Ερωτήσεις για τις πηγές πίστεως του Ισλάμ

Σε Ορθόδοξο χριστιανικό φόρουμ μου έκαναν κάποιες ερωτήσεις σχετικά με το Ισλάμ, με σκοπό να αμαυρώσουν τον προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ)* αλλά εγώ δεν έπεσα στην παγίδα τους. Απάντησα λεπτομερώς σε κάθε τους ερώτηση και σας γράφω παρακάτω τις ερωτήσεις τους και τις απαντήσεις μου, που πρέπει να τις γνωρίζει κάθε μουσουλμάνος αλλά και μη μουσουλμάνος που θέλει να μάθει για το Ισλάμ.



Ερωτήσεις για τις πηγές πίστεως του Ισλάμ.

1. Ποια (ή ποιες) είναι οι πηγές πίστεως του Ισλάμ; Με άλλα λόγια, από πού αντλεί το Ισλάμ τα όσα πιστεύει και δογματίζει;



Απάντηση.

Οι πηγές λοιπόν του Ισλάμ είναι το Ιερό Κοράνι και η Σούννα (Παράδωση) του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ). Γι’αυτό ακριβώς η Σούννα διαχωρίζεται σε τρία μέρη, α) σούννατ ουλ φαουλίγια (αυτά που έκανε ο προφήτης), β) σούννατ ουλ καουλίγια (αυτά που είπε ο προφήτης) και γ) σούννατ ουλ τακριρίγια (αυτά που άλλοι κάνανε και ο προφήτης τα αποδέχτηκε).


Η Σούννα αποτυπώνεται στα αχαντίθ (λόγια) του προφήτη. Τα αχαντίθ (πληθυντικός του χαντίθ) διαχωρίζονται στα: α) σαχίχ (γνήσια), β) χασάν (ωραία) και γ) νταϊφ (αδύνατα) και αυτός ο διαχωρισμός γίνεται με βάση ορισμένες προυποθέσεις. Τα χαντίθ αποτελόυνται από δύο μέρη, α) “αλ ισνάντ” που είναι η αλυσίδα των ονομάτων των ανθρώπων που άκουσαν και μας μετέδωσαν τα λόγια αυτά του προφήτη και β) “αλ ματν” που είναι ο ίδιος ο λόγος του προφήτη. Σαχίχ είναι αυτά στα οποία δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ούτε στο κείμενο τους ούτε στην αλησίδα των προσώπων που τα μετέδωσαν. Χασάν είναι τα χαντίθ στα οποία υπάρχει αμφιβολία όσων αφορά τα πρόσωπα που τα μετέδωσαν και νταϊφ είναι τα χαντίθ στα οποία υπάρχουν αμφιβολίες και στα κείμενα τους και στην αλησίδα αυτών που τα μετέδωσαν. Επίσης υπάρχουν ορισμένες άλλες κατηγορίες χαντίθ και συγκεκριμένα τα: α) “μαουδού” τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι χαντίθ αλλά λόγια άλλων που αποδόθηκαν στον προφήτη και β) τα “ισραϊλιγιάτ” τα οποία είναι λόγια εβραίων που αποδόθηκαν στον προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ).


Υπάρχουν έξι γνήσιες συλλογές χαντίθ, οι: α) σαχίχ αλ-Μπουχάρι, β) σαχίχ Μούσλιμ, γ) αν-Νασάϊ, δ) ατ-Τιρμίδι, ε) Άμπου Νταούντ , στ) Ιμπν Μάτζαχ καθώς και η “Μουβάττα” του ιμάμη Μάλικ και η ”Μούσναντ” του ιμάμη Άχμεντ ιμπν Χάνμπαλ (και κάποιες άλλες μικρότερης σημασίας συλλογές χαντίθ). Οι συλλογές του ιμάμη Μπουχάρι και του ιμάμη Μούσλιμ ονομάζονται “σαχιχάϊν” (τα δύο γνήσια).


Αργότερα προστέθηκαν και άλλες δύο βάσεις πάνω στις οποίες δογματίζουν οι μουσουλμάνοι ουλεμά (νομομαθείς), α) ίτζματ ουλ φουκαχά (συναίνεση των νομομαθών) δηλαδή πολλοί ιμάμηδες εκφράστηκαν πάνω σε ένα θέμα (βασισμένοι πάντα στο Κοράνι και στη σούννα) και το συμπέρασμα από αυτές τις απόψεις πάνω σε διάφορα νομικά ή θεολογικά θέματα, έγινε η τρίτη βάση-πηγή πίστης του Ισλάμ και δ) κιγιάς (αναλογία) όπου οι ιμάμηδες όταν δεν υπήρχε κάποια λύση ή αναφορά στο Κοράνι ή στη σούννα, προσέτρεχαν σε κάτι ανάλογο (π.χ. το αλκοόλ δεν αναφέρεται στο Ιερό Κοράνι ως “αλκοόλ” αλλά αναφέρεται ότι είναι απαγορευμένο το κρασί και όλα τα ερεθιστικά ποτά, πράγμα που μπορούμε να το αναλογήσουμε με όλα τα αλκοολούχα).


Ωστόσο η βάση είναι το Ιερό Κοράνι και η σούννα. Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) είπε: “Αφήνω πίσω μου δύο πράγματα, το Ιερό Κοράνι και τη Σούννα (Παράδοση), που εάν τα ακολουθήσετε ποτέ δεν θα παραστρατήσετε”.





2. Το Κοράνι είναι πράγματι κατ’εσάς «ο λόγος του Αλλάχ», (όπως έχετε δηλώσει κατ’επανάληψιν στην ιστοσελίδα σας);


Απάντηση.

Δεν έχω δικιά μου ιστοσελίδα (τότε δηλαδή που απάντησα σ’ αυτές τις ερωτήσεις, δεν είχα ακόμα ιστοσελίδα). Ναι, για εμάς το Άγιο Κοράνι είναι ο Λόγος του ΑΛΛΑΧ.


Ο Σουφιάν Θάουρι (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Όταν ο πιστός απαγγέλλει το Κοράνι, οι άγγελοι φιλάνε τον λαιμό του” (Imam Ghazali, Ihya Ulum id-din).


Ο Χασάν αλ-Μπάσρι (ραχίμαχουλλαχ) είπε: “Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πλούτος για κάποιον απ’ το να ξέρει το Κοράνι και δεν υπάρχει μεγαλύτερη φτώχια για κάποιον απ’ το να μη το γνωρίζει (το Κοράνι) ” (Imam Ghazali, Ihya Ulum id-din).





3. Εκτός από το Κοράνι, υπάρχει για εσάς, οτιδήποτε άλλο ισόκυρο, ως πηγή πίστεως; Και εάν ναι, ποιο; Και πώς τεκμηριώνεται αυτό μέσα από το ίδιο το Κοράνι;



Απάντηση.

Όπως είπα μετά το Ιερό Κοράνι, η δεύτερη ισόκυρη πηγή πίστεως είναι η Σούννα (Παράδωση) του προφήτη’ αυτά δηλαδή που εκείνος είπε, έκανε και είδε άλλους να κάνουν και το αποδέχτηκε. Λέγοντας “ισόκυρη”, δεν εννοώ ότι αντικαθιστά το Ιερό Κοράνι αλλά το λέω με την έννοια ότι ο προφήτης είναι ο πρώτος αλλά και καλύτερος ερμηνευτής του Ιερού Κορανίου. Η ίδια μάλιστα η Άϊσα (ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μαζί της) τον χαρακτήρισε ως το “Ζωντανό Κοράνι”.


Λέγεται στο Ιερό Κοράνι: “Εμείς στείλαμε για χάρη σας έναν απεσταλμένο από σας τους ίδιους για να επαναλάβει σε σας τα εδάφια μας, να σας εξαγνίσει και να σας διδάξει το Κοράνι και τη φρόνηση και να σας διδάξει ακόμα όσα δε γνωρίζατε” (Κοράνι 2:151).




Ο ιμάμης και νομοθέτης Μάλικ ιμπν Άνας είπε: “Η σούννα (παράδωση) του προφήτη είναι σαν την κιβωτό του Νώε. Όπως σώθηκαν απ’τον κατακλισμό όσοι μπήκαν στην κιβωτό, έτσι και όσοι ακολουθήσουν τη σούννα του προφήτη, θα σωθούν”.




4. Τι σημαίνει “ο λόγος του Αλλάχ”;


Απάντηση.

Σημαίνει πως ό,τι λέγεται στο Ιερό Κοράνι, είναι λόγος του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα. Ο αρχάγγελος Τζεμπραήλ (Γαβριήλ) *(αλέϊχι σαλάμ) απήγγελνε στον προφήτη τα εδάφια και ο προφήτης με τη σειρά του τα απήγγελνε στους γραφείς του οι οποίοι τα έγραφαν και τα κρατούσαν καλά φυλαγμένα. Μία φορά τον χρόνο έρχονταν ο αρχάγγελος και απήγγελνε όλο το Κοράνι απ’την αρχή μέχρι εκεί που είχε αποκαλυφθεί την δεδομένη στιγμή. Αυτό συνέβη 2 φορές τη χρονιά που πέθανε ο προφήτης’ δύο φορές ήρθε και απείγγειλε το Ιερό Κοράνι ολόκληρο και ο προφήτης το απείγγειλε μπροστά στους σαχάμπα (συντρόφους) του και αυτοί το κατέγραψαν ποιο εδάφιο έπρεπε να πάει σε ποιο σημείο κ.τ.λ.






5. Εάν το Κοράνι είναι «ο λόγος του Αλλάχ», η φράση αυτή αναφέρεται στο γράμμα, ή στην ερμηνεία αυτού του γράμματος;


Απάντηση.
Αυτή η φράση αναφέρεται στο γράμμα.




6. Είναι το Κοράνι αλάθητο ως «λόγος του Αλλάχ»;


Απάντηση.

Ναι, είναι αλάθητος. Μερικά υποτιθέμενα λάθη που έχουν εντοπίσει μερικοί, είναι θέμα λανθασμένης (σκόπιμα ή όχι) μετάφρασης. Επίσης ορισμένα πράγματα που γράφονται στο Ιερό Κοράνι και που ήταν γνωστά πριν τη γέννηση του προφήτη, αυτό δε σημαίνει ότι δεν ήταν αποκάλυψη ή ότι είναι αντιγραφές. Εδώ θα πω και κάτι άλλο. Πριν έρθει το Ιερό Κοράνι σε ένα τελικό σχήμα, υπήρξαν διάφορα αντίτυπα σε διάφορες αραβικές διαλέκτους, μέχρι που διατάχτηκε η συγγραφή ενός τελικού κειμένου από τον χαλίφη Οθμάν *(ραντιγιαλλάχου άνχου) στη διάλεκτο μουδάρ (η διάλεκτος που μιλούσε ο προφήτης και η φυλή των Κουράϊς). Όποιο άλλο αντίγραφο υπήρχε σα άλλες διαλέκτους, κάηκε. Ωστόσο μέχρι σήμερα έχουν επιβιώσει κάποια αντίγραφα του Ιερού Κορανίου σε άλλες αραβικές διαλέκτους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν διαφορετικά Κορανικά κείμενα απ’ το σημερινό. Απλά είναι διαφορετικές ορισμένες λέξεις από διάλεκτο σε διάλεκτο και μόνο αυτό. Στην ιστοσελίδα με διεύθυνση http://www.islamic-awareness.org/Quran/Text/Qiraat/hafs.html#1 , υπάρχει στα αγγλικά απάντηση στο θέμα αυτό.


Θέλω να αναφέρω ορισμένα παραδείγματα που χρησιμοποιούν οι επικριτές του Ισλάμ για να δείξουν ότι το Ιερό Κοράνι περιέχει λάθη. Για παράδειγμα κατηγορούν ότι στο Κοράνι η γη θεωρείται απίπεδη ενώ όπως ξέρουμε είναι στρόγγυλη.



Στο Κοράνι δεν λέει ότι η γη είναι επίπεδη. Αντίθετα λέει: “Μα δεν βλέπουν προς τις καμήλες πώς είναι πλασμένες?

Και προς τον ουρανό πώς είναι ανυψωμένος στα ύψη?

Και προς τα βουνά πώς είναι στερεωμένα μόνιμα?

Και προς τη γη πώς είναι απλωμένη επίπεδα”?
(Κοράνι 88:17-20).



Έχει σημασία να καταλάβουμε τί εννοεί εδώ με τη λέξη “γη”, αν δηλαδή εννοεί τον πλανήτη γη ή αν εννοεί το έδαφος που πατάμε. Η γη βέβαια είναι στρογγυλή αλλά με την επίδραση της βαρύτητας εμάς μας φαίνεται επίπεδη. Αντίθετα στο ίδιο το Κοράνι λέγεται αυτό:


“Μήπως τάχα είναι πιο δύσκολη η δημιουργία σας ή του ουρανού? Τον έχει κτίσει.

Ύψωσε ψηλά τη σκέπη του και του έδωσε τάξη και τελειότητα.

Προίκισε με το σκοτάδι τη νύχτα και έβγαλε τη λαμπρότητα Του.

Μετά απ’αυτό άπλωσε τη γη” (Κοράνι 79:27-30).


Η λέξη που μεταφράζεται ως “άπλωσε” είναι η λέξη “νταχάχαα” που στα αραβικά του 7ου μ.χ. αιώνα σήμαινε κάτι που είναι απλωμένο αλλά και στρογγυλό, κάτι που περιστρέφεται γύρω απ’τον εαυτό του και γύρω από κάτι άλλο” κ.τ.λ.


Το ίδιο λέγεται και στο:
“Μα τη γη και Αυτόν που την έστρωσε” (Κοράνι 91:6) όπου η λέξη που μεταφράζεται ως “έστρωσε”, είναι η λέξη “ταχάχα” από όπου προέρχεται η παραπάνω λέξη που εξήγησα.


Λένε οι επικριτές: “Αυτά που γράφει το Κοράνι για τα βουνά είναι λάθος. Δεν λειτουργούν όλα τα βουνά σαν σφήνες, ούτε όλα τα βουνά σχετίζονται με τις τεκτονικές πλάκες της γης”.


Αυτοί κάνουν λάθος. Το ότι δεν λειτουργούν όλα τα βουνά σαν σφήνες, ούτε όλα τα βουνά σχετίζονται με τις τεκτονικές πλάκες της γης, δε σημαίνει ότι υπάρχουν βουνά τα οποία έχουν ρίζες βαθιά μέσα στο έδαφος.


Λέγεται στο Ιερό Κοράνι: “Μήπως δεν έχουμε κάνει τη γη σαν μια πλατιά έκταση

και τα βουνά σαν σφήνες”? (Κοράνι 78:6-7)


και


“Και τοποθέτησε στη γη τα βουνά να στέκονται σταθερά, να μη πλανήσει η γη με σας και ποτάμια και δρόμους. Ίσως μπορέσετε να καθοδηγηθείτε” (Κοράνι 16:15).


