδηγήσει. Επιδιώξτε λοιπόν την καθοδήγηση Μου και θα σας Καθοδηγήσω.


Ω υπηρέτες Μου! Όλοι είστε πεινασμένοι εκτός απ’ αυτούς που έχω θρέψει. Αποζητήστε λοιπόν την τροφή Μου και Εγώ θα σας Θρέψω.


Ω υπηρέτες Μου! Όλοι σας είστε γυμνοί εκτός απ’ αυτούς που Έχω ντύσει. Αναζητείστε λοιπόν τα ρούχα Μου και Εγώ θα σας Ντύσω.


Ω υπηρέτες Μου! Αμαρτάνετε συνέχεια την ημέρα και τη νύχτα και Συγχωρώ όλες σας τις αμαρτίες. Αποζητήστε λοιπόν τη συγχώρηση Μου και θα σας Συγχωρήσω.


Ω υπηρέτες Μου! Δεν θα μπορέσετε ούτε να Με βλάψετε ούτε να Με ωφελήσετε.


Ω υπηρέτες Μου! Δεν υπάρχει κανένας ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ούτε απ’ τους ανθρώπους ούτε απ’ τα τζιν (πνεύματα), που να είναι τόσο ευσεβής όσο η πιο ευσεβής καρδιά ανάμεσα σας και που να μπορεί να αυξήσει σε οτιδήποτε το βασίλειο Μου.


Ω υπηρέτες Μου! Δεν υπάρχει κανένας ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ούτε απ’ τους ανθρώπους ούτε απ’ τα τζιν (πνεύματα), που να είναι τόσο ευσεβής όσο η πιο ευσεβής καρδιά ανάμεσα σας και που να μπορεί να μειώσει σε οτιδήποτε το βασίλειο Μου.


Ω υπηρέτες μου! Δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσει κάτι από Μένα είτε ο πρώτος είτε ο τελευταίος από σας, είτε άνθρωπος είτε τζιν (πνεύμα) χωρίς Εγώ να Δώσω στον καθένα αυτό που Μου ζήτησε, χωρίς ταυτόχρονα να μειωθεί στο ελάχιστο οτιδήποτε Έχω.


Ω υπηρέτες Μου! Είναι οι πράξεις σας τις οποίες Υπολογίζω και για τις οποίες σας ανταμοίβω. Αφήστε λοιπόν αυτόν που κάνει το καλό να Με δοξάσει και πείτε σ’ αυτόν που φταίει και κάνει το κακό ότι ζημιώνει παρά μόνο τον εαυτό του και κανέναν άλλο” (Muslim, at-Tirmidhi and Ibn Majah).


Τί είναι το τζιχάντ? Τζιχάντ είναι κάτι που γίνεται για χάρη του ΑΛΛΑΧ.
Ο Άμπου Χουράϊρα (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε:
“Κάποιος που κάνει τζιχάντ στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ, μοιάζει με κάποιον που προσεύχεται και νηστεύει συνέχεια και που δεν υποχωρεί στη νηστεία και στην προσευχή του μέχρι να επιστρέψει” (Imam Malik, Muwatta, Jihad 21.1.1).


Σε ένα χριστιανικό βιβλίο το οποίο διάβασα και όπου υπήρχαν επικριτικά σχόλια για το Ισλάμ, διάβασα ένα χαντίθ (λόγος) του προφήτη Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) το οποίο το είχανε μεταφράσει λάθος: “Η αρχή της ουσίας είναι το Ισλάμ, το θεμέλιο της είναι η προσευχή και η κορυφή της είναι ο ιερός πόλεμος στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ”.


Η σωστή απόδοση/μετάφραση του χαντίθ είναι αλλιώς. Ο Μουάδ ιμπν Τζάμπαλ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) του είπε: “Η αρχή της ουσίας είναι το Ισλάμ, το θεμέλιο της είναι η προσευχή και η κορυφή της είναι το τζιχάντ στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ”
(Hadith No. 2 Tirmidhi, transmitted by Ahmad, Tirmidhi, Ibn Majah)


Έχει μεγάλη σημασία η σωστή μετάφραση των λέξεων. Τί είναι το τζιχάντ? Η λέξη “τζιχάντ” προέρχεται απ’τη λέξη “τζαχτ” ή “τζουχτ” που σημαίνει: “ικανότητα για ειρήνη”, “δύναμη” κ.τ.λ. Το ρήμα είναι: “τζαχάντα” που σημαίνει: “αγονίζομαι”, “μοχθώ” κ.τ.λ. Άρα λοιπόν η σωστή μετάφραση που μπορούμε να δώσουμε στη λέξη “τζιχάντ” είναι “αγώνας”, “πάλη” κ.τ.λ. Υπάρχουν πολλές λέξεις που σημαίνουν πόλεμος όπως: “κιτάλ” (πόλεμος), “μουτζάντιλα” (μάχη), “χαρμπ” (πόλεμος) κ.τ.λ. Άρα λοιπόν είναι λάθος αλλά και άδικο το να δίνουμε στη λέξη τζιχάντ το νόημα του πολέμου γιατί αν και είναι και πόλεμος, εντούτις δεν είναι μόνο αυτό.


Υπάρχουν διάφοροι τύποι τζιχάντ όπως: α) “τζιχάντ μπιν ναφς” (πάλη με τον εγωισμό) ή “τζιχάντ μπιν καλμπ” (πάλη με την καρδιά) και είναι αυτή ημάχη που πρέπει όλοι μας να κάνουμε προς το κακό, προς τις κακές μας σκέψεις, προς τα πάθη και προς τον εγωισμό μας, β) “τζιχάντ μπιλ λισάν” (πάλη με τη γλώσσα) που όλοι μας πρέπει να μιλάμε ενάντια στο κακό και στην αδικία, ενάντια στην υποκρισία και στην κακία, γ) “τζιχάντ μπιλ ιλμ” (αγώνας με τη γνώση) όπου όλοι μας (και ειδικά οι μουτζταχιντντίν/νομοθέτες του Ισλάμ) πρέπει να διαδίδουμε το σωστό, το καλό, το ηθικό κ.τ.λ, δ) “τζιχάντ μπιλ γιαντ” (αγώνας με το χέρι) που είναι ο αγώνας εκείνος που όλοι πρέπει καθημερινά να κάνουμε και περιλαμβάνει τις καλές μας πράξεις, την αγάπη και τη βοήθεια προς τους αδύνατους, προς του φτωχούς, προς τους συγγενείς κ.τ.λ, ε) “τζιχάντ μπις σάϊφ” (αγώνας του σπαθιού) το οποίο λέγεται και “κιτάλ φι σαμπίλιλλαχ” (πόλεμος για χάρη του Θεού) που είναι κανονικός πόλεμος με στρατό και στ) “τζιχάντ μπις σαλάμ” (αγώνας για την ειρήνη) και είναι η προσπάθεια μας να κάνουμε οποιασδήποτε μορφής καλό με οποιονδήποτε τρόπο.


