Mrs. CECILLA CANNOLY [Rashida] (Austrian)
Why did I become a Muslim?Let me tell you sincerely that I became a Muslim without even noticing it myself. For, at a very young age I had already completely lost my confidence in Christianity and had begun to feel apathy towards the Christian religion. I was curious about many religious facts. I was disinclined to believe blindly the creed they were trying to teach me. Why were there three gods? Why had we all come to this world sinful, and why did we have to expiate it? Why could we invoke Allahu ta'ala only through a priest? And what were the meanings of all these various signs that we were being shown and the miracles that we were being told? Whenever I asked these questions to the teaching priests, they would become angry and answer, "You cannot inquire about the inner natures of the church's teachings. They are secret. All you have to do is to believe them." And this was another thing that I would never understand. How could one believe something whose essence one did not know? However, in those days I did not dare divulge these thoughts of mine. I am sure that many of today's so-called Christians are of the same opinion as I was; they do not believe most of the religious teachings imposed on them, yet they are afraid to disclose it. ...........
Κα CECILLA CANNOLY [ Rashida ] (Αυστριακός)
Γιατί έγινα ένα Muslim?Let εγώ σας λέει ειλικρινά ότι έγινα μουσουλμάνος χωρίς ακόμη και να παρατηρήσω το ο ίδιος. Για, σε μια πολύ νέα ηλικία ήδη εντελώς είχα χάσει την εμπιστοσύνη μου στο χριστιανισμό και είχα αρχίσει να αισθάνομαι την απάθεια προς τη χριστιανική θρησκεία. Ήμουν περίεργος για πολλά θρησκευτικά γεγονότα. Ήμουν απρόθυμος να θεωρήσω τυφλά τη θρησκεία που προσπαθούσαν να με διδάξουν. Γιατί υπήρξαν τρεις Θεοί; Γιατί μας όλοι να έρθουμε σε αυτόν τον κόσμο αμαρτωλό, και γιατί εμείς πρέπει expiate αυτό; Γιατί θα μπορούσαμε να επικαλεσθούμε το ta'ala Allahu μόνο μέσω ενός ιερέα; Και ποιες ήταν οι έννοιες όλων αυτών των διάφορων σημαδιών που παρουσιαζόμαστε και τα θαύματα ότι εμείς λεγόταν; Όποτε υπέβαλα αυτές τις ερωτήσεις στους ιερείς διδασκαλίας, θα γίνονταν ι και η απάντηση, "εσείς δεν μπορεί να ερευνήσει για τις εσωτερικές φύσεις των διδασκαλιών της εκκλησίας. Είναι μυστικοί. Όλος που πρέπει να κάνετε είναι να θεωρηθούν." Και αυτό ήταν ένα άλλο πράγμα που δεν θα καταλάβαινα ποτέ. Πώς θα μπορούσε το ένα να θεωρήσει κάτι την του οποίου ουσία κάποιος δεν ήξερε; Εντούτοις, σε εκείνες τις ημέρες που δεν τόλμησα αποκαλύψτε αυτές τις σκέψεις του ορυχείου. Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους σημερινούς αποκαλούμενους Χριστιανούς είναι της ίδιας άποψης όπως ήμουν δεν θεωρούν τις περισσότερες από τις θρησκευτικές διδασκαλίες που επιβάλλονται σε τους, όμως είναι φοβισμένοι να σε αποκαλύψουν .........
The older I became the farther away did I feel from Christianity, finally breaking away from the church once and for all and beginning to wonder whether there was a religion that taught "to worship one single God." My entire conscience and heart told me that there was only one God. Then, when I looked around, the events showed me how meaningless the unintelligible miracles that priests had been trying to teach us, and the absurd stories of saints they had been telling us, were. Didn't everything on the earth, human beings, beasts, forests, mountains, seas, trees, flowers indicate that a great Creator had created them? Wasn't a newly born baby a miracle in itself? On the other hand, the church was striving to indoctrinate the people with the preposterous belief that every newly born baby was a wretched, sinful creature. No, this was impossible, a lie. Every newly born child was an innocent slave, a creature of Allahu ta'ala. It was a miracle, and I believed only in Allah and in the miracles He created. ..........