Η σύγχρονη θεωρία των τεκτονικών πλακών υποστηρίζει ότι τα βουνά λειτουργούν ως σταθεροποιητές στη γη. Αυτή η γνώση άρχισε να γίνεται κατανοητή ήδη από το 1960. Τα όρη διακρίνονται ανάλογα με το ύψος, τη μορφή και την προέλευση τους σε α) χαμηλά (1.000 μέτρα περίπου), β) μέσου ύψους (μέχρι 3.000 μέτρα) και γ) ψηλά (ξεπερνούν τα 3.000 μέτρα). Οι σπουδαιότερες αιτίες δημιουργίας των βουνών είναι ενδογενείς, δηλαδή τεκτονικές ενώ οι εξωγενείς παράγοντες επιδρούν στη μορφολογία τους.


Ανάλογα με την προέλευση τους τα όρη μπορούν να διακριθούν σε όρη συσσώρευσης (όπως τα ηφαίστεια) και σε βουνά που η κατασκευή τους οφείλεται σε τεκτονικές αιτίες. Οι τεκτονικές περιπτώσεις βουνών μπορούν να διακριθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες, στα “αλπινότυπα” (απλά πτυχωσιγενή βουνά και βουνά καλλημάτων πως οι Άλπεις) και στα “γερμανότυπα” (που διακρίνονται σε “ρηξιγενή” και “ρηξιπτυχωσιγενή”).


Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε πουθενά στο θέμα των βουνών και της γης το Κοράνι δεν κάνει λάθος.


Λένε οι επικριτές του Ισλάμ ότι το Ιερό Κοράνι περιέχει λάθη σχετικά με την ανθρώπινη αναπαραγωγή και χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα τα παρακάτω εδάφια του Κορανίου:


“Ας παρατηρήσει ο άνθρωπος από τί είναι πλασμένος!

Δημιουργήθηκε από νερό χυμένο που βγήκε ανάμεσα απ’τη μεριά της ραχοκοκαλιάς και των πλευρών” (Κοράνι 86:5-7).


Λένε οι επικριτές του Ισλάμ ότι αυτά που λέγονται σ’ αυτό το εδάφιο είναι λάθος και εγώ απαντάω αμέσως.


Εδώ λοιπόν το εδάφιο αυτό στα αραβικά είναι: “Φαλ γιάνδουρι ιλινσάνου μίμμα χχούλικα!

χχούλικα μιν μάατιν ντααφίκιν

γιάχχρουτζου μιν μπέϊνιλ σούλμπι ουάτ ταράαϊμπι” (Κοράνι 86:5-7).


Οι λέξεις που μεταφράζονται ως “της ραχοκοκαλιάς και των πλευρών” είναι οι λέξεις: “σούλμπι” (της ραχοκοκαλιάς) και “ατ ταράαϊμπι” (των πλευρών) και είναι φράσεις που έχουν συμβολικό νόημα και συμβολίζουν το γενετικό σύστημα του άντρα και τη μήτρα της γυναίκας. Έχω ένα λεξικό με μοντέρνα τουρκικά και οθωμανικά τουρκικά (που περιέχουν πολλές αραβικές λέξεις) όπου ακόμα και σήμερα με τη λέξη “σούλμπι” (ραχοκοκαλιά) συμβολικά εννοείται η λέξη “απόγονος”.


Να πω κάτι? Και στα ελληνικά (αλλά και σε άλλες γλώσσες) υπάρχουν ιδιοματισμοί. Για παράδειγμα στα ελληνικά υπάρχει η φράση: “Βρέχει καρεκλοπόδαρα” που λέγεται όταν υπάρχει δυνατή βροχή αλλά είναι συμβολική.


Το ίδιο στα αγγλικά όταν βρέχει πολύ, λέγεται η έκφραση: “It rains cats and dogs” που σημαίνει “Βρέχει γάτες και σκύλους” και σε κάθε γλώσσα θα συναντήσουμε τέτοιες ιδιωματικές εκφράσεις που σε καμμία περίπτωση δε δηλώνουν κάποιο λάθος.


Υπάρχουν επίσης και κάποια άλλα εδάφια δυσκολονόητα που χρησιμοποιούν οι επικριτές του Ισλάμ για να αποδείξουν δήθεν ότι υπάρχουν λάθη στο Ιερό Κοράνι αλλά εγώ ανέφερα απλά τα παραπάνω σαν παράδειγμα.





7. Δεδομένου ότι το Κοράνι γράφθηκε σε μία γλώσσα αρχικά, και εφ’ όσον κάθε γλώσσα δεν μπορεί να μεταφρασθεί ακριβώς σε καμία άλλη γλώσσα, αλλά υπάρχουν διαφορές στο νόημα, εάν η φράση: «ο λόγος του Αλλάχ» αναφέρεται στο γράμμα του Κορανίου, σε ποια μόνο γλώσσα μιλάει ο Αλλάχ αλαθήτως;



Απάντηση.

Η γλώσσα στην οποία αποκαλύφτηκε το Άγιο Κοράνι είναι η Αραβική. Υπάρχουν διάφορες μεταφράσεις σε διάφορες γλώσσες αλλά ο Λόγος του ΑΛΛΑΧ είναι το αραβικό κείμενο. Όταν εγώ θέλω να βγάλω ένα νόημα για κάποια εδάφια στα ελληνικά, χρησιμοποιώ διάφορες μεταφράσεις για να είμαι πιο σίγουρος και συγκεκριμένα τη μετάφραση της Λάτση (την έκδωση από τη Σαουδική Αραβία / μοιράζεται δωρεάν στην πρεσβεία της στην Αθήνα) και τη μετάφραση του Πεντάκη στήν καθαρεύουσα (αν και έχει ορισμένα λάθη στον σχόλια που παραθέτει).


Ωστόσο επειδή η αραβική είναι η γλώσσα στην οποία αποκαλύφτηκε το Κοράνι, για τον λόγο αυτό όλα τα εδάφια και όλες οι ευχές που λέγονται κατά τη διάρκεια των προσευχών, απαγγέλονται μόνο στα αραβικά. Κάθε μουσουλμάνος από μικρός μαθαίνει εδάφια και υπάρχουν πολλοί που από μικροί μαθαίνουν όλο το Ιερό Κοράνι στα αραβικά απ’έξω. Μάλιστα στην Παλαιστίνη υπήρξε ένα παιδάκι το οποίο αν και μόνο εννέα ετών, ήξερε όλο το Κοράνι απ’έξω.






8. Εάν ο Αλλάχ μιλάει αλαθήτως σε μία μόνο γλώσσα, «ο λόγος του Αλλάχ» δεν υπάρχει για όλες τις άλλες αλάθητος; Και εάν δεν υπάρχει «ο λόγος του Αλλάχ» αλάθητος, σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, μπορεί κάτι που περιέχει λάθη, να ονομάζεται: «ο λόγος του Αλλάχ»;



Απάντηση.

Το Κοράνι σε μετάφραση θεωρείται ως μετάφραση του Λόγου του ΑΛΛΑΧ όπου φυσικά μπορεί να υπάρχουν κάποια λάθη στη μετάφραση (είτε σκόπιμα είτε όχι). Τώρα αν από εκτύπωση σε εκτύπωση ενδέχεται να υπάρξουν τυπογραφικά λάθη στο αραβικό κείμενο, αυτό δεν το γνωρίζω αλλά αυτό θα ήταν ένα ανθρώπινο λάθος και όχι φυσικά λάθος του Θεού (αλλά πιστεύω ότι ο Θεός δεν θα άφηνε κάτι τέτοιο να συμβεί).





9. Με δεδομένο το ότι ο καθένας διαβάζοντας ένα κείμενο το ερμηνεύει πρώτα στο μυαλό του, και οι ερμηνείες του καθενός είναι διαφορετικές σε κάποια σημεία, λόγω των ιδιαίτερων προϋποθέσεων που έχει ο καθένας μας, είναι δυνατόν να μιλάμε για «κατά τον γράμμα λόγο του Αλλάχ»;




Απάντηση.

Όπως είπα, ο καλύτερος ερμηνευτής του Ιερού Κορανίου είναι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ). Το ότι κάποιος μπορεί να ερμηνεύσει το Κοράνι με τον τρόπο του, αυτό δε μειώνει την αξία του Ιερού Κορανίου ούτε βέβαια δε σημαίνει ότι δεν είναι Λόγος του ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα.


Ο προφήτης είπε: ” Όποιον οδηγεί ο ΑΛΛΑΧ κανείς δεν μπορεί να τον παραπλανήσει. Όποιον παραπλανά ο ΑΛΛΑΧ κανείς δε μπορεί να τον καθοδηγήσει. Ο πιο ωραίος λόγος είναι ο Λόγος του ΑΛΛΑΧ, ο πιο ωραίος δρόμος είναι ο δρόμος του Μουχάμμεντ. Να μείνετε λοιπόν μακριά απ’ ό,τι αλλοιώνει τη θρησκεία. Η χειρότερη πράξη είναι αυτή που το κακό της διασκορπίζεται. Οτιδήποτε μπίνταα (αίρεση) είναι νταλάλα (πλάνη) και ό,τι είναι νταλάλα, ανήκει στη φωτιά” (Sahih al-Bukhari).


Για να είναι κάποιος ερμηνευτής του Ιερού Κορανίου, πρέπει φυσικά να γνωρίζει αραβικά και να γνωρίζει καλά τη σούννα (παράδωση) του προφήτη. Επίσης υπάρχει ένας παράγοντας που λέγεται “Ασμπάμπ ουν νουζούλ” (λόγοι της καθόδου/αποκάλυψης). Δηλαδή για να ερμηνευτεί ένα εδάφιο, πρέπει να σκεφτούμε πότε κατέβηκε ένα εδάφιο, γιατί κατέβηκε, μέσα σε ποιές συνθήκες κατέβηκε κ.τ.λ.






10. Υπάρχει μόνο ένα ενιαίο κείμενο του Κορανίου, στη μητρική γλώσσα στην οποία γράφθηκε, ή υπάρχουν διάφορα αρχαία κείμενα, που κάποια σημεία τα αποδίδουν με διαφορετικές λέξεις (άρα και νοήματα);



Απάντηση.

Στην αραβική γλώσσα (όπως και στην εβραϊκή) υπάρχουν μόνο σύμφωνα και όχι φωνήεντα. Οι Άραβες έχουν συνηθίσει από μικρή ηλικία να μαθαίνουν χωρίς τόνους τις λέξεις τους αλλά στο Ιερό Κοράνι για να μην υπάρχει κάποια παρανόηση ή παρερμηνεία από τους μη Άραβες ή από αυτούς που δεν ήξεραν αραβικά, “εισήχθησαν” κάποια σημάδια / τόνοι για να μπορούν οι μη Γνωρίζοντες τα αραβικά σαν μητρική γλώσσα αλλά τα έμαθαν αργότερα, να τα διαβάζουν σωστά.


Δεν γνωρίζω ακριβώς πότε έγινε αυτό αλλά νομίζω ότι τονισμοί τοποθετήθηκαν από τον ηγεμόνα του Ιράκ “Αλ Χατζτζάτζ ιμπν Γιούσουφ” (694-714 μ.χ.). Επιφυλάσομαι να το κοιτάξω και να απαντήσω. Πάντως θα σας δώσω ένα παράδειγμα.



Λέγεται στο Ιερό Κοράνι:
” Έλιφ λαμ μιμμ.

Νικήθηκαν οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί)

σε μια γη πολύ κοντινή (ή “χαμηλότερη”) αλλά αυτοί μετά την ήττα τους σίγουρα θα νικήσουν” (30: 1-3).


Στη μετάφραση του Πεντάκη στην καθαρεύουσα, κάτω απ’αυτό το εδάφιο παραθέτονται ορισμένα σχόλια όπου λέγεται και το εξής: Η φράση “Γούλιμπατ αρ Ρουμ” (νικήθηκαν οι Ρωμαίοι) χωρίς τους τονισμούς μπορεί να διαβαστεί και ως: “Γάλαμπατ αρ Ρουμ” (νίκησαν οι Ρωμαίοι) με αποτέλεσμα η γνώση γι’αυτό το εδάφιο να είναι συγκεχημένη και να υπάρχει πρόβλημα μήπως η πρόβλεψη του Μωάμεθ δεν γίνει αληθινή και η κατάσταση να είναι {ήξεις αφήξεις}.” κ.τ.λ.


Απαντάω στα σχόλια αυτά και λέω ότι αυτό που λέει δεν είναι σωστό γιατί στην εποχή που ζούσε ο προφήτης, ο ίδιος του ερμήνευε τα εδάφια και συγκεκριμένα γι’αυτό το εδάφιο, ο προφήτης είχε πει ότι οι Βυζαντινοί νικήθηκαν αλλά σύντομα θα νικήσουν (είχε πει δηλαδή αυτό ακριβώς που λέγεται στο αραβικό κείμενο με τους τόνους, πράγμα που τελικά και ο ίδιος ο Πεντάκης το ομολογεί αλλά δεν το εξηγεί σωστά).


Όταν αποκαλύφτηκε το παραπάνω εδάφιο, ο Άμπου Μπακρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) πεθερός του προφήτη, είχε βάλει στοίχημα κάποιες καμήλες (ή πρόβατα) με κάποιον Άραβα ειδωλολάτρη και στοιχημάτισε ότι η προφητεία θα εκπληρωνόταν μέσα σε τρία χρόνια αλλά ο προφήτης είπε στον Άμπου Μπακρ να αυξήσει τον αριθμό των καμηλών και τη χρονική διάρκεια από τρία χρόνια σε περισσότερα. Ο Άμπου Μπακρ το έκανε και κέρδισε το στοίχημα.


Όλα δηλαδή τα εδάφια ακόμα και πριν τον τονισμό, ερμηνεύονταν με βάση τη Σούννα (Παράδωση) και τα αχαντίθ (λόγια) του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ).


Υπάρχουν μόνο δέκα διαφορετικοί τρόποι απαγγελίας του Κορανίου αλλά όχι τρόποι ερμηνείας ή νοήματος. Λέγοντας “δέκα διαφορετική τρόποι”, εννοώ δέκα διαφορετικοί ρυθμοί με τους οποίους απαγγέλεται το Κοράνι μελωδικά (στην προσευχή απαγγέλονται τα εδάφια ψαλτικά και υπάρχουν δέκα διαφορετικοί ρυθμοί, όπως για τη Θεία Λειτουργία και τα χριστιανικά βυζαντινά τροπάρια υπάρχουν ρυθμοί όπως οκτώηχος, πλάγιος κ.τ.λ).


Κάποιοι έχουν εμφανίσει κάποια άλλα κείμενα κατά καιρούς. Οποιοδήποτε άλλο κείμενο εκτός του σημερινού, δεν είναι αποδεκτό και δεν του δίνουμε καμία σημασία.





11. Εάν υπάρχουν αρχαία κείμενα του Κορανίου στη μητρική του γλώσσα, με διαφορές μεταξύ τους, πώς μπορεί το Κοράνι να ονομάζεται «ο λόγος του Αλλάχ»; Και με ποια βάση θα αποφασίσουμε, ποιο από τα κείμενα εκείνα είναι αυθεντικό, εάν η φράση «ο λόγος του Αλλάχ» αναφέρεται στο γράμμα;



Απάντηση.