Α) Τζιχάντ μπιν ναφς (πάλη με τον εγωισμό) ή “τζιχάντ μπιν καλμπ” (πάλη με την καρδιά).

Ο Τζάμπιρ ιμπν Αμπντουλλάχ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μαζί του) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε γυρνώντας από μία μάχη: “Τώρα γυρνάμε απ’ το τζιχάντ αλ άσγκαρ (το μικρότερο τζιχάντ) στο τζιχάντ αλ άκμπαρ (το μέγιστο τζιχάντ)” (Al-Bayhaqi narrated it in al-Zuhd al-Kabir (Haydar ed. p. 165 §373 = p. 198 §374 and Al-Khatib narrated it in Tarikh Baghdad (13:493=13:523)) εννοώντας (ο προφήτης) ότι μικρότερο τζιχάντ είναι ο πόλεμος με τα όπλα και μεγαλύτερο τζιχάντ είναι ο πόλεμος ενάντια στα πάθη και στον εγωισμό μας.


Ωστόσο το παραπάνω χαντίθ (λόγος) του προφήτη έχει γίνει αντικείμενο κριτικής από τους ίδιους τους μουσουλμάνους σχολάρχες (αν και όχι όλους). Ο σέϊχουλισλάμ Άχμεντ ιμπν Αμπν-αλ-Σαλάμ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Ταϊμίγγια αλ-Χαρράνι αντ-Ντιμάσκι (το έλεος του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε: “Αυτό το χαντίθ δεν έχει καμία πηγή και κανένας μουσουλμάνος σχολάρχης δεν μας το παρέδωσε. Το τζιχάντ ενάντια στους άπιστους είναι η μεγαλύτερη και η πιο σημαντική πράξη των ανθρώπων για χάρη του ΑΛΛΑΧ. Οι ουλαμά (νομομαθείς) συμφωνούν στην ανωτερώτητα του (του τζιχάντ) πιο πάνω απ’ το Χατζ (προσκύνημα) και την ούμρα (επίσκεψη) στη Μέκκα, όπως επίσης πιο πάνω και απ’ την προσευχή και τη νηστεία, όπως φαίνεται στο Βιβλίο (Κοράνι) και στη σούννα (παράδωση) του προφήτη” (al-Siyasa al-Shar’iyya, translated in Laoust, Henri, Le traité de droit public d’Ibn Taimiya, Beirut, 1948, quoted in Kepel, Gilles, The Prophet and the Pharaoh, University of California Press, (2003), p.198).


Στην πραγματικότητα τα παραπάνω λόγια (”Τώρα γυρνάμε απ’ το τζιχάντ αλ άσγκαρ (το μικρότερο τζιχάντ) στο τζιχάντ αλ άκμπαρ (το μέγιστο τζιχάντ)” εννοώντας ότι μικρότερο τζιχάντ είναι ο πόλεμος με τα όπλα και μεγαλύτερο τζιχάντ είναι ο πόλεμος ενάντια στα πάθη και στον εγωισμό μας, τα είπε ο Ιμπραχήμ ιμπν Άμπου Άμπλα (ιμάμης απ’ την Παλαιστίνη που έζησε στην πρώτη μετά τον προφήτη γενιά) αλλά ωστόσο ακόμα και αν το παραπάνω χαντίθ δεν είναι γνήσιο και ακόμα και αν δεν είναι λόγος ούτε του ιμάμη Ιμπραχήμ (όπως λένε μερικοί ιμάμηδες), ακόμα και τότε ο πόλεμος ενάντια στον εγωισμό μας είναι μεγάλο τζιχάντ.


Ο Άλα ιμπν Ζιγιάντ είπε ότι ένας άντρας ρώτησε τον Αμπντουλλάχ ιμπν Αμρ ιμπν αλ-Ας ποιο είναι οι καλύτεροι απ’τους πιστούς και ο Αμπντουλλάχ απάντησε ότι οι καλύτεροι πιστοί είναι αυτοί απ’ των οποίων τη γλώσσα και το χέρι οι μουσουλμάνοι (και γενικά οι άνθρωποι) είναι ασφαλείς. Μετά αυτός ο άντρας ρώτησε τον Αμπντουλλάχ ποια είναι η καλύτερη μορφή του τζιχάντ και ο Αμπντουλλάχ απάντησε ότι καλύτερος μουτζάχιντ (αγωνιστής) είναι αυτός που πολεμάει με τον εαυτό του και τις προσωπικές του επιθυμίες για χάρη του ΑΛΛΑΧ. Τότε αυτός ο άντρας ρώτησε τον Αμπντουλλάχ ποιός απ’ αυτούς που μεταναστεύουν είναι ο καλύτερος και ο Αμπντουλλάχ και πάλι απάντησε ότι ο καλύτερος είναι αυτός που πολεμάει με τον εαυτό του και τις προσωπικές του επιθυμίες για χάρη του ΑΛΛΑΧ. Τότε αυτός ο άντρας ρώτησε τον Αμπντουλλάχ: “Ω Αμπντουλλάχ! Αυτό το λες εσύ ή το είπε ο προφήτης”? “Το είπε ο προφήτης του ΑΛΛΑΧ” απάντησε ο Αμπντουλλάχ (Reported by Ibn Nasr al-Marwazee in Ta’zeem Qadris Salaat (no. 639).