Ο παλαιότερος έγινα μακρύτερα μακριά εγώ αισθάνθηκα από το χριστιανισμό, τελικά που σπάζει μακρυά από την εκκλησία μια για πάντα και που αρχίζει να αναρωτιέμαι εάν υπήρξε μια θρησκεία που δίδαξε "για να λατρευτεί ένας ενιαίος Θεός." Η ολόκληρες συνείδηση και η καρδιά μου μου είπαν ότι υπήρξε μόνο ένας Θεός. Κατόπιν, όταν κοίταξα γύρω, τα γεγονότα μου παρουσίασαν πόσο χωρίς νόημα τα ακατανόητα θαύματα ότι οι ιερείς προσπαθούσαν να μας διδάξουν, και οι παράλογες ιστορίες των Αγίων που μας έλεγαν, ήταν. Όλα στη γη, ανθρώπινα οντα, κτήνη, δάση, βουνά, θάλασσες, δέντρα, λουλούδια έδειξαν ότι ένας μεγάλος δημιουργός τους είχε δημιουργήσει; Δεν ήταν ένα πρόσφατα γεννημένο μωρό ένα θαύμα σε το; Αφ' ετέρου, η εκκλησία προσπαθούσε να κατηχήσει τους ανθρώπους με την παράλογη πεποίθηση ότι κάθε πρόσφατα γεννημένο μωρό ήταν δυστυχές, αμαρτωλό πλάσμα. Όχι, αυτό ήταν αδύνατο, ένα ψέμα. Κάθε πρόσφατα γεννημένο παιδί ήταν αθώος σκλάβος, ένα πλάσμα του ta'ala Allahu. Ήταν ένα θαύμα, και πίστεψα μόνο στον Αλλάχ και στα θαύματα δημιούργησε........
Nothing in the world was inherently sinful, dirty, or ugly. I was of this opinion, when one day my daughter came home with a book written about Islam. My daughter and I sat together and read the book with great attention. O my Allah, the book said exactly as I had been thinking. Islam announced that there is one Allah and informed that people are born as innocent creatures. Until that time I had been entirely ignorant of Islam. In schools Islam was an object of derision. We had been taught that that religion was false and absurd and infused one with sloth, and that Muslims would go to Hell. Upon reading the book, I was plunged into thoughts. To acquire more detailed information about Islam, I visited Muslims living in my town. The Muslims I found opened my eyes. The answers they gave to my questions were so logical that I began to believe that Islam was not a concocted religion as our priests had been asserting, but a true religion of Allahu ta'ala. My daughter and I read many other books written about Islam, were fully convinced as to its sublimeness and veracity, and eventually embraced Islam, both of us. I adopted the name 'Rashida', and my daughter chose 'Mahmuda' as her new name. .........
Τίποτα στον κόσμο δεν ήταν εγγενώς αμαρτωλό, βρώμικο, ή άσχημο. Ήμουν αυτής της άποψης, όταν μια ημέρα ήρθε κατ' οίκον η κόρη μου με ένα βιβλίο που γράφτηκε για το Ισλάμ. Η κόρη μου και κάθισα μαζί και διάβασα το βιβλίο με τη μεγάλη προσοχή. Ο ο Αλλάχ μου, το βιβλίο εν λόγω ακριβώς όπως σκεφτόμουν. Το Ισλάμ ανήγγειλε ότι υπάρχει ένας Αλλάχ και ενημέρωσε ότι οι άνθρωποι γεννιούνται ως αθώα πλάσματα. Μέχρι εκείνο τον χρόνο ήμουν εξ ολοκλήρου ανίδεος του Ισλάμ. Στα σχολεία το Ισλάμ ήταν ένα αντικείμενο του χλευασμού. Είχαμε διδαχθεί ότι εκείνη η θρησκεία ήταν ψεύτικη και παράλογη και ημπότισε μιας με το sloth, και ότι μουσουλμάνοι θα πήγαιναν στην κόλαση. Επάνω στην ανάγνωση του βιβλίου, βυθίστηκα στις σκέψεις. Για να αποκτήσω περισσότερες αναλυτικές πληροφορίες για το Ισλάμ, επισκέφτηκα μουσουλμάνους που ζουν στην πόλη μου. Οι μουσουλμάνοι βρήκα ανοιγμένα τα μάτια μου. Οι απαντήσεις που έδωσαν στις ερωτήσεις μου ήταν τόσο λογικές που άρχισα να πιστεύω ότι το Ισλάμ δεν ήταν μια παρασκευασμένη θρησκεία όπως οι ιερείς μας βεβαίωναν, αλλά μια αληθινή θρησκεία του ta'ala Allahu. Η κόρη μου και διάβασα πολλά άλλα βιβλία που γράφτηκαν για το Ισλάμ, πείστηκα πλήρως ως προς το sublimeness και την ακρίβειά του, και αγκαλίασα τελικά το Ισλάμ, και τα δύο από μας. Υιοθέτησα το όνομα "Rashida", και η κόρη μου επέλεξε "Mahmuda" ως νέο όνομά της............