Όπως είπα, αρχάγγελος Τζεμπραήλ (αλέϊχι σαλάμ) ήρθε 2 φορές τη χρονιά που πεθανε ο προφήτης και του απήγγειλε όλο το Κοράνι απ’την αρχή μέχρι το τέλος και με τη σειρά του ο προφήτης το απήγγειλε στους γραφείς του και αυτοί το κατέγραψαν (με λεπτομέρειες πιο εδάφιο μπαίνει που κ.τ.λ). Ξέρουμε ότι ο προφήτης ερμήνευσε το σήμερα υπάρχων κείμενο.


Επίσης, λέγεται ότι αν σχηματίσουμε δύο ευθείες γραμμές κάθετες η μία στην άλλη (η οριζόντια θα ξεκινάει απ’τα δεξιά και θα τελειώνει στα αριστερά γιατί έτσι γράφονται τα αραβικά /απ’τα δεξιά προς τα αριστερά) και αν βάλουμε στην κάθετη στήλη τους αριθμούς των εδαφίων του κάθε κεφάλαιου του Κορανίου και αν στην οριζόντια βάλουμε τους αριθμούς του κάθε κεφάλαιου, λέγεται τότε ότι αν ενώσουμε τα σημεία θα σχηματιστεί τότε στα αραβικά η λέξη “ΑΛΛΑΧ” (το έχουν δκιμάσει άλλοι γι’αυτό και το αναφέρω με κάθε επιφύλαξη).





12. Εάν πάλι η φράση: «ο λόγος του Αλλάχ» αναφέρεται όχι στο γράμμα, αλλά στην ερμηνεία του, πώς μπορεί να ονομάζεται «ο λόγος του Αλλάχ», κάτι που επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες, από διαφορετικούς ερμηνευτές; Ποιου η ερμηνεία μπορεί να ονομάζεται «ο λόγος του Αλλάχ», όταν κάτι ερμηνεύεται διαφορετικά από διαφορετικούς ερμηνευτές;



Απάντηση.

Ο “Λόγος του ΑΛΛΑΧ” αναφέρεται στο γράμμα (ωστόσο φυσικά και υπάρχουν κάποια εδάφια τα οποία έχουν συμβολικό νόημα).


Ο μεγάλος μουτζταχίντ / φακίχ (νομοθέτης) Άμπου Χανίφα Νούμαν ιμπν Θάμπιτ (ραχίμαουλλάχ) είπε:


“Δηλώνουμε ότι το Κοράνι είναι ο Λόγος του ΑΛΛΑΧ, αδιμιούργητος, η έμπνευση και η αποκάλυψη Του, όχι ο Ίδιος Του αλλά ούτε και κάτι άλλο πάνω απ’ Αυτόν, η πραγματική Του ιδιότητα αποτυπωμένη στο χαρτί που απαγγέλεται απ’τους ανθρώπους. Το χρώμα, το χαρτί και η μορφή των γραμμάτων είναι δημιουργήματα επειδή είναι δουλειά του ανθρώπου” (Sayings of Abu Hanifa..)


Ο μεγάλος νομοθέτης Άχμεντ ιμπν Χάνμπαλ (ραχίμαχουλλάχ) είπε: ” Όχι μόνο οι λέξεις και οι ήχοι του Κορανίου είναι Αιώνιες, έτσι ώστε ακόμα και η απαγγελία Του (του Κορανίου) είναι Αιώνια αλλά ακόμα και οι σελίδες και το δέσιμο τους μοιράζονται τις ίδιες ιδιότητες” (Main sources: al-Dhahabi, Siyar A`lam al-Nubala’ 9:434-547 #1876 and Tadhkira al-Huffaz 2:431 #438.).


Εδώ ο Άχμεντ ιμπν Χάνμπαλ (ραχίμαχουλλάχ) εννοεί ότι αφού αποτυπώνονται πάνω σε ένα χαρτί εδάφια του Κορανίου, τότε αυτό το χαρτί δεν πρέπει μα πεταχτεί κάπου όπου υπάρχουν βρωμιές (αν κάποιος θέλει να πετάξει ένα χαρτί όπου πάνω του είναι αποτυπωμένα εδάφια, τότε θα πρέπει να το κάψει ή να το κόψει κομματάκια έτσι ώστε τα λόγια να μη φαίνονται).


Ο ιμάμης και νομοθέτης Άχμεντ ιμπν Ταϊμίγια (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Το Κοράνι είναι ο αδημιούργητος Λόγος του Θεού και δεν μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε δημιουργημένο. Γι’ αυτό και ένας μόνο στοίχος του Ιερού Κορανίου είναι καλύτερος ακόμα και του ίδιου του προφήτη και της οικογένειας του” (Ibn Taymiyyah, Rasa’il).





13. Ποιος ερμηνευτής του Κορανίου μπορεί να ονομασθεί «αλάθητος» ερμηνευτής του Κορανίου; Τι προσόντα πρέπει να έχει; Μπορείτε να μας αναφέρετε μερικά ονόματα τέτοιων ερμηνευτών, των οποίων οι ερμηνείες είναι απόλυτα σωστές; Και τις ερμηνείες τους αυτές, τις δέχεται ομόφωνα ολόκληρος ο Μουσουλμανικός κόσμος, χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση;



Απάντηση.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος ερμηνευτής μπορεί να ονομαστεί αλάθητος και αυτό γιατί όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Ο καλύτερος πάντως ερμηνευτής ήταν ο ίδιος ο προφήτης. Ο Χασάν ιμπν Ατίγια (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Αμέσως μόλις ο ΑΛΛΑΧ απεκάλυπτε στον προφήτη οποιοδήποτε εδάφιο, ο άγγελος Τζεμπραήλ (αλέϊχι σαλάμ) γνωστοποιούσε στον προφήτη και τις σχετικές παραδώσεις (ερμηνείες) με το εδάφιο αυτό” (Ibn Abdal-Barr an-Namari, Jami baya al-ilm).


Οι καλύτεροι (αλλά όχι αλάθητοι) ερμηνευτές του Ιερού Κορανίου είναι οι: “Ιμάντ-ουντ-Ντιν Ισμαήλ ιμπν Όμαρ ιμπν Καθίρ” (ραχίμαχουλλάχ) απ’τη Συρία και ο: “Μουχάμμεντ ιμπν Τζαρίρ ατ Τάμπαρι” (ραχίμαχουλλάχ) απ’την Περσία. Επίσης ένας καλός ερμηνευτής του Κορανίου είναι ο ιμπν Κούρτουμπι (ραχίμαχουλλάχ) απ’την Ανδαλουσία, ο Ιμπν Ταϊμίγια (ραχίμαχουλλάχ) απ’τη Συρία (από ορισμένους χαρακτηρίστηκε ακραίος αν και διαφωνώ) και επίσης κάποιος Τούρκος ο “Ελμαλιλί Χαμντί Γιαζίρ”.


Εκείνα τα ταφσίρ (ερμηνείες) που δεν θέλω ούτε να τα πλησιάζω είναι τα: α) “Φι ζιλάλ ιλ Κουράν” του Σάϊγιντ Κουτμπ (είναι ο πρόδρομος σημερινών τρομοκρατικών ομάδων) και το ταφσίρ του Ινδού Άμπουλ Άλα αλ Μαουντούντι (ακραίος ο οποίος έφτασε στο σημείο να βρίσει ακόμα και προφήτες). Ωστόσο και οι δύο έχουν γράψει ορισμένα καλά βιβλία αλλά έχουν κάνει και πολλά λάθη.


Ο σέϊχ Άχμεντ αρ-Ριφάϊ (αν και σούφι/μυστικιστής) είπε κάτι πολύ σωστό: ” Όταν θα μιλήσετε με τη γλώσσα των ουλεμάδων (νομομαθών), θα πρέπει να προφυλάξετε τις καρδιές και τα μέλη του σώματος σας απ’ ό,τι δεν ευχαριστεί τον Λεπτεπίλεπτο και Παντογνώστη ΑΛΛΑΧ”.





14. Υπάρχει στο Κοράνι, οποιοδήποτε «ξεκαθάρισμα», για το ποιος ερμηνευτής του μπορεί να θεωρηθεί «αλάθητος»; Και αν ναι, πού;



Απάντηση.

Δεν νομίζω. Εκείνο που ακόμα και απ’το ίδιο το Κοράνι είναι σίγουρο, είναι ορισμένα εδάφια (που αυτοί τη στιγμή δε θυμάμαι ποια) όπου λέγεται ότι πρέπει να ακολουθούμε τον προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) και να κάνουμε ό,τι αυτός μας λέει και να αφήνουμε ό,τι αυτός μας λέει να αφήνουμε. Δηλαδή ο προφήτης ήταν ο ίδιος του ο καλύτερος ερμηνευτής.


Εδώ πρέπει να κάνω μια διευκρίνηση. Ο ίδιος ο προφήτης δεχόταν να κάνει διάλογο με τους σαχάμπα (ακολούθους) του για θέματα για τα οποία δεν είχε λάβει αποκάλυψη και έκρινε σύμφωνα με τη γνώμη του αλλά στα θέματα για τα οποία είχε λάβει αποκάλυψη, εκεί ήταν απόλυτος.


Ο ίδιος ο προφήτης όταν ρωτήθηκε για το ποιοι θα ήταν οι καλύτεροι στη θρησκεία, είχε πει: “Οι σαχάμπα (ακόλουθοι) μου, οι ταμπιίν (τα παιδιά των σαχάμπα) και οι τάμπα ταμπιίν (τα παιδιά των παιδιών των σαχάμπα)” (Sahih al-Bukhari, Volume 3, Book 48, Number 820).

Ωστόσο δε σημαίνει ότι και οι σαχάμπα ήταν αλάθητοι. Ο Άχμεντ Γουλάμ Χαλίλ (888 μ.Χ.) είπε: “Η σούννα (παράδωση του προφήτη) είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η ισλαμική ούμμα (κοινότητα). Τα πρότυπα είναι οι σαχάμπα (ακόλουθοι) του προφήτη…ο μη συμορφώμενος προς αυτούς πλανάται και είναι αιρετικός. Οποιοσδήποτε παρεκλίνει απ’αυτούς σε οτιδήποτε αφορά τη θρησκεία, είναι κάφιρ (άπιστος)”.




15. Εάν κάποιος ερμηνευτής του Κορανίου μπορεί να ονομασθεί «αλάθητος» ερμηνευτής, αυτό ισχύει μόνο για τις ερμηνείες που δίνει στις γλώσσες που διατυπώνει την ερμηνεία του; Γιατί και πάλι εδώ εμπλέκονται οι διαφορές των γλωσσών.



Απάντηση.

Ο κάθε ερμηνευτείς πρέπει να ξέρει πολύ καλά τα αραβικά και ιδιαίτερα τα αραβικά του 7ου αιώνα. Στο πανεπιστήμιο της Μεδίνα στη Σ.Αραβία (αλλά και στο Αλ Άζχαρ του Καϊρου, οι ισλαμικές σπουδές χωρίζονται σε 5 κυρίως ιδικότητες, στις: α) Ιλμ ουλ Κουράν (γνώση του Κορανίου), β) Ιλμ ουλ Χαντίθ (γνώση των χαντίθ-λόγων του προφήτη), γ) ούσουλ ουντ ντιν ουάντ ντάουα (ρίζα της θρησκείας και ντάουα-πρόσκληση), δ) σαρία (ισλαμικός νόμος) και ε) λούγατ ιλ άραμπι (αραβική γλώσσα).


Από κει και πέρα, δεν ξέρω αν ένας ερμηνευτής μπορούσε να είναι αλάθητος αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε μειώνει την αξία του Ιερού Κορανίου.





16. Εάν πάλι δεν υπάρχει αλάθητος ερμηνευτής του Κορανίου και εάν το Κοράνι είναι «ο λόγος του Αλλάχ» κατά το πνεύμα και όχι κατά το γράμμα, πώς μπορούμε να αποκαλούμε τις διάφορες ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ ερμηνείες του κάθε ΟΧΙ αλάθητου ερμηνευτή «ο λόγος του Αλλάχ»;



Απάντηση.

Το Κοράνι είναι ο αλάθητος Λόγος του ΑΛΛΑΧ κατά το γράμμα (και προφασώς κατά το πνεύμα). Τώρα όπως είπα ο καλύτερος ερμηνευτής είναι ο ίδιος προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ). Από κει και πέρα όπως ξαναείπα, το ότι κάποιος ερμηνευτής μπορεί να κάνει λάθος, αυτό δε σημαίνει ότι το Κοράνι είναι λάθος αλλά η γνώμη του ερμηνευτή μπορεί να είναι λάθος. “Λόγος του ΑΛΛΑΧ” είναι μόνο το Ιερό Κοράνι.





17. Ποια είναι τα ξεκάθαρα δόγματα του Κορανίου, στα οποία συμφωνούν ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ οι ερμηνευτές του Ισλάμ, δεδομένου ότι συνήθως διαφωνούν μεταξύ τους, ακόμα και για σοβαρότατα ζητήματα του ορθού βιώματος των εντολών του «λόγου του Αλλάχ»;



Απάντηση.

Ο Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι μία ημέρα καθότανε μαζί με τον προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) και με άλλους, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ένας νέος ο οποίος ήταν ντυμένος με κάτασπρα ρούχα και έλαμπε και είχε πολύ μαύρα μαλλιά. Έκατσε (ο νέος αυτός) δίπλα στον προφήτη και του είπε: “Ω Μουχάμμεντ! Πληροφόρησε με σχετικά με το Ισλάμ” και ο προφήτης του είπε: “Ισλάμ είναι ότι θα πρέπει να δηλώνεις (και να πιστεύεις) ότι δεν υπάρχει άλλη Θεότητα εκτός απ’τον (Ένα) Θεό και ότι ο Μουχάμμεντ είναι ο προφήτης του, πρέπει να κάνεις σαλά (προσευχή), να δίνεις ζάκατ (ελεημοσύνη), να νηστεύεις κατά τη διάρκεια του μήνα Ραμαντάν και κάνεις Χατζ (προσκίνημα) στην Κάαμπα, αν έχεις τα μέσα γι’αυτό” και τότε αυτός ο νέος είπε στον προφήτη: “Είπες την αλήθεια (ω Μουχάμμεντ)”.


Στη συνέχεια αυτός ο νέος ρώτησε τον προφήτη: “Πες μου (ω Μουχάμμεντ) τί είναι το Ιμάν (πίστη)” και ο προφήτης είπε: “Είναι να πιστεύεις στον ΑΛΛΑΧ και στους αγγέλους και στους προφήτες και στα (προηγούμενα αλλά τώρα αλλιωμένα) βιβλία και στην Τελευταία Ημέρα (Ημέρα της Κρίσης) και στο Κάνταα ουάλ Κάνταρ (στους αιώνιους και απαράγραπτους νόμους του Θεού και όχι στη μοίρα που κακώς λένε κάποιοι)” και τότε ο νέος είπε: “Είπες την αλήθεια (ω Μουχάμμεντ)” και ρώτησε τον προφήτη (ο νέος): “Πες μου τί είναι Ιχσάν (χάρη).


Τότε ο προφήτης είπε: “Είναι ότι πρέπει να λατρεύεις τον ΑΛΛΑΧ σαν να τον βλέπεις γιατί ακόμα και αν δεν τον βλέπεις, σε βλέπει Εκείνος” και τότε ο νέος ρώτησε τον προφήτη: “Πες μου σχετικά με την Ώρα (της Ημέρας της Κρίσης)” και ο προφήτης είπε: “Απ’αυτό που με ρώτησες, δεν ξέρω τίποτα παραπάνω απ’ όσα ξέρεις εσύ” και ο νέος τότε είπε στον προφήτη: “Καλά, πες μου τότε για τα σημάδια εκείνης της Ημέρας (της Κρίσης)” και ο προφήτης είπε: “Τότε θα δεις μια γυναίκα να γεννάει την ίδια της τη μήτρα, θα δεις τον ξυπόλητο και τον γυμνό και τον άπορο και τους βοσκούς να φτιάχνουν ψηλά κτήρια” και τότε ο νέος αυτός έφυγε και ο προφήτης είπε στον Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ: “Ω Όμαρ, ξέρεις ποιός είναι αυτός ο νέος?…είναι ο άγγελος Τζεμπραήλ” (Sahih Muslim και Imam Nawawi, al-Arbain).


Σ’αυτό το σαχίχ (αυθεντικό) χαντίθ (λόγο) του προφήτη, αποτυπώνονται τα κυριότερα δόγματα του Ισλάμ και που τα δέχονται το μεγαλύτερο μέρος των μουσουλμάνων (και εδώ διευκρινίζω ότι το 80% των μουσουλμάνων είναι σουννίτες (ορθόδοξοι) μουσουλμάνοι. Το υπόλοιπο 20% είναι σιίτες, χαριτζίτες, αχμαντίγια κ.α., αιρετικοί που δεν τους αναγνωρίζω σαν μουσουλμάνους).


Τα δόγματα αυτά είναι τα έξι Αρκάν ουλ Ιμάν (στήλοι της Πίστης), δηλαδή: α) πίστη στην ‘υπαρξη ενός Θεού, β) πίστη στα ιερά βιβλία (και ότι το τελευταίο Ιερό Βιβλίο είναι το Ιερό Κοράνι), γ) πίστη στην ύπαρξη των αγγέλων, δ) πίστη στους προφήτες (και ότι τελευταίος προφήτης είναι ο Μουχάμμεντ αλ-Μουσταφά ιμπν Αμπντουλλάχ, γνωστός και ως “Μωάμεθ”), ε) πίστη στην Ημέρα της Κρίσης και στ) πίστη στους αιώνιους και απαράγραπτους νόμους της φύσης που έχει θέσει ο ΑΛΛΑΧ.


Επίσης τα 5 Αρκάν ουλ Ισλάμ (στήλοι του Ισλάμ), δηλαδή: α) Λα ιλάχα ίλλα ΑΛΛΑΧ Μουχάμμεντ ρασούλ-ΑΛΛΑΧ (δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός του ΑΛΛΑΧ και ο Μουχάμμεντ είναι ο προφήτης Του), β) σιγιάμ (νηστεία) που πρέπει κάποιος να τηρεί κατά τη διάρκεια του μήνα Ραμαδάν, γ) ζάκατ (ελεημοσύνη) που πρέπει να δίνει κάποιος κάθε χρόνο, δ) σαλά (προσευχή) που πρέπει κάποιος να κάνει 5 φορές την ημέρα (και περισσότερες προαιρετικά αν θέλει) και ε) Χατζ, που είναι το ετήσιο προσκύνημα που γίνεται στη Μέκκα (και προαιρετικά στη Μεδίνα) και που πρέπει κάθε μουσουλμάνος που έχει την οικονομική δυνατότητα να κάνει μία φορά στη ζωή του.





18. Πώς μπορούμε να μιλάμε για «θρησκεία αλήθειας» που φέρει τον «λόγο του Αλλάχ», για μία θρησκεία, της οποίας οι ερμηνευτές αν και ανήκουν (κατά δική τους παραδοχή) στην ίδια θρησκεία, ερμηνεύουν τόσο διαφορετικά, το γράμμα της πίστης τους;



Απάντηση.

Το ότι υπάρχουν ερμηνείες με διαφορές, δε νομίζω ότι μειώνει την αξία του Ισλάμ ή του Ιερού Κορανίου. Όπως είπα, κάθε ερμηνευτής πρέπει να βασίζεται στη Σούννα (Παράδωση) του προφήτη. Απο κει και πέρα, το λάθος στην ερμηνεία είναι ανθρώπινο. Αν κάποιος ερμηνευτής δεν βασίζεται στη Σούννα (όπως π.χ. ο Οσάμα μπιν Λάντεν ο οποίος αν και αναφέρει ορισμένα εδάφια του Κορανίου και αχαντίθ (λόγια) του προφήτη, εντούτις δεν έχει κάνει ισλαμικές σπουδές αλλά είναι ένας εργολάβος-μηχανικός και εξτρεμιστής, πράγμα μη αποδεκτό απ’το Ισλάμ).





19. Εάν πάλι δεν ανήκουν στην ίδια θρησκεία οι «σκληροπυρηνικοί» π.χ. Ουαχαβίτες, που ερμηνεύουν τα Χαντίθ ή το Κοράνιο με τον Α τρόπο, ή οι μετριοπαθείς Μουσουλμάνοι (π.χ. οι Ισμαηλίτες), που το ερμηνεύουν με τον Β τρόπο, ποια απ’όλες αυτές τις ποικιλίες, είναι η κατ’εξοχήν αντιπροσωπευτική προς το Ισλάμ; Και οι άλλοι δεν ανήκουν στην «αληθινή πίστη του Κορανίου»;



Απάντηση.

Δεν υπάρχουν “Ουαχαβίτες”. Ο προφήτης είχε πει ότι κάθε χρόνια θα ερχόταν ένας μουτζεντντίντ (ανανεωτής) ο οποίος θα ανανέωνε τη θρησκεία, με την έννοια ότι θα έκανε κυρήγματα και με τις εργασίες του θα έβγαζε απ’τη θρησκεία όλα εκείνα τα αιρετικά στοιχεία τα οποία έκανα οι λαοί τους στο όνομα του Ισλάμ. Ο Μουχάμμεντ ιμπν Αμπντουλ-Ουαχχάμπ (ραχίμαχουλλάχ) ήταν ένας μουτζεντντίντ ο οποίος προσπάθησε να απομακρύνει τον λαό του από αιρετικές συμπεριφορές (κατέστρεψε τα μαυσωλεία πάνω απ’ τους τάφους αφού απαγορεύονται απ’ το Ισλάμ, απαγόρευσε στους μυστικιστές-σούφι να ασκούν τις αιρετικές μορφές λατρείας που ασκούσαν και με τα φλογερά κυρήγματα του, προσπάθησε να απομακρύνει κάθε μορφή και κάθε πράξη που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ειδωλολατρία).


Μετά τον θάνατο του Μουχάμμεντ ιμπν Αμπντουλ-Ουαχχάμπ συνέβησαν ακρότητες απ’τους ακολούθους του. Υπάρχει ένα καλό βιβλίο στο διαδίκτυο στα αγγλικά γι’αυτό το θέμα που μπορείτε να το βρείτε στοwww.thewahhabimyth.com


Οι Ησμαϊλίτες είναι σιίτες και μάλιστα ακραίοι σιίτες και δεν είναι μουσουλμάνοι αλλά αιρετικοί. Πρόκειται για μια σιιτική ομάδα απ’τους οποίους προήρθαν οι ακραίοι δολοφόνοι που έγιναν γνωστοί ως “Ασασίνοι”. Επίσης στα θέματα πίστης θεωρούν ότι ο ξάδερφος του προφήτη και 4ος χαλίφης ο Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είναι ο Θεός ο οποίος κατέβηκε στη γη κ.τ.λ τη στιγμή που ο ίδιος ο Αλή αρνήθηκε τέτοιες απόψεις για τον εαυτό του και καταδίκασε σε θάνατο όλους αυτούς οι οπολιοι είπαν ότι ο Αλή ήταν Θεός.





20. Εάν πάλι παρά τις τεράστιες αυτές διαφορές νοοτροπίας και ερμηνειών που υπάρχουν στον Ισλαμικό κόσμο, θεωρούνται όλοι οι Μουσουλμάνοι ως μέλη της ίδιας θρησκείας, πώς μπορούμε να μιλάμε για «ΜΙΑ αληθινή θρησκεία», και όχι για ένα χάος αλληλοσυγκρουόμενων αυθαίρετων ερμηνειών, διαφόρων αυθαίρετων ερμηνευτών, (άρα και παραχαρακτών) του «λόγου του Αλλάχ»;



Απάντηση.

Το 80% των μουσουλμάνων είναι σουννίτες. Τώρα υπάρχουν διάφορες οργανώσεις ή ομάδες στα πλαίσια των σουννιτών αλλά το ίδιο το Κοράνι συνιστά τους μουσουλμάνους να μη διαιρούνται σε σχίσματα. Ο προφήτης συμβολικά (μάλλον) είπε: “..οι πιστοί θα διαχωριστούν σε 73 ομάδες αλλά μόνο μία θα φτάσει στον Παράδεισο..η αχλ ουλ σούννα ουάλ τζαμάα..” (αυτοί δηλαδή που ακολουθούνε τη Σούννα και αυτά που δείδαξε στους σαχάμπα του). Το υπόλοιπον 20% των μουσουλμάνων, είναι στην πραγματικότητα αιρετικοί και μόνο στο όνομα μουσουλμάνοι (και για την ακρίβεια είναι κουφάρ-άπιστοι και όχι μουσουλμάνοι).





21. Και εάν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί με τα ξεκάθαρα δόγματα και την ξεκάθαρα οριοθετημένη Εκκλησία, που αρνείται τη Χριστιανικότητα στις διάφορες αιρέσεις, θεωρούνται από κάποιους ερμηνευτές του Ισλάμ, ως «κακό παράδειγμα περιορισμού της ελευθερίας της πίστης», επειδή έχουν πολλά ξεκάθαρα δόγματα κατά αποκάλυψη Θεού, πώς συμβιβάζεται αυτό με το ότι υπάρχουν και ξεκάθαρα δόγματα του Ισλάμ, όπως δηλώσεις ότι «ο Χριστός δεν είναι Υιός του Θεού», και «ο Μωάμεθ είναι ο τελευταίος Προφήτης του Αλλάχ», που και πάλι με τη βεβαιότητα της «αποκάλυψης Θεού» δογματίζονται; Δεν περιορίζουν και αυτά την πίστη; Ή ο αριθμός των δογμάτων είναι το πρόβλημα; Σημασία για το Ισλάμ έχει ο αριθμός των δογμάτων ή το αν αυτά είναι ή όχι Θεία αποκάλυψη; Και εάν ισχύει το πρώτο, με ποια εντολή του Κορανίου ξεκαθαρίζεται το θέμα του αριθμού των δογμάτων που είναι επιτρεπτός; Και αν υπάρχει τέτοιος προσδιορισμός, δεν είναι και αυτός ο ίδιος, «δόγμα» και «Θεία αποκάλυψη»; Εάν πάλι ισχύει το τελευταίο, και το Ισλάμ το ενδιαφέρει όχι ο αριθμός των δογμάτων, αλλά το αν είναι πράγματι Θεία αποκάλυψη, πώς μπορεί να θεωρείται ως «θρησκεία της Θείας αποκάλυψης» μια θρησκεία της οποίας οι πιστοί έχουν τόσες πολλές διαφορές μεταξύ τους, διαστρεβλώνοντας κατά συνέπεια την ίδια τη Θεία αποκάλυψη με τις διαφοροποιήσεις τους;





Απάντηση.

Προσωπικά δεν θεωρώ ούτε την προσπάθεια των ορθοδόξωννα διαφυλλάξουν την πίστη τους ούτε τα δόγματα ως κακό παράδειγμα περιορισμού της πίστης. Άλλωστε και στο Ισλάμ το ίδιο γίνεται αφού οτιδήποτε κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή, κρίνεται νομικο-θρησκευτικά και κάθε φακίχ (νομοθέτης) βασιζόμενος πάντα στο Ιερό Κοράνι και στη Σούννα και αν δε βρει εκεί κάτι σχετικό, μόνο τότε βασίζεται στην προσωπική του γνώμη λαμβάνοντας όμως υπόψη του κάποιους παράγοντες όπως: α) ιστιχσάν (δηλαδή κάτι το οποίο είναι καλό για όλους τους ανθρώπους αρκεί να μην είναι αντίθετο με το Κοράνι και τη σούννα του προφήτη), β) ιστισλάχ (κάτι που ζητάει ο λαός αρκεί και πάλι αυτό το κάτι να μην είναι αντίθετο με το Κοράνι και τη σούννα) και γ) ιστιντλάλ (δηλαδή αν δεν υπάρχει στο Κοράνι και στη σούννα αναφορά για κάποιο πρόβλημα, τότε ο νομοθέτης μπορεί να ανατρέξει στις παραδώσεις του λαού της περιοχής όπου νομοθετεί για να βρει απάντηση για κάτι πάνω στο οποίο καλείται να νομοθετήσει και να βγάλει φάτουα/γνωμοδότηση, ακεί φυσικά και πάλι η Παράδωση αυτή να μην είναι αντίθετη ούτε στο παραμικρό με το Κοράνι και τη Σούννα).


Τα βασικά είναι το Κοράνι και η Σούννα του προφήτη τα οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αλλάξουν. Το μόνο που εξαιτίας της τεχνολογικής και μορφωτικής προόδου μπορεί να αλλάξει, είναι ίσως πράγματα που δεν είναι ξεκάθαρα διατυπωμένα και τίποτα άλλο.


Η πράξη του να νομοθετεί κάποιος λέγεται: “Ιτζτιχάντ” ενώ οι καθημερινές μας πράξεις και γενικά ό,τι κάνουμε, κατηγοριοποιείται στις εξείς 8 (κυρίως) κατηγορίες: α)φαρντ (υποχρεωτικό), β) ουάτζιμπ (καθήκον), γ) σούννα (παράδωση-προαιρετικό), δ) μουσταχάμπ (συνιστώμενο), ε) μουμπάχ (κάτι φυσικό όπως π.χ. το να τρώμε), στ) χαράμ (απαγορευμένο), ζ) μακρούχ (βρώμικο / κάτι που δεν είναι ξεκάθαρο αν είναι απαγορευμένο αλλά σίγουρα είναι βρωμιά όπως το κάπνισμα) και η) μουφσίντ (είναι οι πράξεις που ακυρώνουν τις υποχρεώσεις / π.χ. αν κάποιος προσεύχεται και γελάσει ή αεριστεί, πρέπει να επαναλάβει την προσευχή του).