Εμείς πρέπει να πολεμάμε με τον εγωισμό μας και με την υπερηφάνια μας. Η υπερηφάνια είναι κάτι που ανήκει μόνο στον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα. Ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε ότι ο ΑΛΛΑΧ του είπε: “Η υπερηφάνια είναι το ρούχο Μου, η ανωτερότητα είναι ο μανδύας Μου. Όποιος μπει σε συναγωνισμό μαζί Μου σ’ αυτά, θα τον Πετάξω στην κόλαση” (Ibn Majah, zuhd 16, Abu Dawood, Libas 25, Muslim, Birr 136).



Β) Τζιχάντ μπιλ λισάν (τζιχάντ με τη γλώσσα).
Είναι πολύ σημαντικό για τον πιστό μουσουλμάνο να κάνει αυτόν τον τομέα (και όχι μόνο) του τζιχάντ. Όλοι μας κάνουμε λάθη και ο οποισδήποτε από μας βλέπει τον συνάνθρωπο του να κάνει λάθος, όλοι μας τότε πρέπει να διορθώσουμε τους ανθρώπους (αλλά πρώτα απ’ όλα τους εαυτούς μας).

Ο Ούκμπα ιμπν Αμίρ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) είπε ότι ρώτησε τον προφήτη Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν): “Πώς θα σωθούμε απεσταλμένε του ΑΛΛΑΧ?” και ο προφήτης απάντησε: “Κράτα τη γλώσσα σου, άνοιξε το σπίτι σου (στους φτωχούς κ.τ.λ) και κλάψε για τις αμαρτίες σου”
(Tirmidhi, Zuhd 61, (2408).


Ο Άνας ιμπν Μάλικ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε: “Βοηθείστε τον αδερφό σας είτε είναι καταπιεστής είτε καταπιεσμένος”. Τότε ρώτησαν τον προφήτη: “Ω απεσταλμένε του Θεού! Να βοηθήσω κάποιον που είναι καταπιεσμένος αλλά πώς να βοηθήσω κάποιον που είναι καταπιεστής?” και ο προφήτης απάντησε: “Μπορείς να τον εμποδίσεις και να τον συμβουλέψεις να απομακρυνθεί απ’ την καταπίεση. Έτσι θα τον βοηθήσεις”
(Al-Bukhari and Muslim).


Ακόμα και ένας καλός λόγος, ακόμα και μία συμβουλή είναι φιλανθρωπία και τζιχάντ.



Γ) Τζιχάντ μπιλ ιλμ (τζιχάντ με τη γνώση).
Ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε: “Η αναζήτηση γνώσης είναι υποχρέωση κάθε μουσουλμάνου (είτε άντρα είτε γυναίκας)” (Ibn Hajar al-Asqalani, al-Matalib al-Aliyah and Ibn Majah).


Ο Άνας ιμπν Μάλικ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) είπε ότι ο προφήτης (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε: “Οποιος φεύγει απ’ το σπίτι του προς αναζήτηση της γνώσης, βρίσκεται στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ μέχρι να επιστρέψει” (At-Tirmidhi Sunan, An-Nawawi al-Arbain, Riyad as-Salihin).


Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Αμπμπάς (ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) είπε ότι ο προφήτης (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε: “Οποιος ανήξει ένα μονοπάτι σε αναζήτηση της γνώσης, ο ΑΛΛΑΧ θα του κάνει εύκολο τον δρόμο προς τον Παράδεισο εξαιτείας αυτού και όποιος δεν κάνει το καλό, τότε η αριστοκρατική καταγωγή του δεν θα τον βοηθήσει σε τίποτα” (Sahih Muslim Knowledge, Riyad as-Salihin).


Εδώ πρέπει να πω ότι η γνώση είναι πολύ σημαντική και οι μουσουλμάνοι προώθησαν τη γνώση και τις επιστήμες. Tα σχολεία του ισλαμικού πολιτισμού βασίστηκαν σε Ουάκφ (κληροδοτήματα) που έδιναν πλούσιοι ηγέτες, επιστήμονες, έμποροι, βασιλείς και κυβερνήτες. Το τζαμί ήταν ο πρωταρχικός πυρήνας του σχολείου. Δεν αποτελούσε μόνο χώρο λατρείας, αλλά και σχολείο στο οποίο διδασκόταν γραφή και ανάγνωση, απαγγελία του Κορανίου, οι επιστήμες της Σαρία (Ισλαμικός Νόμος), η αραβική γλώσσα και πολλές άλλες γνώσεις. Κατόπιν ιδρύθηκαν τα Κουττάμπ δίπλα στα τζαμιά, που επικεντρώνονταν στη γραφή και την ανάγνωση, στο Κοράνι, σε λίγα αραβικά και μαθηματικά.


Τα Κουττάμπ έμοιαζαν με τα σύγχρονα δημοτικά σχολεία. Ο αριθμός των σχολείων αυτών ήταν μεγάλος, μάλιστα ο Ιμπν Χαουκάλ μέτρησε πάνω από τριακόσια σε μία μόνο πόλη της Σικελίας. Κάποιες φορές ένα Κουττάμπ αριθμούσε εκατοντάδες ή και χιλιάδες μαθητών. Ο Ταρίχ Αμπ αλ-Κάσιμ αλ-Μπάλχι κάνει αναφορά σε ένα Κουττάμπ στο οποίο φοιτούσαν τρεις χιλιάδες μαθητές.


Μετά τα Κουττάμπ και τα τζαμιά, ιδρύθηκαν τα Μαντράσα (σχολεία). Οι σπουδές στα Μαντράσα ήταν αντίστοιχες με αυτές στα σημερινά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν υπήρχαν δίδακτρα και ήταν προσβάσιμα σε κάθε κοινωνική τάξη. Η ευκαιρία για μάθηση ήταν για όλους. Η μάντρασα λειτούργησε ως τον 20ο αιώνα ως ένας θεσμός υψηλης μόρφωσης και ως θεολογικό σεμινάριο και νομική σχολή, με διδακτέα ύλη επικεντρωμένη στο Κοράνι. Επιπλέον οι σπουδαστές στις μάντρασα (μεντρεσέδες) διδάσκονταν ισλαμική θεολογία και θεσμούς, αραβική γραμματική και λογοτεχνία, μαθηματικά, ρητορική (και σε αρκετές περιπτώσεις θετικές και φυσικές επιστήμες) κ.τ.λ.


Υπήρχαν δύο τομείς στα Μαντράσα. Ο ένας ήταν για τους οικότροφους μαθητές, λειτουργούσε δηλαδή σαν εσωτερικό σχολείο που στέγαζε ξένους και άπορους σπουδαστές. Ο άλλος τομέας ήταν το ημερήσιο σχολείο, όπου οι μαθητές επέστρεφαν στα σπίτια τους το απόγευμα. Το εσωτερικό σχολείο ήταν δωρεάν και παρείχε στους οικότροφους τροφή και μέρος για να κοιμηθούν, να μελετήσουν και να προσευχηθούν. Έτσι κάθε Μαντράσα περιλάμβανε τζαμί, χώρο μελέτης, κοιτώνες, βιβλιοθήκη κουζίνες και μπάνια (αλλά και νοσοκομεία, πτωχοκομεία κ.τ.λ). Κάποια σχολεία είχαν ανοιχτό γυμναστήριο για να ασκούνται οι μαθητές.


Υπάρχουν ακόμη και σήμερα ορισμένα σχολεία όπως αυτά που κατέκλυζαν το Μουσουλμανικό κόσμο στο παρελθόν. Στη Δαμασκό υπάρχει ακόμα το Αλ-Μαντράσα Αλ-Νουρίγια, που ιδρύθηκε από τον περίφημο ήρωα Νουρ-εντ-Ντιν Αλ-Σαχίντ. Βρίσκεται στο Σουκ Αλ-Χαγιατίν (Αγορά των Ραφτάδων) και μας δίνει ένα ζωντανό παράδειγμα για τη λειτουργία των σχολείων κατά την εποχή του Ισλαμικού πολιτισμού. Παρόμοια σχολεία συναντάμε και στο Αλέππο, στη Σααμπανίγια, στην Οθμανίγια και στη Χουσραουΐγια, όπου οι μαθητές των σχολείων έμεναν σε κοιτώνες και είχαν αίθουσες μελέτης και τραπεζαρίες. Αυτό αργότερα άλλαξε και κάθε μαθητής που ήταν οικότροφος, του δινόταν ένα μηνιαίο επίδομα για να καλύπτει τη διαμονή και διατροφή του.


Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του πανεπιστημίου Αλ-Άζχαρ της Αιγύπτου που είναι τζαμί, στον περίβολο του οποίου γίνονται κύκλοι σπουδών και περιβάλλεται από δωμάτια που ονομάζονται “αρουίκα” (κοιτώνες φοιτητών πανεπιστημίου) όπου ζουν φοιτητές. Κάθε χώρα έχει το δικό της τμήμα για τους φοιτητές της. Έτσι υπάρχει ένα ρίουακ για τους Σύριους, ένα για τους Βορειοαφρικανούς, ένα για τους Σουδανούς, ένα για τους Τούρκους κλπ. Οι φοιτητές τους Αλ-Άζαρ παίρνουν ένα μηνιαίο επίδομα και φοιτούν δωρεάν λόγω των κεφαλαίων των Ουάκφ που προσέφεραν οι αναζητητές της γνώσης στο Αλ-Άζχαρ.


Είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε εδώ τις συνθήκες και τους μισθούς των εκπαιδευτικών αυτών των σχολείων. Οι διευθυντές ήταν από τους καλύτερους και γνωστότερους επιστήμονες: Ο Ιμάμης Αν-Ναουάουι, ο Ιμπν-Σάλαχ, ο Άμπου Σάμα, ο Τακίι-αντ-Ντιν Αλ-Σούμπκι, ο Αϊμάντ Αντ-ντιν Ιμπν Καθίρ και άλλοι, δίδαξαν στο Κολλέγιο των Χαντίθ στη Δαμασκό. Ο Αλ-Γαζάλι, ο Αλ-Σιράζι, ο Ιμάμης Αλ-Χαραμάϊν, ο Αλ-Σαάσι, ο Αλ-Χατίμπ Αλ-Ταμπρίζι και άλλοι δίδαξαν στο Μαντράσα Αλ-Νιζαμίγια στη Βαγδάτη κοκ. Στην πρώιμη περίοδο του Ισλάμ, οι διδάσκαλοι δεν έπαιρναν μισθό για το έργο τους (και αυτό που έκαναν ήταν μεγάλο τζιχάντ) μέχρι που, με το πέρασμα του χρόνου, ο πολιτισμός εξαπλώθηκε και τα σχολεία που ιδρύονταν λειτουργούσαν με την υποστήριξη των Ουάκφ. Από κει και πέρα οι δάσκαλοι έπαιρναν μηνιαίο μισθό.


Αξίζει να σημειωθεί ο τρόπος που αντέδρασαν κάποιοι λόγιοι όταν ο Νιζάμ Αλ-Μουλκ έχτισε ένα σχολείο που ήταν περίφημο σε όλη την περιοχή και έδωσε στους δασκάλους μισθό. Οι λόγιοι ομόφωνα αποδοκίμασαν την πράξη αυτή λέγοντας πως άτομα με υψηλές φιλοδοξίες, κίνητρα και αγνές ψυχές αγωνίστηκαν για χάρη της γνώσης και ήταν εκείνοι που αναζήτησαν τη γνώση χάριν του ευγενούς της επιπέδου και της προσωπικής τους αναζήτησης προς την τελειότητα. Αν δινόταν μισθός για το σκοπό αυτό θα προσελκύονταν οι άξεστοι και οι τεμπέληδες και θα ήταν αίτιο εξευτελισμού και εξασθένησης της γνώσης. Η άποψη αυτή όμως δεν άντεξε καθώς η ζωή και οι αναγκαιότητές της αναπτύσσονταν. Οι δάσκαλοι έπαιρναν μισθό, το ύψος του οποίου διέφερε ανάλογα με την περιοχή, το σχολείο και τα Ουάκφ που υπήρχαν. Ο μισθός επαρκούσε για να ζήσει ο δάσκαλος με άνεση.


Οι πόλεις του Μουσουλμανικού κόσμου από την μία άκρη στην άλλη ήταν γεμάτες σχολεία. Η ιστορία αναφέρει με υπερηφάνεια πολλούς Μουσουλμάνους κυβερνήτες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανέγερση σχολείων σε διάφορες περιοχές. Ένας από αυτούς ήταν ο Σαλάχ-αντ-Ντιν αλ-Αγιούμπι, ο οποίος έκτισε σχολεία σε όλες τις πόλεις που ήταν υπό την κυριαρχία του, στην Αίγυπτο, στη Δαμασκό, στη Μοσούλη και Ιερουσαλήμ. Άλλος ένας τέτοιος κυβερνήτης ο Νουρ-αντ-Ντιν αλ-Σαχίντ, ο οποίος μόνο στη Συρία έκτισε δεκαπέντε εκπαιδευτικά ιδρύματα, έξι στη Δαμασκό, τέσσερα στο Αλέππο, δύο στη Χάμα, δύο στη Χομς, και ένα στη Μπάαλμπεκ. Ακόμη ένας ηγέτης ήταν ο Νιζάαμ Αλ Μουλκ, ο μεγάλος Σελτζούκος κυβερνήτης, ο οποίος γέμισε το Ιράκ και το Χουρασάν με σχολεία μέχρι που βεβαιώθηκε ότι υπήρχε σχολείο σε κάθε πόλη. Συνήθιζε να φτιάχνει σχολεία ακόμα και σε απομονωμένες περιοχές. Κάθε φορά, έβρισκε έναν διδάσκαλο ο οποίος διακρινόταν για τη βαθειά γνώση του και έκτιζε ένα σχολείο για εκείνον. Όριζε ένα Ουάκφ για να το συντηρήσει και για να δημιουργήσει μία βιβλιοθήκη. Το Νιζααμίγια της Βαγδάτης ήταν το πρώτο και σημαντικότερο από τα σχολεία του Νιζάαμ, στο οποίο δίδασκαν οι διασημότεροι Μουσουλμάνοι καθηγητές από τον 5ο Αιώνα έως τον 9ο αιώνα μ.Εγ. Ο αριθμός των σπουδαστών στο σχολείο αυτό έφτανε τις 6000, ανάμεσα στους οποίους ήταν τόσο οι γιοι των σπουδαιότερων προσωπικοτήτων του βασιλείου, όσο και οι γιοι των φτωχότερων εργατών, όλοι τους σπουδάζοντας δωρεάν. Επιπλέον, οι φτωχοί σπουδαστές λάμβαναν κάτι επιπλέον από τα κεφάλαια που ορίζονταν για το σκοπό αυτό.


Ο Ανδαλουσιανός ταξιδιώτης Ιμπν Τζουμπάιρ εξεπλάγη όταν είδε τον μεγάλο αριθμό σχολείων στην Ανατολή καθώς και τα μεγάλα εισοδήματα που είχαν από τα Ουάκφ. Παρότρυνε τους ανθρώπους του Μάγρεμπ (Βόρειος Αφρική και Ισλαμική Ισπανία) να ταξιδέψουν στην Ανατολή για να αναζητήσουν τη γνώση. Είπε χαρακτηριστικά:
“Yπάρχουν πολλά Ουάκφ για τη συντήρηση των μαθητών στα εδάφη της Ανατολής, ειδικά στη Δαμασκό. Όποιος από το λαό του Μάγρεμπ αναζητά την επιτυχία, θα έπρεπε να ταξιδέψει προς τη γη αυτή, και θα βρει τόσα πολλά πράγματα που θα τον βοηθήσουν να αναζητήσει τη γνώση, με σημαντικότερο το γεγονός ότι θα έχει εξασφαλισμένη τη διαβίωσή του”.


Η μαρτυρία του Ιμπν Αλ Τζουμπάιρ είναι πολύτιμη, καθώς ήταν ένας ταξιδευτής γνωστός για την εντιμότητα και τη φιλαλήθειά του. Ο Ιμπν Τζουμπάιρ ξεχώρισε τη Δαμασκό για το μεγάλο αριθμό σχολείων και Ουάκφ, η οποία παρέμεινε έτσι για μεγάλο χρονικό διάστημα.


Υπήρχαν σχολεία για διάφορους σκοπούς. Κάποια σχολεία δίδασκαν το Κοράνι, την αποστήθιση και την απαγγελία του. Υπήρχαν σχολεία εξειδικευμένα για τα Χαντίθ, σχολεία που δίδασκαν τον Ισλαμικό νόμο που αποτελούσαν και την πλειοψηφία των σχολείων. Υπήρχαν επίσης σχολεία Ιατρικής καθώς και σχολεία για ορφανά και άν θυμηθούμε ότι κατά την ίδια περίοδο οι δυτικοί είχαν ένα κράτος άγνοιας και αγραμματοσύνης, όπου η γνώση δεν είχε καμία θέση παρά μόνο στα μοναστήρια και που περιοριζόταν στους μοναχούς, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε τα σπουδαία επιτεύγματα του ισλαμικού πολιτισμού κατά την περίοδο της ακμής του και τα επιτεύγματά του στα κοινωνικά και ακαδημαϊκά ιδρύματα και θεσμούς. Γίνεται κατανοητό το πόσο σπουδαίο ρόλο έπαιξε το Ισλάμ στη διάδοση της γνώσης και στην ανύψωση της εκπαίδευσης, κάνοντάς τη προσβάσιμη σε όλους τους ανθρώπους.


Ο Ιμπν Καθίρ είπε στο Αλ Μπιντάιγια Ουάν Νιχάιγια αναφορικά με τα γεγονότα του 631 μ.Εγ: “Τη χρονιά αυτή ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Αλ Μαντράσα Αλ Μουστανσιρίγια στη Βαγδάτη, σχολείο που όμοιό του δεν είχε κτιστεί ποτέ στο παρελθόν. Εκεί διδάσκονταν οι τέσσερις σχολές της νομικής με 62 νομομαθείς, 4 βοηθούς και έναν καθηγητή σε κάθε κύκλο μαθημάτων, ένας Σεΐχης για Χαντίθ, δύο απαγγελείς Κορανίου και δέκα ακροατές, ένας Σεΐχης Ιατρικής και μία βιβλιοθήκη για τα ορφανά. Υπήρχαν άφθονο ψωμί, κρέας και χρήματα για να εξασφαλίσουν τον οποιοδήποτε..”. Ιδρύθηκαν επίσης βιβλιοθήκες, βασισμένες στα Ουάκφ, άρτια οργανωμένες με πολλούς και σημαντικούς τίτλους βιβλίων, γίνοντας έτσι μία μεγάλη μορφή τζιχάντ.