As for the second question that you ask me: "What aspect of Islam do you like best?" Here is my answer:
What I like best about Islam is the nature of its prayers. In Christianity prayers are said in order to ask for worldly blessings such as wealth, position and honour from Allahu ta'ala through Issa a.s.. Muslims, in contrast, express their gratitude to Allahu ta'ala and they know that as long as they abide by their religion and obey the commandments of Allahu ta'ala, Allahu ta'ala will give them whatever they need without them asking for it. ..........
Όσον αφορά στη δεύτερη ερώτηση ότι με ρωτάτε: "Ποια πτυχή του Ισλάμ εσείς συμπαθεί καλύτερος;" Εδώ είναι η απάντησή μου:
Τι συμπαθώ καλύτερα για το Ισλάμ είναι η φύση των προσευχών του. Στο χριστιανισμό οι προσευχές λέγονται προκειμένου να ζητήσουν τις κοσμικές ευλογίες όπως ο πλούτος, η θέση και η τιμή από το ta'ala Allahu μέσω της ISSA a.s .. μουσουλμάνοι, αντίθετα, εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους στο ta'ala Allahu και ξέρουν ότι εφ' όσον τηρούν τη θρησκεία τους και υπακούνε τις εντολές του ta'ala Allahu, το ta'ala Allahu θα τις δώσει οποιου δήποτε χρειάζονται χωρίς τις που ζητούν σε
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο Προφήτης Μουχάμμαντ
Το Ισλάμ όπως δεν έχεις διαβάσει ποτέ...Η σημασία που έδινε ο Προφήτης Μουχαμμαντ στην εξωτερική εμφάνιση και στην καθαριότητα.
Ο Προφήτης και η Εξωτερική Εμφάνιση
Ένα από τα θετικά στοιχεία του Ισλάμ και της νομοθεσίας του αποτελεί το ενδιαφέρον για την ομορφιά και την εξωτερική εμφάνιση, στο βαθμό που το προωθεί και το ενθαρρύνει η ισλαμική παράδοση.
Ο προφήτης: Ο Θεός είναι όμορφος και αγαπά την ομορφιά. (προφητικός λόγος, βιβλίο του Μούσλεμ)
Επίσης: Ο Θεός επιθυμεί να βλέπει τα ίχνη της χάρης του στον άνθρωπο (βιβλίο του Αλ-Τερμέδι)
Ο προφήτης φημιζόταν για την ωραία φυσιογνωμία, την ομορφιά και το ενδιαφέρον για την εξωτερική εμφάνιση, συγκεντρώνοντας στο πρόσωπό του την καλοψυχία, την όμορφη ενδυμασία και την ωραία μυρωδιά.
Ο προφήτης περιποιούταν τα μαλλιά του και χτένιζε τα γένια του. Είχε μακρά μαλλιά που κάλυπταν τα αυτιά του.
Ο Αλ-Μπαράα Ιμπν ʼζεμπ αναφέρει: «Ο προφήτης είχε μακριά μαλλιά που έφταναν στην άκρη των αυτιών του». Όταν μεγάλωναν τα μαλλιά του τα έμπλεκε σε πλεξούδες»
Η Όυμ Χάνιε αναφέρει: «Όταν έφτασε ο προφήτης στην Μέκκα είχε τέσσερις πλεξούδες» (βιβλίο του ʼμπου Νταούντ)
Με το κατέβασμα των μαλλιών εννοείται να αφηθούν χωρίς να χωριστούν, και μετά τα χώρισε σε δυο μέρη, ξεκινώντας από τα δεξιά όπως συνήθιζε.
**************************************
Ο προφήτης ξεκινούσε όλες τις κινήσεις του χρησιμοποιώντας το δεξί μέρος του σώματος.
Η ʼϊσα αναφέρει: «ο προφήτης προτιμούσε να ξεκινήσει από δεξιά όταν πλενόταν, όταν χτενιζόταν και όταν φορούσε το υπόδημά του» (βιβλίο του Μούσλεμ)
Σε όλες τις περιπτώσεις ο προφήτης δεν περιποιούταν υπερβολικά τα μαλλιά του, αλλά προειδοποιούσε για την υπερβολική περιποίηση.