Εδώ θα ήθελα να αναφέρω μια διδακτική ιστορία. Κάποτε ο Θάμπιτ (πατέρας του ιμάμη/νομοθέτη Άμπου Χανίφα) περπατούσε στους δρόμους της Μπάσρα (σημερινή Βασόρα στο νότιο Ιράκ) και κάποια στιγμή έπεσε ένα μήλο απ’το καρότσι κάποιου μανάβη.Τότε ο Θάμπιτ δάγκωσε το μήλο αλλά τότε σκέφτηκε ότι δεν ήταν δυνατόν να τρώει ένα μήλο χωρίς να πάρει την άδεια του ιδιοκτήτη του. Τότε πήγε και βρήκε τον ιδιοκτήτη του μήλου και του ζήτησε να τον συγχωρέσει που δάγκωσε το μήλο χωρίς άδεια. Ο Θάμπιτ ήταν πάρα πολύ ειλικρινής και ευσεβής (και έτσι πρέπει να είναι κάθε μουσουλμάνος) και αυτή την ευσέβεια την πρόσεξε ο ιδιοκτήτης του μήλου και είπε στον Θάμπιτ: “Θα σε συγχωρήσω αν με βοηθήσεις να καθαρίσω τον κήπο μου” και ο Θάμπιτ τον βοήθησε. Τότε ο ιδιοκτήτης του μήλου (δε γνωρίζω το όνομα του) υποσχέθηκε στον Θάμπιτ ότι θα του έδινε την κόρη του για σύζυγο η οποία όμως ήταν τυφλή και ανάπηρη όταν όμως ο πατέρας της έδειξε την κοπέλα στον Θάμπιτ, τότε εκείνος είδε μια πολύ όμορφη και γλυκιά κοπέλα η οποία ήταν απολύτως υγιής και τότε ο πατέρας (για να λύση την απορία του Θάμπιτ) του είπε: “Σου είπα ότι η κόρη μου είναι τυφλή γιατί ποτέ της δεν είδε κάτι χαράμ (απαγορευμένο), σου είπα ότι είναι κουτσή γιατί ποτέ δεν περπάτησε σε ‘ασχημους δρόμους…αυτή είναι η γυναίκα σου. Ο ΑΛΛΑΧ να είναι Ευχαριστημένος μαζί σου παιδί μου”.


Δε νομίζω ότι είναι τόσο σημαντικό ο αριθμός των δογμάτων αλλά το τί γίνεται δεκτό στα ίδια τα δόγματα.





22. Πού γράφει το ίδιο το Κοράνιο ή τα Χαντίθ, ότι είναι «ο λόγος του Αλλάχ» ή «αλάθητα»;



Απάντηση.

Υπάρχουν εδάφια όπως: “Αυτό το Βιβλίο (το Κοράνι) είναι Αναμφίβολο. Σ’ Αυτό υπάρχει η καθοδόγηση για εκείνους που φοβούνται (σέβονται) τον ΑΛΛΑΧ” (Κοράνι 2:2) και “…Αυτό (το Κοράνι) έχει σταλεί κάτω από Εκείνον που γνωρίζει τα μυστήρια στους ουρανούς και στη γη…” (Κοράνι 25:6) και άλλα εδάφια όπως 3:1-7, 28:2, 29:49, 31:2-5, 32:2, 33:2, 35:2, 35:31, 39:1-2, 40:2-4, 41:2-4, 41:44, 42:52, 43:2-5, 49:1-8, 53:2-10, 59:21, 64:4, 67:3 (στα περισσότερα απ’αυτά τα εδάφια δεν δηλώνεται ξεκάθαρα το αλάθητο) αλλά και πολλά άλλα εδάφια και αχαντίθ (λόγια) του προφήτη ο οποίος μίλάει ξεκάθαρα και εξηγεί το αλάθητο του Κορανίου.





23. Εάν το γράφει, πού γράφει εάν είναι «ο λόγος του Αλλάχ» κατά το γράμμα ή κατά την ερμηνεία;



Απάντηση.

Δεν νομίζω ότι είναι κάπου γραμμένο στο Ιερό Κοράνι ότι είναι αλλάθητο κατά το γράμμα ή κατά την ερμηνεία (εννοώ ότι δεν αναφέρεται επί λέξη η φράση: “κατά το γράμμα” ή “κατά την ερμηνεία”).





24. Εάν δεν το γράφει, ποιος ερμηνευτής είναι έγκυρος για να διατυπώσει με έγκυρο τρόπο, το αν «ο λόγος του Αλλάχ» είναι αλάθητος κατά το γράμμα ή κατά την ερμηνεία; Και πού τον προσδιορίζει το ίδιο το Κοράνιο, και όχι κάποιος άλλος αυθαίρετος ερμηνευτής;





Απάντηση.

Ανέφερα παραπάνω τα λεγόμενα δύο απ’τους μεγαλύτερους νομοθέτες του Ισλάμ (των ιμάμηδων Άμπου Χανίφα (ραχίμαχουλλάχ) και Άχμεντ ιμπν Χάνμπαλ (ραχίμαχουλλάχ) αλλά υπάρχουν και κάποια χαντίθ τα οποία αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι αλλά δεσμεύομαι να τα γράψω μόλις τα θυμηθώ. Ωστόσο στο Ιερό Κοράνι αποδίδονται στον ΑΛΛΑΧ κάποιες ονομασίες όπως: “Ο Έγκυρος”, “Ο Αιώνιος”, “Ο Αληθινός” κ.τ.λ. Άρα και ο Λόγος Του (σαν ιδίωμα Του) είναι αλάθητος. Εξάλλου το είχε πει ο ίδιος ο προφήτης.





25. Εάν κάτι απ’όλα τα παραπάνω, δεν είναι καταγραμμένο στον «λόγο του Αλλάχ», δεν σημαίνει αυτό ότι «ο λόγος του Αλλάχ» περιλαμβάνει περισσότερες πηγές από το ίδιο το Κοράνιο και τα Χαντίθ;



Απάντηση.

Τα αχαντίθ (πληθυντικός του “χαντίθ”) δεν είναι Λόγος του ΑΛΛΑΧ αλλά λόγος του προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ). Και το Ιερό Κοράνι και τα αχαντίθ (λόγια) του προφήτη είναι πηγές της σαρία (ισλαμικού νόμου) αλλά μόνο το Ιερό Κοράνι είναι Λόγος του ΑΛΛΑΧ (εκτός από έναν πολύ μικρό αριθμό αχαντίθ, των “αχαντίθ κουντσί” /περίπου 100 στον αριθμό, που είναι Λόγια του ΑΛΛΑΧ τα οποία ο ΑΛΛΑΧ είπε κατευθείαν στον προφήτη χωρίς τη μεσολάβηση του αγγέλου Τζεμπραήλ(αλέϊχι σαλάμ)). Ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα δεν είναι Υποχρεωμένος να μας ενημερώσει για τα πάντα.





26. Και αν «ο λόγος του Αλλάχ» είναι μόνο το Κοράνιο και τα Χαντίθ, τότε δεν συμπαρασύρεται όλο το οικοδόμημα του Ισλάμ, όταν τα ΚΡΙΤΗΡΙΑ για το τι ΑΚΡΙΒΩΣ σημαίνει «ο λόγος του Αλλάχ», και «ποιος τον ερμηνεύει έγκυρα», στηρίζονται σε ανθρωποποίητες ερμηνευτικές πηγές, που δεν μπορούν να αξιώσουν θεϊκή προέλευση;



Απάντηση.

“Λόγος του ΑΛΛΑΧ” είναι μόνο το Ιερό Κοράνι (δηλώνεται ξεκάθαρα μέσα στο ίδιο το Κοράνι και στα αχαντίθ) και όχι τα χαντίθ (τα οποία είναι λόγια του προφήτη και ερμηνεία του Ιερού Κορανίου). Από κει και πέρα, υπάρχουν πολλά αχαντίθ που λένε το πώς πρέπει να ερμηνεύεται το Κοράνι.







27. Εάν ο ισχυρισμός ότι «ο Μωάμεθ είναι ο τελευταίος προφήτης του Αλλάχ» στηρίζεται στο Κοράνι και η αποδοχή του Κορανίου ότι είναι «ο λόγος του Αλλάχ» στηρίζεται στο ότι το εγγυάται ο Μωάμεθ, ως «προφήτης του Αλλάχ», δεν είναι αυτό «κυκλικός συλλογισμός», του οποίου τα δύο σκέλη στηρίζονται το ένα στο άλλο, αλλά και τα δύο παραμένουν εντελώς αστήρικτα;




Απάντηση.

Όχι, δεν είναι κυκλικός συλλογισμός αλλά απλά ίσως έτσι φαίνεται. Μόνο αν ψάξουμε πολύ καλά και δούμε τι μας έχει προσφέρει το Ισλάμ και τί έχει κάνει ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) και ποια είναι η φύση του Ισλάμ και τι συμαίνει Ισλάμ, μόνο τότε θα καταλάβουμε γιατί μπορούμε να εμπιστευτούμε τον προφήτη και το Μύνημα που μας έφερε (και μπορώ να αναφέρω ορισμένα απ’αυτά που έκανε ο προφήτης και που προσέφερε το Ισλάμ).


Ίσως σήμερα η κατάσταση σε πολλές χώρες που κατοικούνται από μουσουλμάνους να είναι τραγική αλλά αυτό δεν ωφείλεται στο Ισλάμ (άσχετα αν πολλά εγκλήματα συμβαίνουν στο όνομα του Ισλάμ). Εμείς ως μουσουλμάνοι, πρέπει πάνω απ’ όλα να ξέρουμε τί είπε ο προφήτης και τί λέγεται στο Ιερό Κοράνι και πώς ο προφήτης ερμήνευσε το Ιερό Κοράνι και δεν πρέπει να είμαστε ακραίοι και φανατικοί.





28. Πέραν του προηγούμενου «κυκλικού συλλογισμού», που στηρίζεται στη δεδομένη πίστη σε κάτι από τα δύο, τι άλλη ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ αντικειμενική εγγύηση μπορεί να έχει κάποιος που δεν πιστεύει σε αυτά τα δύο, για το ότι πράγματι έχουν Θεϊκή προέλευση, ο Μωάμεθ σαν προφήτης, και το Κοράνιο ως «ο λόγος του Θεού»;



Απάντηση.

Θα μπορούσε κάποιος να μελετήσει τις αυθεντικές ισλαμικές πηγές γύρω απ’τη ζωή του προφήτη και θα πρέπει να τις μελετήσει απροκάλυπτα και τότε θα έβλεπε ότι το Ισλάμ έχει προσφέρει κάποια και πολλά ωφέλη στην ανθρωπότητα που δεν τα έχει προσφέρει καμία άλλη θρησκεία όλα αυτά τα ωφέλη μαζί. Επίσης και κάποια θαύματα του Ιερού Κορανίου που θα μπορούσα να αναφέρω αν μου ζητηθεί.





29. Εάν υπάρχει μια τέτοια εγγύηση Θεόπνευστη, πάνω στην οποία στηρίζεται ο προηγούμενος «κυκλικός συλλογισμός», αυτό δεν σημαίνει τότε, ότι υπάρχει κάτι πιο θεμελιώδες και ιερό, από το ίδιο το Κοράνιο και τον Μωάμεθ, πάνω στο οποίο στηρίζονται αυτά τα δύο;



Απάντηση.

Εμείς οι μουσουλμάνοι θεωρούμε τη Βίβλο ως ένα ιερό βιβλίο (σύνολο βιβλίων) αλλά δεν δεχόμαστε τη σημερινή της μορφή γιατί πιστεύουμε ότι έχουν αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό και περιέχει κάποια πράγματα που δεν θα μπορούσαν να γίνουν δεκτά απ’τους μουσουλμάνους (αλλά και από άλλους ανθρώπους). Ωστόσο υπάρχουν ακόμα και τώρα ορισμένες προφητείες που φαίνεται ότι αποδίδονται στον Χριστό (αλέϊχι σαλάμ) αλλά εμείς πιστεύουμε (και έχουμε ενδείξεις γι’ αυτό) ότι αποδίδονται στον προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ). Από κει και πέρα, όπως είπα η ίδια η φύση του Ισλάμ είναι αυτή που μας πείθει. Ακόμα και αν δεν υπάρχει καμία προφητεία για τον ερχομό του προφήτη, αυτό ούτε στο ελάχιστο δεν πρόκειται να μειώσει την αξία του για μας.


Το Κοράνι ως τελευταία αποκάλυψη με πολλές δυνατότητες και ιστορικό κύρος, έχει μαγέψει πολλούς μη μουσουλμάνους, οι οποίοι έδωσαν εντυπωσιακές μαρτυρίες για τα κείμενά του.


Δυο μόνο είναι τα μέσα με τα οποία η ανθρωπότητα έλαβε τη Θεία Καθοδήγηση. Το πρώτο είναι ο Λόγος του Θεού και το δεύτερο είναι οι επιλεγμένοι Του προφήτες, που χρησίμευαν ως απόστολοι για να μεταφέρουν τη Θεία θέληση στους υπόλοιπους ανθρώπους. Αυτά τα δύο μέσα όδευαν πάντα μαζί, και γι’αυτό οι προσπάθειες χωρισμού τους είναι πάντα μάταιες και αποτυχημένες.


Ως πραγματικότητα πρέπει να αναφερθεί ότι τα κυριότερα ουράνια βιβλία που προηγήθηκαν του Κορανίου, δηλαδή η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, πήραν μορφή βιβλίων αρκετά χρόνια μετά από τις ημέρες που έζησαν οι προφήτες τους. Το ίδιο αληθεύει και για τις μεταφράσεις τους. Αυτό έγινε επειδή οι πιστοί οπαδοί του Μούσα (Μωυσής)(αλέϊχι σαλάμ) και του Ιησού Χριστού (αλέϊχι σαλάμ), λόγω της υπερβολικής απασχόλησής τους με τους ίδιους τους προφήτες αυτούς, δεν κατέβαλαν σημαντικές προσπάθειες προς διατήρηση των αγίων αποκαλύψεων. Τα βιβλία γράφτηκαν αρκετά χρόνια μετά το θάνατο ή την εξαφάνιση των προφητών αυτών.


Η τελευταία Αποκάλυψη, δηλαδή το Κοράνι, διατηρεί ακόμα την αρχική του μορφή. Βεβαίως δεν είναι τυχαίο το γεγονός να διατηρηθεί το Κοράνι αναλλοίωτο μέχρι σήμερα, αφού υποσχέθηκε ο ίδιος ο Θεός να το διατηρήσει, όπως αναφέρεται επανειλημμένα στο ίδιο το Κοράνι. Έτσι επιστρατεύτηκαν πολλοί οπαδοί που το αποστήθισαν αμέσως και όσοι ήξεραν να γράψουν το κατέγραψαν λέξη προς λέξη αφού τους υπαγόρευε ο ίδιος ο προφήτης. Η καταγραφή γινόταν σε διάφορα αντικείμενα, όπως κομμάτια δέρματος, φοινικόφυλλα, ωμοπλάτες ζώων κ.α. Ο ίδιος ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) του έκανε επανάληψη μια φορά το χρόνο ενώπιον του αρχαγγέλου Τζεμπραήλ (Γαβριήλ)(αλέϊχι σαλάμ) και δυο φορές την τελευταία χρονιά στην οποία και πέθανε. Στη συνέχεια ο πρώτος Χαλίφης (διάδοχος) του προφήτη ο Άμπου Μπακρ (ραντιγιαλλάχου άνχου), κατόπιν συνεννοήσεως με τους υπόλοιπους στενούς συντρόφους του προφήτη, αποφάσισε να συγκεντρώσει το Κοράνι που ήταν ήδη γραμμένο από την εποχή του προφήτη και φυλαγόταν στο σπίτι του Ζαϊντ ιμπν Θάμπιτ (ραντιγιαλλάχου άνχου), σε ένα σύγγραμμα.


Ο Αμπού Μπακρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) συγκρότησε ένα συμβούλιο από όλους αυτούς που αποστήθισαν το Κοράνι και δημιούργησε έτσι ένα σύγγραμμα, το οποίο κράτησε μαζί του μέχρι που πέθανε, οπότε μεταφέρθηκε στο δεύτερο διάδοχο, τον Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) που ήταν κι αυτός από τους στενότερους συντρόφους του προφήτη. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε μετά τον θάνατό του, στην κόρη του που ήταν και σύζυγος του προφήτη. Από τη γνήσια αυτή έκδοση, ο τρίτος Χαλίφης Ουθμάν (ραντιγιαλλάχου άνχου) έκανε πολλαπλά χειρόγραφα και τα έστειλε στα διάφορα μέρη του τότε γνωστού μουσουλμανικού κόσμου.


Το Κοράνι λοιπόν είναι εξ ολοκλήρου διατηρημένο, γιατί είναι το Βιβλίο Καθοδήγησης που προορίζεται για ολόκληρο τον κόσμο και για όλες τις εποχές. Το Κοράνι δεν απευθύνεται μόνο στους Άραβες, και ας είναι γραμμένο στα αραβικά.


“Ω άνθρωπε, τι σε παραπλάνησε από τον φιλόδωρό σου Κύριο”; (Κοράνι 82:6).



Όλες οι διδαχές του Κορανίου είναι πραγματικές και εφαρμόσιμες. Η ζωή του προφήτη ήταν το πιο τέλειο πρακτικό παράδειγμα προς μίμηση καθώς και η ζωή των διαδόχων του. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του Κορανίου είναι ότι οι διδαχές του αποσκοπούν στο γενικό όφελος ολόκληρης της ανθρωπότητας, και δεν υπερβαίνουν τα όρια της ανθρώπινης δυνατότητας. Η σοφία του Κορανίου είναι τέλεια με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν καταδικάζει ούτε βασανίζει την σάρκα και από την άλλη δεν αγνοεί ούτε υποτιμά την ψυχή, κρατάει και τις δυο πλευρές με άψογη ισορροπία. Δεν υποβαθμίζει το Θεό στο βαθμό να τον ανθρωποποιήσει, ούτε ανεβάζει τον άνθρωπο στο βαθμό να τον θεοποιήσει. Το κάθε τι είναι προσεκτικά τοποθετημένο στην κατάλληλή του θέση.


Στην πραγματικότητα μερικοί συγγραφείς, κυρίως ανατολιστές, ισχυρίζονται ότι ο ίδιος ο προφήτης ήταν ο συγγραφέας του Κορανίου, διεκδικώντας έτσι κάτι αδύνατο με όλα τα μέτρα, για τους εξής λόγους:


1ον. Δεν είναι δυνατόν για έναν απλό άνθρωπο στον 6ο μ.Χ. αιώνα να αναφερθεί σε θέματα επιστημονικά, όπως γεωλογικά, γεωπονικά, αστρολογικά, φαρμακευτικά και ιατρικά με τόση ακρίβεια. Να περιγράψει π.χ. την ενδομήτρια ζωή του εμβρύου, όπως τη γνωρίζουμε ακριβώς σήμερα στη σύγχρονη εμβρυολογία. Και μάλιστα χωρίς να διαθέτει κανένα από τα κατάλληλα μέσα. Η μόνη εξήγηση είναι ότι αυτές οι λεπτομέρειες αποτελούν στοιχεία αποκάλυψης.


2ον. Δεν είναι λογικό να πιστέψει κανείς, ότι ένας άνθρωπος που από μικρή ηλικία ήταν γνωστός για την ευθύτητα και την αυθεντικότητά του, άνθρωπος που ποτέ του δεν έλεγε ψέματα, δεν εξαπάτησε ούτε πρόδωσε κανέναν, ένας άνθρωπος που όλοι οι συνάνθρωποί του τον αγαπούσαν και τον σέβονταν, όπως ακριβώς ο προφήτης μέχρι που τον αποκαλούσαν “ο Ειλικρινής”, “ο Πιστός”, τέτοιος άνθρωπος δεν είναι δυνατόν αφού γίνει 40 χρονών, να ισχυρίζεται ψευδώς την προφητεία του χωρίς να είναι πραγματικά προφήτης. Μετά το Χριστό (αλέϊχι σαλάμ) πέρασαν έξι αιώνες χωρίς να ξέρουμε κανέναν σοβαρό άνθρωπο που να ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης μέχρι που εμφανίστηκε ο Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) και μετά από αυτόν δεν εμφανίστηκε μέχρι τώρα κανένας σοβαρός άντρας που να κηρύξει ότι είναι προφήτης. Αυτό καθ’εαυτό είναι ένα σημαντικό επιχείρημα υπέρ της προφητείας του Μουχάμμεντ αλ-Μουσταφά ιμπν Αμπντουλλάχ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ).


3ον. Είναι γνωστό ότι ο προφήτης ήταν αγράμματος, όπως ήταν οι περισσότεροι του πατριώτες, πώς μπόρεσε λοιπόν στα σαράντα του χρόνια, εντελώς ξαφνικά, να αρχίσει να λέει ψέματα που από φιλολογικής και γλωσσολογικής απόψεως παρέμειναν επί δέκα πέντε αιώνες ασύγκριτα, παρά το γεγονός ότι πέρασαν εκατοντάδες συγγραφείς, ρήτορες, ποιητές και άλλοι άνθρωποι των γραμμάτων, όχι μόνο μουσουλμάνοι αλλά και αλλόθρησκοι. Οι λίγοι που επιχείρησαν να μιμηθούν το Κοράνι, δήλωσαν σύντομα αδυναμία μπροστά στο μεγαλείο του. Μερικοί μάλιστα ασπάστηκαν το Ισλάμ και έτσι έμεινε το Κοράνι ως η πιο καθαρή και αγνή αποκάλυψη για πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους διαφόρων φυλών, πολιτισμών, γλωσσών κ.λ.π. Μήπως αυτό δεν αρκεί να πείσει τους διστακτικούς ότι πρόκειται πράγματι περί Θεϊκής αποκάλυψης;


4ον. Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) αγαπήθηκε απ’ τους μαθητές του τόσο πολύ όσο κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει αγαπηθεί μέχρι τώρα και κάθε φίλος και ακόλουθος του, θα θυσίαζε πρόθυμα τη ζωή του για χάρη του προφήτη. Στη διάρκεια κάποιας μάχης ένας απ’ τους μαθητές/ακολούθους του προφήτη πιάστηκε αιχμάλωτος απ’ τους ειδωλολάτρες κατοίκους της Μέκκας και όταν ρωτήθηκε απ’ τον αρχηγό τους Άμπου Σουφιάν αν ήθελε να πεθάνει αυτός αντί για τον προφήτη, τότε ο αιχμάλωτος μουσουλμάνος είπε: “Μα τον Θεό, θα έδινα και τη ζωή μου για να να μη πονέσει ούτε ένα νύχι του προφήτη” και τότε ο Άμπου Σουφιάν είπε: “Πραγματικά κανένας δεν αγαπήθηκε τόσο πολύ απ’ τους ακολούθους του όσο ο Μουχάμμεντ”.


5ον. Κανένας άλλος άνθρωπος μέχρι σήμερα δεν έχει ακολουθηθεί απ’ τους πιστούς όσο ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ). Ακόμα και σήμερα οι πιστοί μουσουλμάνοι προσπαθούν να ακολουθήσουν σε όλα τη Σούννα (Παράδωση) του και να τον μιμηθούν. Κοιμούνται με τον τρόπο που κοιμότανε, πλένονται με τον τρόπο που πλενότανε, τρώνε όπως εκείνος έτρωγε κ.τ.λ. Ακόμα και σήμερα κάποιοι μουσουλμάνοι τρώνε όλα εκείνα (για παράδειγμα) τα φαγητά που εκείνος έτρωγε και αποφεύγουν εκείνα που εκείνος δεν αγαπούσε.


6ον. Κανένας άλλος άνθρωπος δεν έχει συκοφαντηθεί τόσο πολύ μέχρι σήμερα όσο ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ) αλλά και κανένας άλλος δεν δοξάστηκε τόσο πολύ.


“Αν η σπουδαιότητα του σκοπού, η απλότητα του μέσου και τα εντυποσιακά αποτελέσματα αποτελούν τα τρία κριτήρια της ανθρώπινης μεγαλοφυίας, ποιός τολμάει να συγκρίνει οποιαδήποτε προσωπικότητα με τον Μουχάμμεντ? Οι πιο διάσημοι άντρες έχουν φτιάξει κανόνια και κανόνες, δυναστείες και αυτοκρατορίες και στο αποκορύφωμα των επιτυχιών τους, δεν έχουν δημιουργήσει τίποτα περισσότερο από υλικές δυνάμεις που συχνά καταρρέουν μπροστά στα μάτια τους. Αυτός ο άνθρωπος (ο προφήτης Μουχάμμεντ) δεν κίνησε μόνο στρατεύματα, αυτοκρατορίες και δυναστείες αλλά εκατομμύρια ανθρώπους στο ένα τρίτο του τότε γνωστού κόσμου και ακόμα περισσότερο εκτόπισε {θεούς}, θρησκείες, ιδεολογίες, πιστεύω…η αυτοπεπίθηση του στη νίκη, η φιλοτιμία του (που ήταν εντελώς αφιερωμένη σε μια ιδέα/ στο γεγονός ότι δεν πάλευε για μια αυτοκρατορία), οι ατέλειωτες προσευχές του, η μυστηριώδης του επικοινωνία με τον Θεό, ο θάνατος του και ο θρίαμβος του ακόμα μετά τον θάνατο του, μαρτυρούν όχι σε απάτη αλλά στη θεμελιωμένη πεποίθηση που τον είχε εφοδιάσει με αρκετή δύναμη για να εκπληρώσει την αποστολή του που ήταν διττή: {Ο Θεός είναι Μοναδικός και Άϋλος}…απόστολος, λογικός φιλόσοφος, γοητευτικός ομιλητής, επιδέξιος νομοθέτης, γενναίος πολεμιστής, κατακτητής των καρδιών, υπερασπιστής της μετριοπάθειας με λατρεία χωρίς εικόνες και είδωλα…αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος είναι ο Μουχάμμεντ…μπορούμε να αναρωτηθούμε αν υπήρξε ή αν θα υπάρξει ποτέ πιο σπουδαίος απ’ αυτόν”

Lamartine, Histoire de la Turquie,
Paris 1854, Vol. 2, pp.276-277.



“Δεν είναι η προπαγάνδα αλλά η σταθερότητα της θρησκείας του που αξίζει τον θαυμασμό. Η ίδια αγνή και πλήρης εντύπωση που αποτυπώθηκε στη Μέκκα και στη Μεδίνα, διατηρείται ακόμα και μετά από επαναστάσεις δώδεκα αιώνων από Πέρσες, Ινδούς, Αφρικανούς και Τούρκους προσήλυτους του Κορανίου. Οι μουσουλμάνοι αντιστάθηκαν σταθερά στον πειρασμό και στις απόπειρες που στόχευαν να μειώσουν το αντικείμενο της πίστης τους στο επίπεδο των αισθήσεων και της ανθρώπινης φαντασίας. {Μαρτυρώ ότι δεν υπάρχει κανένας Θεός εκτός του Θεού και ότι ο Μουχάμμεντ είναι ο προφήτης Του} αυτή είναι η απλή και αμετάβλητη ομολογία του Ισλάμ. Η νοητή αντίληψη της θεότητας ποτέ δεν υποβαθμίστηκε στο επίπεδο ενός ορατού ειδώλου, οι τιμές προς τον προφήτη ποτέ δεν ξεπέρασαν τα όρια της ανθρώπινης αξίας..”

Edward Gibbon and SimonOcklay, History of the Saracen Empire,
London 1870, p.54.



“Η ετοιμότητα του για την καταδίωξη λόγω της πίστης του, ο υψηλός ηθικός χαρακτήρας των οπαδών του που τον πίστευαν και τον δέχτηκαν ως αρχηγό και η σημασία των υψηλών επιτευγμάτων του, όλα αυτά μαρτυρούν υπέπ μιας θεμελιακής τελειότητας. Η υπόθεση ότι ο Μουχάμμεντ είναι απατεώνας μάλλον προκαλεί περισσότερα προβλήματα παρά τα λύνει. Πάντως στη Δύση κανένας από τους σπουδαίους άντρες της ιστορίας δεν παρεξηγήθηκε έτσι, τόσο πολύ όπως ο Μουχάμμεντ”

W.Montgomery, Mohammad at Mecca, Oxford 1953, p.52.



“Η επιλογή μου ο Μουχάμμεντ να ηγείται του καταλόγου για τις παγκόσμιες προσωπικότητες μεγαλύτερης επιρροής, μπορεί να εκπλήσει ορισμένους αναγνώστες και μπορεί να επικρίνεται από ορισμένους άλλους αλλά πάντως ο Μουχάμμεντ ήταν ο μόνος άντρας στην ιστορία που όντως πέτυχε και στους δύο τομείς της ζωής’ δηλαδή και στον πνευματικό και στον κοσμικό”

Michael H.Hart, The 100: A Ranking of the Most Influential Persons in History,
New York: Hart Publishing Company, Inc.1978, p.33.



Οπωσδήποτε κάθε ειλικρινής και μετριοπαθής και μη επηρεασμένος ερευνητής που γυρεύει την αλήθεια θα μπορούσε εύκολα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Κοράνι δεν είναι λόγια του προφήτη Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν) αλλά είναι του Θεού.


Θα παρουσιάσουμε πιο κάτω ορισμένα αποσπάσματα από διακεκριμένους αλλόθρησκους δυτικούς ερευνητές για το Κοράνι, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι συμφωνούμε με όσα αναφέρουν. Οι αναγνώστες θα μπορούν εύκολα να διαπιστώσουν κατά πόσον ο σημερινός κόσμος άρχισε να προσεγγίζει την αλήθεια για το Κοράνι. Καλούμε όλους τους διανοούμενους ερευνητές να μελετούν το Κοράνι βάσει των προαναφερθέντων σημείων. Έχουμε την πεποίθηση ότι σε κάθε τέτοια προσπάθεια ο ερευνητής θα πειστεί ότι αυτό το Κοράνι αποκλείεται να έχει γραφτεί από άνθρωπο.


“Πάντως, κάθε φορά που κοιτάμε το Κοράνι εκ νέου, στην αρχή μας απογοητεύει, αλλά, σύντομα μας ελκύει,μας εκπλήττει και στο τέλος μας αιχμαλωτίζει. Και μας επιβάλλει το θαυμασμό… το ύφος του, σε συνδυασμό με το περιεχόμενο και τον σκοπό του, είναι σεβαστό, μεγαλοπρεπέστατο και φοβερό, κάθε τόσο το βρίσκεις πραγματικά θείο… Έτσι, αυτό το βιβλίο θα συνεχίσει ναεξασκεί μεγάλη επιρροή σε όλες τις εποχές”.

Goethe, Dictionary of Islam, σελ. 526, T.P. Hughes



“Είναι αποδεκτό ότι το Κοράνι κατέχει μια σπουδαία θέση ανάμεσα στα μεγάλα θρησκευτικά βιβλία στον κόσμο. Αν και το νεαρότερο όλων των βιβλίων που δημιουργούν {εποχή} και ανήκουν σ’αυτό το είδος λογοτεχνίας δεν συναγωνίζεται με κανένα άλλο στην καταπληκτική επιρροή που έχει στις ανθρώπινες μάζες, έχει κάνει τα πάντα, κυρίως όμως έχει δημιουργήσει μια εντελώς νέα εποχή για την ανθρώπινη σκέψη και ένα καινούργιο χαρακτηριστικό τύπο ανθρώπων. Στην αρχή μετασχημάτισε έναν αριθμό από αντιμαχόμενες φυλές της ερήμου, στην Αραβική χερσόνησο, σε έθνος ηρώων, και στη συνέχεια προχώρησε στη δημιουργία των μεγάλων κοινωνικο-θρησκευτικών οργανώσεων του μουσουλμανικού κόσμου, που είναι μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις που πρέπει η Ευρώπη και η Ανατολή να υπολογίσουν σήμερα”.

G. Margoliouth, Introduction to J. M. Rodwell’s, The Koran, New York: Everyman’s Library, 1977, p. VII.



“Είναι μια εργασία που προκαλεί συναισθήματα τόσο δυνατά και ασύγκριτα ακόμα και στο μακρινό αναγνώστη, μακρινό ως προς το χρόνο και ακόμα περισσότερο ως προς την πνευματική και διανοητική ανάπτυξη, μια εργασία που δεν κατακτά απλώς τον προκατειλημμένο, που ίσως μόλις άρχισε να την αναγνώσκει, αλλά τον αλλάζει ριζικά σε αντίθετα συναισθήματα συμπάθειας και θαυμασμού, μια τέτοια εργασία πρέπει να είναι καταπληκτική παραγωγή της ανθρώπινης διάνοιας και ένα πρόβλημα υψηλού ενδιαφέροντος για οποιοδήποτε διανοούμενο, παρατηρητή του πεπρωμένου του ανθρώπινου γένους”.

Dr. Steingass, Dictionary of Islam, σελ. 526-7, T.P. Hughes



“Οι προαναφερθείσες παρατηρήσεις κάνουν την υπόθεση που υποστηριζόταν από εκείνους που νομίζουν ότι το Κοράνι γράφτηκε από τον Μουχάμμεντ, αστήρικτη. Πώς είναι δυνατό ένας άνθρωπος από αγράμματος, να γίνει ξαφνικά ένας από τους πιο σπουδαίους συγγραφείς και μάλιστα διαπρέπουν στην έκθεση και στην

έκφραση των φιλολογικών αρετών σε όλη την αραβική φιλολογία; Και πώς έγινε δυνατό να εκφράσει τέτοια επιστημονικά δεδομένα, που δεν τα ήξερε κανείς πριν
απ’αυτόν και όχι μόνο αυτό, αλλά και χωρίς να κάνει έστω το παραμικρό λάθος σε όλα αυτά”;

Maurice Bucaille, The Bible, the Quran and Science
(Η Βίβλος, το Κοράνι και η Επιστήμη), σελ. 125, έτος 1978



“… Εδώ, άρα, οι αρετές του ως φιλολογικό προϊόν, ίσως πρέπει να μην κρίνονται από προκατειλημμένα αξιώματα υποκειμενικών και αισθητικών προτιμήσεων, αλλά από τον επηρεασμό που άσκησε στους συντρόφους του Μουχάμμαντ και στους συμπατριώτες του. Εάν μιλούσε τόσο δυναμικά και πειστικά στους ακροατές του, σαν να λιώνει τα μέχρι τότε αντιφατικά και ανταγωνιστικά στοιχεία τους σε μια συμπαγή και οργανωμένη μάζα εμψυχωμένη με ιδέες που είναι πέραν εκείνων που μέχρι τότε κυριαρχούσαν στην αραβική σκέψη, τότε η ευγλωττία του ήταν τέλεια, απλώς επειδή δημιούργησε από πρωτόγονες ένα πολιτισμένο έθνος και πρόσθεσε ένα καινούργιο νήμα στο παλαιό στημόνι της ιστορίας”.

Dr. Steingass, Dictionary of Islam, p. 528, T.P. Hughes



“Για να κάνω την παρούσα προσπάθεια να είναι σε θέση να βελτιώσει εκείνη των προκατόχων μου και για να παράγω κάτι που θα μπορούσε να γίνει δεκτό έστω και σαν ελαφριά αντήχηση της κορυφαίας ρητορικής του αραβικού Κορανίου, μελέτησα σκληρά τους πολύπλοκους και πλούσια διαφοροποιημένους ρυθμούς, οι οποίοι, πέρα από το μήνυμά του αυτό καθ’αυτό, συνιστούν το αναντίρρητο αίτημα του Κορανίου για να ενταχθεί στα ανώτερα φιλολογικά έργα του ανθρώπινου γένους… αυτό το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα…αυτή η αμίμητη συμφωνία, όπως έχει χαρακτηρίσει το ιερό βιβλίο του O. Pickthall, οι ήχοι του οποίου κάνουν τους άντρες να χύνουν δάκρυα και τους οδηγούν στην έκσταση ήταν μάλλον τελείως άγνωστο στους προγενέστερους μεταφραστές, άρα δεν είναι καθόλου περίεργο ότι αυτά που έγραψαν ηχούν ανούσια και επιφανειακά εν συγκρίσει με το θαυμάσια διακοσμημένο πρωτότυπο”.

Arthur J. Arberry, The Koran Interpreted, London: Oxford University Press,
1964 p.X.



“Μια απόλυτα αντικειμενική εξέταση του Κορανίου υπό το φως της σύγχρονης γνώσης, μας οδηγεί να αναγνωρίσουμε τη συμφωνία μεταξύ των δύο, όπως έχει ήδη παρατηρηθεί σε επανειλημμένες περιπτώσεις. Μας κάνει να θεωρούμε εντελώς αδύνατο να το σκεφτεί άνθρωπος στην εποχή του Μουχάμμεντ, ώστε να είναι ο συγγραφέας τέτοιας διαθήκης, λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα στην εποχή του. Τέτοιες σκέψεις είναι ανεξάρτητες από το τι δίνει στις κορανικές αποκαλύψεις την ξεχωριστή τους θέση, και υποχρεώνει τον απροκατάληπτο επιστήμονα να δηλώνει την ανικανότητά του να παρουσιάσει μια εξήγηση που να στηρίζεται μόνο σε υλιστικό συλλογισμό”.

Maurice Bucaille, The Quran and Modern Science, 1981 p. 18.



Εδώ θα απαντήσω για τον προφήτη Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν) και για το Ισλάμ.


Το Ισλάμ, η θρησκεία με την οποία παρουσιάστηκε ο προφήτης Μουχάμμεντ (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’αυτόν) αποτελεί τη συνέχεια και συγχρόνως την ολοκλήρωση όλων των προηγουμένων θρησκειών. Γι’αυτό το Ισλάμ, όχι μόνο θεωρείται αλλά πραγματικά είναι το πιο κατάλληλο σύστημα για όλους τους ανθρώπους σε όλους τους τόπους και χρόνους. Τη θέση του αυτή υπερασπίζεται με διάφορες και ισχυρές αποδείξεις, η πρώτη από τις οποίες είναι ότι δεν υπάρχει καμιά από τις προηγούμενες αποκαλύψεις που να εξακολουθεί να διατηρεί την ίδια αρχική μορφή της και το γνήσιο περιεχόμενό της ακριβώς όπως όταν αποκαλύφθηκε. Η δεύτερη απόδειξη είναι ότι δεν υπάρχει καμιά από τις προγενέστερες αποκαλύψεις που να έχει πειστικά επιχειρήματα για την επίλυση των διαφόρων ζητημάτων της ζωής σε κάθε εποχή και περιοχή. Το Ισλάμ όμως απευθύνεται ισάξια σε όλη την ανθρωπότητα και ασχολείται με όλες τις διάφορες πλευρές της ζωής. Επιπλέον το Ισλάμ έμεινε για δεκαπέντε συνεχείς αιώνες κάτω από συνεχή πρακτική δοκιμασία και θεωρητική διερεύνηση, κατά την οποία έχει αποδείξει ότι έχει όλες τις αρετές και δυνατότητες να εγκαθιδρύσει μια ιδανική κοινωνία, όπως την έκανε κάτω από την ηγεσία του έσχατου προφήτη Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ).


Ήταν θαύμα να κερδίσει ο προφήτης ακόμα και τους πιο φανατικούς του εχθρούς και να τους προσκολλήσει στο πλευρό του Ισλάμ χωρίς να έχει την κατάλληλη υλική ικανότητα. Νίκησε τους ειδωλολάτρες, εξουδετέρωσε εκείνους που ακολουθούν στα τυφλά τους προγόνους τους, τιμώρησε τους πρωταγωνιστές των φυλετικών εχθροπραξιών, έπληξε τους καταχραστές της ανθρώπινης αξίας, εξαφάνισε τους αιμοχαρείς και δημιούργησε από όλους αυτούς τους διάφορους το πιο πειθαρχημένο έθνος στην ιστορία, κάτω από την αιγίδα του Ισλάμ και υπό την ηγεσία του ίδιου. Σύντομα οι άνθρωποι αυτοί διαπίστωσαν ότι το Ισλάμ τους άνοιξε νέους ορίζοντες για πνευματικά ύψη και τους έδωσε έμφαση στην ανθρώπινή τους αξία, με την προκήρυξη του ότι η αγαθότητα και η καλοσύνη είναι το μόνο κριτήριο για τη διάκριση των ανθρώπων, εφ’όσον έχουν και τη σωστή πίστη. Το Ισλάμ διαμόρφωσε τη ζωή τους από απόψεως κοινωνικής, μορφωτικής, ηθικής και εμπορικής, με κανόνες και νόμους που ταιριάζουν απόλυτα με τη φύση τους σαν άνθρωποι. Και είναι εφαρμόσιμοι κάτω από όλες τις συνθήκες και είναι τόσο σταθεροί όσο σταθερή είναι η φύση του ανθρώπου.


Δυστυχώς, η δύση αντί να προσπαθεί ειλικρινά να καταλάβει αυτό το επιτυχές φαινόμενο, κατά τους αρχικούς του χρόνους, το θεώρησε ως ανταγωνιστικό θρήσκευμα. Κατά τους αιώνες της σταυροφορίας η αρνητική στάση αυτή απέκτησε ορμητική δύναμη και ξεκίνησε τεράστια απόπειρα με σκοπό να αμαυρώσει την αγνή εικόνα του Ισλάμ. Αλλά σύντομα το Ισλάμ άρχισε να ξετυλίγεται και να ξαναθέτει την αυθεντικότητα του στους σύγχρονους μελετητές που η τόλμη και η αντικειμενικότητά τους έχουν διαψεύσει κατηγορηματικά όλες τις συκοφαντίες που εκτοξεύτηκαν εναντίον του με τους λεγόμενους ανατολιστές.


Εδώ θα αναφερθούμε σε ορισμένα αποσπάσματα από τις παρατηρήσεις μερικών διάσημων και αναγνωρισμένων προσωπικοτήτων της˙ δεδομένου ότι η αλήθεια δεν έχει ανάγκη από συνηγόρους αλλά επειδή η άδικη και μακροχρόνια αποπροσανατολιστική προπαγάνδα έχει δημιουργήσει σύγχυση ακόμα και στους πιο φιλελεύθερους και αντικειμενικούς συγγραφείς, αισθανόμαστε την ανάγκη να δανειστούμε τα ακόλουθα αποσπάσματα, με την ελπίδα να συμβάλλουν στην αντικειμενική διερεύνηση του Ισλάμ.


“Το Ισλάμ αντικατέστησε την ασκητικότητα με την ανθρωποπρέπεια, έδωσε ελπίδα στους σκλάβους, δημιούργησε αίσθημα αδελφοσύνης μεταξύ των ανθρώπων και τόλμησε να αναγνωρίσει τα στοιχειώδη δεδομένα της ανθρώπινης φύσης”.

Canon Taylor, εκφωνηθέν στο εκκλησιαστικό συνέδριο στο Walverhamton, Oct. 7, 1887.

Απόσπασμα στο υπό Arnold The Preachings of Islam, p.p. 71-72



“Η δίκαια ιστορία πάντως έχει ξεκαθαρίσει ότι το αποκαλούμενο {Θρύλος των φανατικών μουσουλμάνων που έχουν σαρώσει τον κόσμο και έχουν επιβάλλει το Ισλάμ με την κόψη του ξίφους πάνω στους νικημένους λαούς} είναι ένας από τους πιο γελοίους μύθους που έχουν επαναλάβει ποτέ οι ιστορικοί”.

De Lacy O Leary, Islam at the Crossroads, London, 1923 P. 8.



“Το Ισλάμ όμως έχει ακόμη να προσφέρει πολλά για την υπόθεση της ανθρωπότητας. Στέκεται, στο τέλος, τέλος από όλα, πιο κοντά στην ανατολή παρά την δύση και έχει τεράστια παράδοση στη διαφυλετική συμφιλίωση και συνεργασία ανάμεσα στις πολλές και ποικίλες φυλές… Το Ισλάμ έχει ακόμα τη δύναμη να συμφιλιώσει τα πιο ασυμβίβαστα στοιχεία των φυλών και των παραδόσεών τους. Εάν ποτέ η έχθρα μεταξύ των μεγάλων λαών της Δύσης και της Ανατολής μπορούσε να υπερνικηθεί και να αντικατασταθεί με συνεργασία, τότε η μεσολάβηση του Ισλάμ είναι αναπόφευκτη. Στα χέρια του Ισλάμ κείται κατά μέγα μέρος η λύση του προβλήματος που έχει αντιμετωπίσει η Ευρώπη στις σχέσεις της με την Ανατολή. Εάν ενωθούν αυτοί οι λαοί τότε η ελπίδα για την ειρηνική διευθέτηση του προβλήματος θα επιταχυνθεί υπέρμετρα. Αλλά εάν η Ευρώπη, με την απόρριψη της συνεργασίας με το Ισλάμ, το ρίχνει στα χέρια των ανταγωνιστών της, τότε το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό και για τις δύο πλευρές…”

H.A.R. Gibb, Whither Islam, London, 1932, P. 379.



“Πάντα εκτιμώ τη θρησκεία του Μουχάμμεντ και την κρατώ ψηλά, διότι έχει θαυμάσια ικανότητα επιβίωσης. Μου φαίνεται ότι είναι η μόνη θρησκεία που έχει ικανότητα προσαρμογής για τις μεταβαλλόμενες φάσεις της ζωής, πράγμα που την κάνει ελκυστική για όλες τις ηλικίες. Έχω μελετήσει αρκετά γι’αυτόν το θαυμάσιο άνθρωπο και η γνώμη μου είναι ότι ο Μουχάμμεντ είναι πολύ πιο μακριά από το να είναι αντίχριστος, πρέπει να αποκαλείται ο σωτήρας της ανθρωπότητας. Πιστεύω ότι εάν υπήρχε στις μέρες μας παρόμοια προσωπικότητα που να επιβάλλεται στο σύγχρονο κόσμο, θα μπορούσε να λύσει επιτυχώς όλα τα προβλήματά του, κατά τρόπον που να επαναφέρει την απαιτούμενη ειρήνη και ευτυχία. Έχω προφητέψει για την θρησκεία του Μουχάμμεντ ότι θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή στην {Ευρώπη του αύριο} όπως άρχισε να είναι παραδεκτή στην {Ευρώπη του σήμερα}”.

G.B. Shaw, The Genuine Islam, (Το Αυθεντικό Ισλάμ), Τόμος 1, Νο. 81936.


“Η εμφάνιση του Ισλάμ ίσως αποτελεί το πιο καταπληκτικό φαινόμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ξεκίνησε από μια άγονη περιοχή που ήταν σχεδόν άγνωστη για τον κόσμο, όπως και οι κάτοικοί της. Το Ισλάμ σε λιγότερο από έναν αιώνα εξαπλώθηκε στο μισό κόσμο ή και περισσότερο, έσβησε μεγάλες αυτοκρατορίες, έδιωξε μακροχρόνια εγκαθιδρυμένες θρησκείες, ξανάφτιαξε τις χαλασμένες σχέσεις των φυλών και έχει ιδρύσει έναν ολόκληρο νέο κόσμο, τον κόσμο του Ισλάμ. Όσον διερευνούμε σε βάθος αυτό το φαινόμενο, τόσο φαίνεται πιο καταπληκτικό. Οι άλλες μεγάλες θρησκείες κατέκτησαν το δρόμο τους βραδέως και με οδυνηρό αγώνα και τέλος θριάμβευσαν πάντα με την υποστήριξη ενός ισχυρού μονάρχου που είχε ασπαστεί την τάδε θρησκεία. Ο Χριστιανισμός είχε τον {Κωνσταντίνο} του, ο βουδισμός είχε τον {Ασόκα} και ο Ζωροαστρισμός είχε τον {Κύρον} του. Ο καθένας από αυτούς αφιέρωσε για το νέο του επιλεγμένο δόγμα όλη τη δύναμη της κοσμικής εξουσίας που είχε. Εξαίρεση αποτελεί μόνο το Ισλάμ. Εμφανίστηκε σε εγκαταλειμμένη περιοχή, κατοικημένη σποραδικά μόνο από νομάδες σχεδόν αγνώστους στην ιστορία της ανθρωπότητας, παρά ταύτα όμως το Ισλάμ εξέλιξε την σπουδαία του υπόθεση, με την πιο αδύναμη ανθρώπινη υποστήριξη και μάλιστα εναντίον της πιο βαριάς υλικής εξόπλισης. Και ως εκ θαύματος το Ισλάμ νίκησε, με τόση ευκολία που δεν περίμενε κανείς και πολλές γενιές έχουν δει την κόκκινη ημισέληνο να υψώνεται από την έρημο της Κεντρικής Ασίας, μέχρι την έρημο της Κεντρικής Αφρικής”.

A.M.L. Stoddard,Islam, The Religion of All Prophets
(Ισλάμ – η θρησκεία όλων των προφητών), Begum Bawani Wagf, Karachi, Pakistan p. 56.



“Το Ισλάμ είναι μια θρησκεία που είναι ουσιαστικά ορθολογιστική, με την ευρεία σημασία του όρου, δηλαδή ετυμολογικά και ιστορικά. Ο ορισμός του ορθολογισμού ως μεθόδου που βάζει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις πάνω σε αρχές που πρέπει να συνοδεύονται με αιτιολόγηση, βρίσκει πλήρη εφαρμογή στο Ισλάμ.. ως πραγματικότητα, δεν δύναται κανείς να διαψεύσει ότι πολλά από τα ξένα δόγματα και θρησκευτικά συστήματα όπως επίσης και πολλές δεισιδαιμονίες, από τη λατρεία των Αγίων μέχρι τα Κομπολόγια και τα φυλαχτά έχουν ενσωματωθεί κατά κάποιον τρόπο στον κύριο κορμό του μουσουλμανικού {πιστεύω}. Αλλά παρά την πλούσια ανάπτυξη με όλο το νόημά της διδαχής του προφήτη Μουχάμμεντ, το Κοράνι παρέμεινε αναλλοίωτο, διατηρεί πάντα τη θέση του ως στοιχειώδους αρχικής αφετηρίας και το δόγμα της μοναδικότητας του Θεού πάντα αναφέρεται με μεγαλοπρέπεια, εξοχότητα, με αμετάβλητη διαύγεια και με βεβαία πεποίθηση που είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί τέτοια παρόμοια έξω από τα πλαίσια του Ισλάμ. Η τέτοια αφοσίωση στο θεμελιώδες δόγμα της θρησκείας, η απλότητα της πίστης που εκφράζει, η απόδειξη που αποκτάει από την ένθερμη πίστη των οπαδών που την προπαγανδίζουν, είναι λίγα από τα πολλά αίτια που εξηγούν τις επιτυχείς προσπάθειες των μουσουλμάνων ιεραποστόλων. Μια πίστη πολύ συνοψισμένη και απαλλαγμένη από τις θεολογικές περιπλοκότητες και κατά συνέπεια πολύ προσπελάσιμη στον κοινό Νου, αναμένεται να έχει -και πραγματικά έχει- θαυμάσια δύναμη για να διασχίσει το δρόμο της προς τη συνείδηση του ανθρώπου”.

Edward Monte {La Propagande Chretienne et ses Adversaries Mosulmans} Paris 1890, αναφερόμενο υπό του T.W. Arnold στο The Preaching of Islam, London 1913, pp. 413-414.



“Εγώ δεν είμαι μουσουλμάνος με τη συνηθισμένη έννοια αλλά όμως θα ήθελα να είμαι {μουσουλμάνος} σαν ένας που {παραδίδεται στο Θεό}, και πιστεύω ότι οι ισλαμικές απόψεις που περιλαμβάνονται στο Κοράνι και σε άλλες εκφράσεις του ισλαμικού οράματος, αποτελούν τεράστια παρακαταθήκη για μια αληθινή αποκάλυψη, από την οποία εγώ και άλλοι δυτικοί έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε. Το Ισλάμ είναι οπωσδήποτε ισχυρός ανταγωνιστής που είναι σε θέση να προσφέρει το βασικό σχέδιο της μοναδικής θρησκείας του μέλλοντος”.

W. Montgomery Watt, Islam and Christianity Today (Ισλάμ και Χριστιανισμός σήμερα), London 1913, p. IX.





30. Εάν δεν υπάρχει μια τέτοια εγγύηση, Θεόπνευστη, για ποιο λόγο θα έπρεπε κάποιος να στηρίξει την πίστη του στον Θεό και τη ζωή του, σε έναν «κυκλικό συλλογισμό», ενός «μεσάζοντος προφήτη», και ενός «νεκρού γράμματος», και όχι σε μία ζωντανή σχέση με τον Ίδιο τον Θεό, που ζει και επικοινωνεί ΑΜΕΣΑ με ΚΑΘΕ φωτιζόμενο Ορθόδοξο Χριστιανό ως σήμερα;



Απάντηση.

Οποιοσδήποτε και σε οποιαδήποτε θρησκεία (απ’τις 3 μονοθεϊστικές θρησκείες) θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι έχει μία ζωντανή προσωπική σχέση με τον Θεό. Ωστόσο κανένας στον Χριστιανισμό δεν έχει άμεση σχέση με τον Θεό, εφόσον ο Χριστός λειτουργεί σαν μεσίτης ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους. Ούτε ωστόσο μπορεί κάποιος να έχει άμεση σχέση με τον Χριστό εφόσον στη μέση παρεμβάλονται οι ιερείς και ένας λόγος που εγκατέλειψα τον Χριστιανισμό ήταν αυτός. Κάποιος ιερές μου είχε πει ότι είναι καλύτερο κάποιος να “μαλώσει” με τον Θεό παρά μες τον πνευματικό του γιατί ο ιερέας-πνευματικός μπορεί να “ξαναφτιάξει” τη σχέση του πιστού με τον Θεό.


Αυτό δεν πρόκειται να το δεκτώ σε καμία περίπτωση γιατί δε δίνω σε κανέναν παπά το δικαίωμα να παρεμβάλεται ανάμεσα σε μένα και στον Θεό. Στο Ισλάμ ακόμα και αν σε ένα μέρος δεν υπάρχει ιμάμης και θέλουν κάποιοι να προσευχηθούν, μπορεί ο οποιοσδήποτε να μπει στη θέσει του ιμάμη καθώς στο Ισλάμ ο ιμάμης δεν είναι κάποιο πρόσωπο που έχει κάποια ιερωσύνη-χάρισμα αλλά είναι απλά ο πρώτος αυτών που προσεύχονται, αυτός που μπαίνει μπροστά και αυτό μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε ξέρει πως γίνεται η προσευχή. Το Ισλάμ μου έχει χαρίσει μια άμεση σχέση με τον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα (χωρίς την παρεμβολή κάποιου ιερέα).


Και στο Ισλάμ υπάρχουν τέτοια φωτισμένα άτομα που έχουν μία άμεση σχέση με τον ΑΛΛΑΧ και θα τελειώσω με το Ιερό Κοράνι:


“Ο Κύριος σου έχει θεσπίσει να μη λατρεύετε παρά μόνο Εκείνον και στους γονείς σας οφείλετε φιλοφροσύνη. Αν ο ένας ή και οι δύο τους φτάσουν τη μεγάλη ηλικία κατά τη ζωή σου, μη πεις σ’αυτούς λέξη στενοχώριας και ούτε να τους αποδιώχνεις αλλά ν’ απευθύνεσαι σ’αυτούς με λόγια σεβασμού.



Και εκτός απ’την καλοσύνη, χαμήλωσε σ’ αυτούς τη φτερούγα της ταπεινοφροσύνης και να πεις: {Κύριε μου! Δώσε σ’αυτούς την Ευσπλαχνία Σου καθώς μ’ έχουν αναθρέψει στην παιδική μου ηλικία}.


Ο Κύριος σας γνωρίζει πολυ καλά ό,τι υπάρχει στις καρδιές σας. Αν είστε ενάρετοι, στ’ αλήθεια Εκείνος είναι Πολυεπιεικής σ’εκείνους που αναφέρονξται σ’Αυτόν συνεχώς.


Και απόδωσε στους συγγενείς (τους πλησίοντες) τα δικαιώματα τους καθώς και στους δυστιχισμένους και στους οδηπόρους και μη σπαταλάς (την περιουσία σου) σε ασωτίες.


Οι άσωτοι πράγματι είναι αδέρφια με τους σατανάδες και ο σατανάς είναι για τον Κύριο Του γεμάτος αγνωμοσύνη.


Και όποτε τους αποφεύγεις (τους άλλους όταν δε μπορείς να τους βοηθήσεις) επιδιώκοντας την Ευσπλαχνία του Κυρίου σου που την περιμένεις, τότε πες τους μια λέξη καλοσύνης.


Και μη κάνεις το χέρι σου να είναι δεμένο στον λαιμό σου (σαν τον φιλάργυρο) και ούτε να το τεντώνεις (σαν τον σπάταλο) στο έπακρο της απόστασης ώστε να γίνεις αξιοκατάκριτος και εγκαταλειμμένος.


Στ’ αλήθεια ο Κύριος σου συντηρεί πλουσιοπάροχα όποιον Εκείνος θέλει. Στην αλήθεια γνωρίζει και προσέχει τους δούλους Του.


Και μη σκοτώνετε τα παιδιά σας από τον φόβο της στέρησης. Εμείς θα σας προμηθεύσουμε τη διατροφή γι’αυτά όπως και σ’ εσάς. Πράγματι ο φόνος τους είναι μεγάλη αμαρτία.


Και μη πλησιάζετε στη μοιχεία γιατί είναι μια αισχρή πράξη και μεγάλη αμαρτία που ανοίγει τον δρόμο (για άλλες αμαρτίες).


Και μην αφαιρείτε ζωή που ο ΑΛΛΑΧ την έχει κάνει ιερή, εκτός για δίκαιη αιτία και αν κανείς κοτωθεί άδικα, έχουμε δώσει στον κληρονόμο του την εξουσία (να ζητήσει την τιμωρία του φωνιά ή να συγχωρήσει) αλλά να μη ξεπεράσει τα όρια όσον αφορά στην αφαίρεση ζωής (του δράστη) γιατί τον βοηθάει (ο νόμος).


Και μη πλησιάζετε την περιουσία των ορφανών εκτός αν τη βελτιώσετε μέχρις ότου φτάσουν στην ηλικία της τέλειας δύναμης και να εκπληρώνετε κάθε υπόσχεση, γιατί θα εξεταστεί.


Και όταν μετράτε, να δίνετε στην εντέλεια το μέτρο και να ζυγίζετε με ζυγαριά που είναι πιο σωστή. Αυτό είναι το πιο καλό και το πιο συμφέρον στην τελική απόφαση.


Και να μην εξακολουθείς εκείνο που δε γνωρίζεις (να μη πέφτεις στην αμαρτία) γιατί η ακοή, η δράση και η ψυχή ήταν υπεύθυνοι γι’ αυτό.


Και μη βαδίζεις πάνω στη γη με υπεροψία γιατί δε μπορείς να χωρίσεις τη γη ούτε να φτάσεις στο ύψος των βουνών.


Η κακία όλως αυτών των πράξεων είναι μισητή στον Κύριο σου.


Αυτοί είναι οι κανόνες της σοφίας που σου αποκάλυψε ο Κύριος σου. Μη παίρνεις με τον ΑΛΛΑΧ άλλες θεότητες για λατρεία για να μη ριχτείς αξιοκατάκριτος και εγκαταλειμένος στην κόλαση” (Κοράνι 17:23-39).




* “σαλλαλλάχου αλέϊχι ουά σαλάμ” σημαίνει “η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ σ’ αυτόν”,

* “αλέϊχι σαλάμ” σημαίνει “ειρήνη σ’ αυτόν”

* “ραχίμαχουλλάχ” σημαίνει “το έλεος του Θεού σ’ αυτόν”

και

* “ραντιγιαλλάχου άνχου” σημαίνει “ο ΑΛΛΑΧ ας είναι Ευχαριστημένος μαζί του”.