Δ) Τζιχάντ μπιλ γιαντ (τζιχάντ με το χέρι).
Υπάρχουν άπειρα εδάφια που καλούν τους πιστούς σε βοήθεια και ελεημοσύνη προς τους φτωχούς, τους αδύνατους αλλά γενικά απέναντι προς όλους’ ακόμα και προς τον εαυτό μας. Για παράδειγμα οποιαδήποτε καλή πράξη, είναι λατρεία προς τον ΑΛΛΑΧ, είναι φιλανθρωπία και τζιχάντ. Ακόμα και το να βάλει κάποιος νερό στο βάζο ενός γείτονα του, το να βάλει κάποιος μια μπουκιά φαγητού στο στόμα της γυναίκας του αλλά και οτιδήποτε καλό γίνεται για χάρη του ΑΛΛΑΧ και για το Ισλάμ.


Π.χ. Η Ελληνική Επιτροπή Βοήθειας και Στήριξης Παιδιού όπως κάθε χρόνο, δΙοργάνωσε εορταστική εκδήλωση στις 14 Δεκεμβρίου 2008 και ώρα 18.00 στο ξενοδοχείο President αίθουσα Atlas. Το σωματείο αυτό στηρίζει τα ορφανά παιδιά μέσω του προγράμματος αναδοχής, παρέχοντας τη δυνατότητα σε όλο και περισσότερα ορφανά παιδιά που δοκιμάζονται σκληρά, να ζήσουν καλύτερα, να έχουν δικαίωμα να κάνουν όνειρα.


Και αυτό που περιέγραψα παραπάνω είναι μια μορφή τζιχάντ.



Ε) Τζιχάντ μπις σάϊφ (αγώνας με το σπαθί) ή κιτάλ φι σαμπίλιλλαχ (πόλεμος για χάρη του ΑΛΛΑΧ).

Λέγεται στο Άγιο Κοράνι: “Και βέβαια ο Κύριος σου γι’ αυτούς που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους μετά από δοκιμασίες και διωγμούς και έπειτα πολέμησαν (έκαναν τζιχάντ) για την πίστη και υπέμεναν, ο Κύριος σου βέβαια μετά απ’ όλα είναι Επιοικής. Σπλαχνικός” (Κοράνι 16:110)


Και


“Και αν κανένας αγονίζεται (κάνει τζιχάντ) προσπαθεί μόνο για τον εαυτό του γιατί ο ΑΛΛΑΧ δεν έχει την ανάγκη του κόσμου” (Κοράνι 29:6)


και


“Και εκείνοι που μόχθησαν (έκαναν τζιχάντ) για Μας (για χάρη του ΑΛΛΑΧ) θα τους καθοδηγήσουμε σίγουρα στον δρόμο Μας. Βέβαια ο ΑΛΛΑΧ βρίσκεται μαζί με όσους κάνουν το καλό” (Κοράνι 29:69)


και


“Γι’ αυτό μην υποκύπτεις στους άπιστους αλλά να αγωνίζεσαι (κάνεις τζιχάντ) ενάντια τους μ’ αυτό με την πιο μεγάλη ενεργητικότητα” (Κοράνι 25:52)


και


“Και αγωνιστείτε (κάντε τζιχάντ) για τον ΑΛΛΑΧ και αγωνιστείτε (κάντε τζιχάντ) όπως πρέπει…” (Κοράνι 22:78).


Εδώ θα ήθελα να εξηγήσω ορισμένες απ’ τις αρχές πολέμου στο Ισλάμ γιατί δυστυχώς υπάρχουν πολλές παρεξηγήσεις σ’ αυτό το θέμα και εδώ φταίνε και τα κανάλια που κάνουν μία άθλια και βρώμικη προπαγάνδα εναντίον του Ισλάμ αλλά φταίνε και οι μουσουλμάνοι εκείνοι που δεν σέβονται και δεν εφαρμόζουν στη ζωή τους τις αρχές του Ισλάμ όπως πρέπει.


Υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση σ’ αυτό το θέμα και κανένας για παράδειγμα δεν γνωρίζει ότι στο Ισλάμ απαγορεύεται ο φόνος ενός αθώου ανθρώπου (Κοράνι 6:151, 5:32, 17:33) είτε είναι πιστός είτε άπιστος, είτε είναι κάποιος ξένος είτε ο ίδιος μας ο εαυτός. Ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε: “Μη κάνετε κακό στον εαυτό σας και μη κάνετε κακό στους άλλους” (Sahih al-Bukhari and Sahih Muslim).


Ο μεγάλος μουφτής της Σαουδικής Αραβίας και πρώην πρύτανης του ισλαμικού πανεπιστημίου της Μεδίνας ο Αμπντουλ-Αζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Μπαζ είχε πει: “Ο οποιοσδήποτε διέπεται από τη σχετική λογική καταλαβαίνει ότι το να καταλαμβάνει και να ανατινάζει κάποιος αεροπλάνα και να σκοτώνει παιδιά και άλλα παρόμοια, είναι τεράστια εγκλήματα ενάντια σε όλον τον κόσμο..” (Kayfa Nu’aalij Waaqi’unal-Aleem (p. 113, 114).


Ο σέϊχ-ουλ-Ισλάμ Ζέϊντ αλ-Μαδχάλι είπε: “..χωρίς αμφιβολία αυτοί οι άνθρωποι (οι τρομοκράτες) με τον τρόπο που φέρονται, απομακρύνουν τους ανθρώπους απ’ τον σωστό δρόμο και κανένας δεν είναι ασφαλής απ’ τις διαβολικές τους πράξεις εκτός απ’ αυτούς που ανήκουν στην ομάδα τους..” (Shaykh Zayd al-Madkhali, al-Irhaab (Terrorism) (p. 12, 13).


Ο σέϊχ Μουχάμμεντ ιμπν Σάλιχ αλ-Ουθάϊμιν απευθυνόμενος από ένα ανοιχτό τηλεοπτικό κύκλωμα σε νέους μουσουλμάνους που ζούσαν στη Μεγάλη Βρετανία, τους είπε: “..σας συμβουλεύω να σέβεστε αυτούς που έχουν το δικαίωμα να τους σέβεστε ανάμεσα σε σας και σε αυτούς με τους οποίους έχετε μια συμφωνία και ζείτε στη γη τους γιατί αυτό σημαίνει ότι έχετε μαζί τους μια συμφωνία…και μην είστε ύπουλοι γιατί η υπουλία είναι σημάδι των απίστων” (shaykh al-’Uthaymeen on Interacting With non-Muslims in Western Countries, Tele-link (28th July 2000, Birmingham UK); Article ID : LSC010001).


Άλλωστε ο ίδιος ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είχε πει: “Αν κάποιος από σας σκοτώσει έναν διμμίτη (κάποιον με τον οποίο υπάρχει συμφωνία ειρήνης, κάποιον Εβραίο ή χριστιανό) δεν θα μυρίσει τι χώμα του Παραδείσου” (al-Bukhari (no. 3166))


Και


“Αν κανείς σκοτώσει κάποιον διμμίτη ή του επιβάλει κάτι πιο πάνω απ’ τις δυνάμεις του, θα με βρει αντίπαλο του κατά την Ημέρα της Κρίσης” (Sunan Abu Dawood and al-Bayhaki).


Τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων (των χριστιανών, των Εβραίων αλλά και άλλων οι οποίοι έχουν συνάψει συνθήκη ειρήνης με τους μουσουλμάνους) πρέπει να γίνονται σεβαστά και οι ναοί τους πρέπει να προστατεύονται όπως επίσης δεν πρέπει να σκοτώνονται άρρωστοι άντρες, ηλικιωμένοι, παιδιά, γυναίκες, τραυματίες απ’ τον στρατό του αντιπάλου κ.τ.λ.


Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Μασούντ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) είπε ότι κατά τη διάρκεια μιας μάχης, μία γυναίκα βρέθηκε νεκρή. Τότε ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) απαγόρεψε τον σκοτωμό γυναικών και παιδιών (Sahιh Bukhari, Volume 004, Book 052, Hadith Number 257 and Sahih Muslim, Book 019, Hadith Number 4319).


Το ίδιο είπε και ο Αμπντουλλάχ ιμπν Όμαρ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) ότι είπε ο προφήτης (Sahih Bukhari, Volume 004, Book 052, Hadith Number 258 and Sahih Muslim, Book 019, Hadith Number 4320).


Ο Ράμπαχ ιμπν Ράμπι είπε ότι κατά τη διάρκεια μίας μάχης είδε ο προφήτης ανθρώπους να συγκεντώνονται σε ένα σημείο και να κοιτάνε κάτι και τότε έστειλε κάποιον για να κοιτάξει τι συμβαίνει. Τότε ο άντρας αυτός επέστρεψε και είπε στον προφήτη ότι είχε σκοτωθεί μία γυναίκα και ο προφήτης είπε ότι η γυναίκα αυτή δεν θα έπρεπε να είχε χτυπηθεί ενώ μετά είπε στον στρατηγό του Χάλιντ ιμπν αλ-Ουαλίντ (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μ’ αυτόν) να μη σκοτώνονται οι γυναίκες και τα παιδιά (και οι δούλοι, οι υπηρέτες, οι ηλικιωμένοι κ.τ.λ) και άλλοι (Sunan Abu Dawood, Book 008, Hadith Number 2663).


Ο σέϊχ Μουχάμμεντ Σάϊντ Ταντάουι είπε: “Οι βομβιστές που ανατινάζονται ανάμεσα σε αθώους ανθρώπους, δεν πολεμάνε σωστά και δεν μπορούν να θεωρηθούν μάρτυρες”.


Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2001 μ.Χ. ο πρώην αρχιμουφτής της Σαουδικής Αραβίας ο Αμπντουλ-Αζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Μπαζ είπε: “Σύμφωνα με τη Σαρία, οι τρομοκράτες διαπράττουν το έγκλημα της χιράμπα (κακία και χτύπημα προς την κοινωνία)”.


Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2001 μ.Χ. ορισμένοι μουσουλμάνοι σχολάρχες και ιμάμηδες όπως ο Γιούσουφ αλ-Καραντάουι (επικεφαλής του συμβουλίου “Σούννα και Σίρα” στο Κατάρ), ο δικαστής Τάρικ αλ Μπίσρι απ’ την Αίγυπτο, ο καθηγητής Μουχάμμεντ αλ-Άουα (καθηγητής της Σαρία και νομικού δικαίου) απ’ την Αίγυπτο, ο καθηγητής Χάϊθαμ αλ-Χάϊγιατ απ’ τη Συρία και άλλοι, στήριξαν την παραπάνω δήλωση του αρχιμουφτή.


Ο επικεφαλής του ισλαμικού κολλέγιου στο Λονδίνο Ζάκι Μπαντάουι δήλωσε στις 28 Σεπτεμβρίου 2001 μ.Χ. Στην εφημερίδα Arab News: “Ούτε ο ισλαμικός νόμος ούτε το ηθικό σύστημα του Ισλάμ δικαιολογούν ένα τέτοιο έγκλημα (τον σκοτωμό αθώων ανθρώπων)”.


Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2001 ο μουφτής Νιζαμ-ουντ-ντιν Σαμζάϊ απ’ το Πακιστάν δήλωσε στην εφημερίδα New York Times: “Είναι λάθος να σκοτώνονται αθώοι άνθρωποι και είναι λάθος να θαυμάζονται αυτοί που σκοτώνουν αθώους ανθρώπους”.

Ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είχε πει ότι θα του άρεσε να πολεμήσει για χάρη του ΑΛΛΑΧ και μετά να σκοτωθεί και να μαρτυρήσει και μετά να αναστηθεί και να σκοτωθεί και να μαρτυρήσει και πάλι (Sahih Bukhari, 4:52:54) ενώ όταν κάποιος ρώτησε τον προφήτη τι είναι τζιχάντ, ο προφήτης απάντησε ότι τζιχάντ είναι να πολεμάει καποιος εναντίον των απίστων, μέχρι να χύσει (ο πολεμιστής) την τελευταία ρανίδα του αίματος του (Sahih Bukhari) αλλά ποια είναι η πραγματική μαρτυρία? Πάντως σίγουρα όχι η δολοφονία αθώων ανθρώπων όπως είδαμε μέχρι τώρα και όπως θα δούμε και στη συνέχεια.


Έτσι λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι ο σκοτωμός αθώων ανθρώπων είναι έγκλημα, δεν είναι μέρος του τζιχάντ ούτε συνάδει με τις αρχές του Ισλάμ αλλά είναι έργο ηλίθιων και φανατισμένων ανθρώπων, οι οποίοι έχουν μέσα τους κακία και μόνο μουσουλμάνοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Άλλο πράγμα είναι το να πολεμάει κάποιος ηρωικά, να σκοτώνεται για χάρη του ΑΛΛΑΧ και να γίνεται μάρτυρας και άλλο είναι το να είναι κάποιος τρομοκράτης απέναντι σε αθώους και ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Οι ίδιοι βέβαια οι τρομοκράτες και δολοφόνοι αθώων ανθρώπων πιστεύουν ότι εκτελούν “θεάρεστο” έργο αλλά στο Ιερό Κοράνι λέγεται:
“Ετσι σας Κάναμε έναν λαό ισορροπημένο (δηλαδή στη μέση οδό) και δίκαιο…” (Κοράνι 2:143).


Ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είπε: “Φοβάμαι για σας μήπως δείξετε φανατισμό στη θρησκεία γιατί αυτοί που ήταν πριν από σας καταστράφηκαν εξαιτείας του θρησκευτικού φανατισμού τους” (An-Nasaai 5/268, Ibn Majah no.3029, Ahmed 1/215, 347)


Και


“..αναζητείστε τον μεσαίο δρόμο..” (Bukhari 9.582)


και η Άϊσα (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μαζί της) είχε πει ότι: “Ο απεσταλμένος του ΑΛΛΑΧ θα διάλεγε πάντα το ευκολότερο αν του δίνονταν δύο πράγματα, αρκεί να μη τον έφερναν σε αμαρτία αλλά αν κάτι τον έφερνε σε αμαρτία, ούτε που θα το άγγιζε..” (Muslim and Bukhari).


Ο σέϊχ Σάλιχ ιμπν Φάουζαν αλ-Φάουζαν απ’ τη Σαουδική Αραβία είπε: “Εχουν γίνει τόσες πολλές εξτρατείες και αποδοκιμασίες ενάντια στον θρησκευτικό εξτρεμισμό και είναι σωστές (οι αποδοκιμασίες αυτές) επειδή ο θρησκευτικός εξτρεμισμός απαγορεύεται στο Βιβλίο (Κοράνι), στη Σούννα (Παράδωση) του προφήτη και σύμφωνα με τη γνώση αυτών που γνωρίζουν (των σχολαρχών)” (http://www.alfawzan.ws/AlFawzan/MyArchi … new_id=117).


Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχές πολέμου στο Ισλάμ, σε έναν πόλεμο δεν πρέπει να σκοτώνονται ηλικιωμένοι, γυναίκες, παιδιά, άρρωστοι και τραυματισμένοι κ.τ.λ. Το ίδιο δεν πρέπει να κακοποιούνται και να σφάζονται ζώα (εκτός αν προορίζονται για τροφή), δεν πρέπει να κόβονται τα δέντρα, δεν πρέπει να δηλιατηριάζονται τα πηγάδια ενώ δεν πρέπει να κόβεται η παροχή νερού στα γυναικόπαιδα των αντιπάλων. Επίσης αν από τη μεριά των αντιπάλων πιαστούν αιχμάλωτοι, αυτοί μπορούν να κρατηθούν για να ανταλλαχτούν με μουσουλμάνους αιχμαλώτους και θα πρέπει να έχουν σωστή συμπεριφορά από μεριάς των μουσουλμάνων όπως επίσης πριν την κύρηξη πολέμου, θα πρέπει να γίνεται προειδοποίηση των αντιπάλων.


Στόχος λοιπόν του επιθετικού τζιχάντ είναι να σπεύσουν οι μουσουλμάνοι να βοηθήσουν τους καπιεσμένους, κυρήτωντας πόλεμο ενάντια σε κάθε τύρρανο ή δυνάστη και απέναντι σε κάθε αντίθεο (ωστόσο όπως είπα ο βίαιος εξισλαμισμός αθώων που δεν συμμετέχουν στις μάχες , απαγορεύεται). Αυτή η μορφή τζιχάντ είναι “φαρντ κιφάγια” (μη επιτακτική υποχρέωση), δηλαδή όταν υπάρχει ένας ικανός αριθμός ατόμων για να συμμετάσχουν σ’ αυτή τη μορφή τζιχάντ, τότε δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή για όλους σε αντίθεση με το αμυντικό τζιχάντ που είναι “φαρντ άϊν” (επιτακτική υποχρέωση) για κάθε μουσουλμάνο που είναι ηθικά και μαχητικά ικανός.


Πάντως ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε το Ιερό Κοράνι όπου λέει ο ΑΛΛΑΧ:
“Και αν ο εχθρός κλείνει προς τη μεριά της ειρήνης, τότε και συ να γείρεις προς αυτή και να βασιστείς στον ΑΛΛΑΧ γιατί Ακούει και Γνωρίζει τα πάντα” (Κοράνι 8:61)


ενώ σε μία περίπτωση ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) είχε πει: “Το καλύτερο τζιχάντ είναι το μιλάει κάποιος ενάντια σε έναν τυρρανικό κυβερνήτη” (Mishkat, Book of Rulership and Judgment, ch. 1, sec. 2).


Επίσης ο προφήτης είχε πει για τις γυναίκες: “Το καλύτερο τζιχάντ για τις γυναίκες είναι το χατζ μαμπρούρ (αποδεκτό απ’ τον Θεό προσκύνημα)” (Sahih al-Bukhari).