Ο Αμπντουλλάχ Ιμπν Μάγφαλ αναφέρει: «ο προφήτης απέτρεψε το συνεχές χτένισμα, εκτός αν το κάνει κανείς πότε-πότε» (βιβλίο του Αλ-Τερμέδι)
Οι σύντροφοι του προφήτη διαφώνησαν μεταξύ τους σχετικά με το αν ο προφήτης χρησιμοποιούσε τη βαφή μαλλιών. Μερικοί ισχυρίζονται ότι τα βαφε και άλλοι λένε όχι. Ο Ιμάμης Αλ-Νάουαουι υιοθετεί μια μεσαία στάση λέγοντας ότι ο προφήτης πότε-πότε έβαφε, αλλά το περισσότερο χρόνο δεν το έκαμε.
Όταν έκοβε τα μαλλιά του δεν άφηνε τίποτε απ αυτά.
Ο Ιμπν Αλ-Καΐέμ αναφέρει: «συνήθεια του στην κοπή μαλλιών ήταν να τα αφήνει όλα ή να τα πάρει όλα. Δεν έκοβε μερικά και άφηνε άλλα, και δεν αναφέρεται για αυτόν ότι έκοβε το μαλλί εκτός από την περίπτωση κάποιων θρησκευτικών τελετουργιών» (βιβλίο Αλ-Τερμέδι).
**************************************
Από την παράδοση του προφήτη αναφέρεται και η χρήση του «κόχλ» (μαύρη βαφή τονισμού ματιών), και είχε ένα δοχείο από αυτό που χρησιμοποιούσε κάθε νύχτα».
Λέει ο προφήτης: «Να χρησιμοποιείτε το κόχη, διότι δυναμώνει την όραση και φυτρώνει το μαλλί» (βιβλίο Αλ-Τερμέδι)
Ο προφήτης έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη σωματική υγιεινή, π.χ. άφηνε τα γένια και τα περιποιούταν. Είπε: η πρωτόγονη φύση του ανθρώπου περιέχει πέντε πράγματα: την περιτομή, την αποτρίχωση του τριχώματος ήβης, το ξύρισμα μουστακιού, το απόκομμα των νυχιών, και αποτρίχωση (δια τραβήγματος) του τριχώματος της μασχάλης»
Είπε (στους συντρόφους του): «προσέρχεστε στα αδέλφιά σας, χτενιστείτε και φτιάξτε τα ρούχα σας για να είστε σημείο αναφοράς ανάμεσα στους ανθρώπους, ο Θεός δεν αγαπά την ασχήμια».
Επίσης ο προφήτης πρόσεχε την καθαριότητα του στόματός του, και χρησιμοποιούσε συχνά το «σιουάκ» (καθαριστή δοντιών), όταν νήστευε, όταν δεν νήστευε, στη νίψη για την προσευχή, όταν ξυπνούσε, και όταν εισερχόταν στο σπίτι». Ακόμη και στις τελευταίες στιγμές της ζωής του ζήτησε από την γυναίκα του ʼϊσα να του φέρει το «σιουάκ» για να ανταμώσει τον Θεό με εύοσμο στόμα.
**************************************
Όσον αφορά την ενδυμασία του φορούσε τα καλύτερα, από το τουρμπάνι, το πανωφόρι στο χιτώνα και το υπόδημά του.
Φορούσε και ένα ασημένιο δαχτυλίδι, με ένα πετράδι από την Αιθιοπία, το οποίο γύριζε προς την παλάμη του. Το φορούσε στο μικρό δαχτυλάκι, και το χρησιμοποιούσε σαν σφραγίδα στις επιστολές προς τους βασιλιάδες και πρίγκιπες.
Είπε: «από αυτόν τον κόσμο μου εμφυτεύτηκε η αγάπη για τις γυναίκες και το μύρο» (βιβλίο Αλ-Νισάιε). Γι αυτό δεν δίστασε να δεχτεί το μύρο από οποιονδήποτε άνθρωπο του το έδινε.
Είχε και ένα μυροδοχείο, και το πιο αγαπημένο του άρωμα ήταν ο μόσχος. Η ʼϊσα αναφέρει πως αρωματιζόταν στο προσκύνημα λέγοντας «σαν να έβλεπα την λάμψη του μόσχου στην χωρίστρα του προφήτη» (βιβλίο του Μούσλεμ).
**************************************
Έτσι, ο προφήτης μας δίνει το παράδειγμα, μέσα από την πρακτική παράδοσή του, για το πώς πρέπει να περιποιείται ο πιστός την εξωτερική του εμφάνιση, όπως την εσωτερική του καλλιέργεια, για να πραγματοποιηθεί η απαιτούμενη ισορροπία στον μουσουλμανικό χαρακτήρα, πράγμα που στερούνται οι ανθρώπινοι νόμοι και τα αλλοιωμένα δόγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου